ΘΕΑΤΡΙΝΕΣ ΕΤΩΝ 20 ΚΑΙ ΚΑΤΙ

«Ενωµένες γλιτώσαµε από την ανεργία»


Ανακαλύπτουν ένα άλλο µονοπάτι στα θεατρικά κατατόπια και αποφασίζουν να το ακολουθήσουν µε δικούς τους κανόνες.
Η Εύη Δόβελου, η Ελένη Ευταξοπούλου και η Αγγέλικα Σταυροπούλου συστήνονται ως η κοριτσοπαρέα που γράφει, σκηνοθετεί και ερµηνεύει ένα «Αγόρι που κλώτσαγε» στο @Ρουφ
Eστησαν τη δική τους «επιχείρηση», αντί να κυνηγάνε τους κατάλληλους ρόλους από οντισιόν σε οντισιόν και να προσπαθούν να µπουν στο µυαλό του κάθε σκηνοθέτη, όπως λένε. Η Εύη Δόβελου, η Ελένη Ευταξοπούλου και η Αγγέλικα Σταυροπούλου δεν βάζουν αφεντικό πάνω από τα κεφάλια τους. Γράφουν, σκηνοθετούν και ερµηνεύουν οι ίδιες, παρέα µε φίλους που τους βοηθούν στασκηνικά και στην κίνηση...

Παρουσιάζουν δε την πρώτη τους δουλειά στον χώρο πολιτισµού @Ρουφ, υπό τον τίτλο «Το αγόρι που κλώτσαγε». Εναναµονήτης στιγµής που «θα µας δεικάποιος σκηνοθέτης καιθα µας προτείνει να δουλέψουµε µαζί... Eπειτα από ψυχοφθόρες οντισιόν, πήραµε την τύχη µας σταχέρια µας», όπως λένεστα «ΝΕΑ» οι τρεις κοπέλες,ηλικίας 20 και κάτι. Δευτέρα βράδυ και τακορίτσια ξεκουράζονται στο καµαρίνι, µετάτην παράσταση. Εχουνήδη µαζέψειτα αντικείµενα από τησκηνή, έχουντοποθετήσει τα σκουπίδια τους σε σακούλα και µόλις παραλάβανε το ταµείο, µαζί µ’ έναν κουµπαρά µε τα «φιλοδωρήµατα» των θεατών. Εχουν, λοιπόν, και τον οικονοµικό έλεγχο.

«Δεν είχαµε άλληεπιλογή. Γνωριµίες στον χώρο δενέχουµε, ούτε µεγάλο µπάτζετ. Αν δεν γινόµασταν οµάδα, µας περίµενε η ανεργία», σχολιάζουν.

Οι τρεις κοπέλες ήρθαν στην Αθήνα απόΘεσσαλονίκη, Κόρινθο και Καλαµάτα. Συναντήθηκαν πρόπερσιστη Δραµατική Σχολή «Αρχή» της Νέλλης Καρρά και έστησαν την οµάδα.

Στο ερώτηµα «Μετά τη Δραµατική Σχολή, τι;», είπαν να αποκτήσουν προϋπηρεσία... µόνες τους. Η παράστασή τους στο «Ρουφ», βασισµένη στο γκροτέσκο παραµύθι «Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια» του Τοµ Μπέικερ, µιλάει για τη µαταιοδοξία και την ανάληψη της εξουσίας. «Μας αρέσει το σωµατικό - ερευνητικό θέατρο. Να παίζουµε µε το σώµα, να παίζουµε µε τα ταλέντα µας» λένε Είναι τυχαία η εµφάνιση όλο και περισσότερων νέων θεατρικών οµάδων τα τελευταία χρόνια; «Είναι ένας τρόπος να κάνεις αυτά που θέλεις. Εχεις τον έλεγχο, µεγαλύτερη ευθύνη αλλά µαθαίνεις. Είναι δύσκολο να υπάρξεις στον χώρο ως ηθοποιός», απαντά η Εύη Δόβελου. Το κοινό τους είναι νεανικό. Ψαγµένο το λες... Ωστόσο θυµούνται και κυρίες άνω των 40 ετών και τρίχρονα αγοράκια στους θεατές. Ακόµη και στο ξεκίνηµά τους. Σε διαγωνισµό της οµάδας Abovo τον Μάιο, στο Bob Theatre Festival – τις λεγόµενες «Scratch Nights». Το κοινό ψήφισεκαι οι Cheek Bonesήταν οι νικήτριες.

«Στη σχολή µάς έδιναν χρονικό περιθώριο έναν µήνα για να παρουσιάσουµε ένα δικό µας 10λεπτο πρότζεκτ. Να το σκηνοθετήσουµε, να το γράψουµε, να το ερµηνεύσουµε. Αυτό βοήθησε», λένε. Μεταξύ γυναικών, λένε, οι συνεργασίες είναι δύσκολες. «Τα νεύρα τσατάλια κάποιες φορές»...

Της Δάφνης Κοντοδήµα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: nea.gr


INFO
«Το αγόρι που κλώτσαγε» στο @Ρουφ (Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18, Κεραµεικός, τηλ.
210-3837.191), Δευτέρα - Τρίτη, 21.15. Εισιτήρια: 7 (φοιτητικό) και 10 ευρώ