"Ασκητική"N.Καζαντζακη ,ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ

Το ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ λόγω πολύ μεγάλης επιτυχίας παρατείνει μέχρι τη Κυριακή 5 Ιουνίου τις παραστάσεις του έργου του Ν. Καζαντζάκη, «Ασκητική – Salvatores Dei», σε θεατρική προσαρμογή και σκηνοθεσία του Πάνου Αγγελόπουλου με τη συνεργασία στη σκηνοθεσία της Ανδρομάχης Μοντζολή και μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου.

Η παράσταση ανεβαίνει στα πλαίσια αφιερώματος στη ζωή και το έργο του μεγάλου Έλληνα λογοτέχνη με διεθνή ακτινοβολία, Νίκου Καζαντζάκη.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στη συνέχεια σε Γαλλία, Γερμανία και Βέλγιο, καθώς και σε Πανεπιστήμια των Η.Π.Α. Για να μη χαθεί ο λόγος της ελληνικής γλώσσας, θα γίνει διαφορετική προσαρμογή με αφήγηση στη γλώσσα της χώρας που θα φιλοξενηθεί.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ - ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Πάνος Αγγελόπουλος

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΣ: Ανδρομάχη Μοντζολή

ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Μάιρα Βαζαίου

ΜΟΥΣΙΚΗ: Δημήτρης Παπαδημητρίου

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΙΝΗΣΗΣ: Όλια Λυδάκη

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Γιώργος Πουλίδης

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Γιάννης Θωμάς (Ιππείς του Αριστοφάνη, Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή) Θάλεια Αργυ
ρίου (Τράφοι-Κασσάνδρα, Μήδεια) Δημήτρης Γρηγοριάδης, Σοφία Κομηνέα, Μαργαρίτα Νασιούλα, Μάρκος Πλευράκης
ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Γεννηματά 20, Αμπελόκηποι
(στάση ΜΕΤΡΟ Πανόρμου)
τηλ. 210-6929090, 210-6995777, fax: 210-6923470

Αρώματα για καλή διάθεση

Μπορούν κάποια αρώματα να μας φτιάξουν τη διάθεση; Η απάντηση είναι σίγουρα καταφατική. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο γρηγορότερος τρόπος για να φτιάξεις τη διάθεσή σου είναι μέσω της όσφρησης. Ερευνες έχουν αποδείξει ότι συγκεκριμένα αρώματα μειώνουν την όρεξη και το στρες, αυξάνουν την ευτυχία, δημιουργούν ρομαντισμό ή σε βοηθούν να κοιμηθείς. 

Κάθε φορά λοιπόν που αισθάνεσαι κακοδιάθετος, δοκίμασε την άμεση λύση της …ψυχικής αρωματοθεραπείας. Δεν χρειάζεται να καταφύγεις σε χημικά προϊόντα ή καλλυντικά. Η λύση βρίσκεται μπροστά μας.
-Αν αισθάνεσαι λυπημένος ή απλά κακοδιάθετος: Μύρισε ένα ψημένο κέικ ή κουλουράκια. Η γλυκιά τους μυρωδιά θα σου φέρει ευτυχισμένες αναμνήσεις, πιθανόν από την παιδική σου ηλικία, που θα σου φτιάξουν σίγουρα την διάθεση.
- Αν αισθάνεσαι μόνος ή φοβισμένος: Μύρισε λίγη παιδική πούδρα. Οι ειδικοί εγγυώνται ότι θα αισθανθείς ανακούφιση αμέσως.
-Αν αισθάνεσαι μπερδεμένος: Μύρισε γιασεμί. Το άρωμά του θα σε βοηθήσει να συγκεντρωθείς.
- Αν αισθάνεσαι στενοχωρημένος ή αγχωμένος: Μύρισε πράσινο μήλο ή αγγούρι. Τα πράγματα στο μυαλό σου θα μπουν αμέσως στη θέση τους.
- Αν έχεις αϋπνίες: Μύρισε βανίλια. Θα χαλαρώσεις και θα ηρεμήσεις εν ριπή οφθαλμού.
- Αν αισθάνεσαι κουρασμένος ή νυστάζεις: Μύρισε δυόσμο ή κανέλα. Θα αποκτήσεις ενέργεια για να συνεχίσεις πιο δυναμικά την ημέρα σου.
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται σαν γιατροσόφια της γιαγιάς, αλλά οι ειδικοί τα έχουν εντάξει στις έρευνές τους ως βάση για τη δημιουργία καλλυντικών που σου φτιάχνουν τη διάθεση. Υπάρχουν μάλιστα εταιρείες, όπως η γαλλική Groupe Arthes, που έχουν δημιουργήσει σειρές ψυχοτονικών αρωμάτων. Η συγκεκριμένη εταιρεία για παράδειγμα έχει λανσάρει το Smiley Happy Therapy Line και διακηρύττει ότι έχει δημιουργηθεί ειδικά για να ενεργοποιεί την ευτυχία.
Δεν χρειάζεται όμως να καταφεύγετε πάντα σε ειδικά σκευάσματα. Αρκεί να ψάξετε στο σπίτι σας τις καθημερινές μυρωδιές. Τα αρώματα για καλή διάθεση βρίσκονται τριγύρω μας κι εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα ανακαλύψουμε. 

O πολύτιμος προσωπικός χώρος

Έχεις νιώσει ποτέ δυσαρέσκεια επειδή κάποιος στεκόταν πολύ κοντά σου όταν σου μιλούσε, σε κοιτούσε επίμονα για αρκετή ώρα, φώναζε μέσα στο αυτί σου ή κάθισε πολύ κοντά σου μέσα στο λεωφορείο; Σίγουρα ναι. Αν αναρωτιέσαι ακόμα το γιατί, υπάρχει εξήγηση. Ένας άγνωστος άνθρωπος μόλις παραβίασε τον προσωπικό σου χώρο.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο προσωπικός χώρος δεν είναι παρά ένα αόρατο πεδίο γύρω από το σώμα μας το οποίο όταν παραβιαστεί νιώθουμε δυσαρέσκεια. Οι άνθρωποι μπορούν να νιώσουν ότι καταπατάται ο ιδιωτικός τους χώρος ακόμα και από έναν ανεπιθύμητο ήχο, μια άσχημη μυρωδιά ή ένα αδιάκριτο βλέμμα. Στην εποχή μας που ο πληθυσμός αυξάνεται δραματικά οι άνθρωποι έχουν γίνει πιο προστατευτικοί όσον αφορά τον προσωπικό τους ζωτικό χώρο. Μελέτες που αφορούν αεροπορικές εταιρείες υποδεικνύουν ότι η επιθυμία για λίγο παραπάνω προσωπικό χώρο, βρίσκεται ανάμεσα στις κορυφαίες απαιτήσεις των επιβατών. Συγκεκριμένα σε πρόσφατη έρευνα του διαδικτυακού "TripAdvisor" οι ταξιδιώτες δήλωσαν πως ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν περισσότερα χρήματα για να έχουν πιο ευρύχωρες θέσεις και περισσότερο χώρο για τα πόδια τους κατά την πτήση, παρά για μασάζ ή πλουσιότερα ταξιδιωτικά γεύματα. Μάλιστα η "EOS Airlines" που κάνει πτήσεις μεταξύ Νέας Υόρκης και Λονδίνου, αυτό που τονίζει στις διαφημίσεις της είναι το γεγονός ότι προσφέρει στους επιβάτες της "21 τετραγωνικά εκατοστά προσωπικού χώρου". Η ανάγκη περιχαράκωσης του προσωπικού μας χώρου δεν εκδηλώνεται μόνο στα μέσα μεταφοράς. Οι επικοινωνιολόγοι είναι σε θέση να προβλέψουν ποια σημεία ενός ασανσέρ θα γεμίσουν πρώτα και ποια λεκάνη στα ουρητήρια θα διαλέξει ένας άντρας. Ξέρουν επίσης πως όταν βρίσκονται πολλοί άνθρωποι σε έναν μικρό κλειστό χώρο όπως είναι το ασανσέρ, εστιάζουν το βλέμμα τους στα κουμπιά ή στις ενδείξεις με τα νούμερα των ορόφων προκειμένου να αποφύγουν οποιαδήποτε οπτική επαφή. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι σε δημόσιους χώρους ή σε μέσα μαζικής μεταφοράς συνηθίζουν να κρατούν μπροστά τους μια εφημερίδα ανοιγμένη όχι για να διαβάσουν αλλά για να «προστατεύσουν» τον χώρο τους. Οι μαθητές μιας τάξης επίσης υποσυνείδητα κάθονται πάντα στην ίδια σειρά στις αίθουσες διδασκαλίας και ακόμα πιο συχνά στην ίδια θέση. "Εάν μπορούσαμε να βιντεοσκοπήσουμε μια ομάδα φοιτητών που προσέρχεται στο τραπέζι μιας βιβλιοθήκης θα βλέπαμε πως οι πρώτες θέσεις που θα καταλαμβάνονταν θα ήταν οι γωνιακές λέει ο επικοινωνιολόγος Dr. Archer. Δεν πρόκειται για κάτι κακό, ή παράξενο, αλλά για ασυνείδητους κώδικες συμπεριφοράς που κάνουν τους ανθρώπους να αποσύρονται σε γωνίες δημιουργώντας μια απόσταση ανάμεσα στον εαυτό τους και τους άλλους ή να στέκονται σε ίσες αποστάσεις ο ένας από τον άλλο, όπως τα πουλιά πάνω στα ηλεκτροφόρα καλώδια. Αυτή η συμπεριφορά υπακούει σε έναν άγραφο νόμο που αφορά τον προσωπικό χώρο του καθενός μας και είναι απόλυτα φυσιολογική. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα νιώσεις δυσάρεστα γιατί κάποιος ήρθε πολύ κοντά σου, δεν σημαίνει πως είσαι υποχόνδριος. Σημαίνει απλά πως οι αισθήσεις σου χτύπησαν συναγερμό γιατί κάποιος πέρασε τον προσωπικό σου φράχτη…

Το Ψυχογενετικό Σύστημα: Μια νέα προσέγγιση στις ανθρώπινες σχέσεις

Από τη γέννηση μας καθώς και σε όλη την πορεία εξέλιξης του εαυτού μας ερχόμαστε σε μια επαφή με τα “θέλω” μας και πολύ νωρίς συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε όλες μας τις επιθυμίες. Ξαφνικά κοιτάμε γύρω μας και βλέπουμε ότι μας περιορίζουν χιλιάδες επιβεβλημένα “πρέπει” τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τις δικές μας ανάγκες.

Από την πλέον γνωστή άποψη ότι τα αγόρια δεν πρέπει να κλαίνε και χιλιάδες άλλες άκαμπτες και σκληρές πεποιθήσεις σε σχέση με ποία πρέπει να είναι τα σωστά χαρακτηριστικά ενός άξιου εκπροσώπου του κάθε φύλου. Μπορούν να δημιουργηθούν άκρως επικίνδυνα κοινωνικά εμφυτέυματα τα οποία εμποδίζουν την ικανότητα του ανθρώπου να εξελίξει τις πραγματικές του ικανότητες και να έρθει σε επαφή με τον αυθεντικό του εαυτό.

Το ψυχογενετικό σύστημα είναι μια πολύ καινούργια προσέγγιση η οποία δημιουργήθηκε από την Anne Teachworth το 1991. Έχει τις βάσεις του στις ψυχοθεραπευτικές πρακτικές και προσπαθεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματα που αναπτύσσονται στις σχέσεις τον ζευγαριών. Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι σε κάθε μας σχέση προσπαθούμε ουσιαστικά να επανεφεύρουμε ένα δυσλειτουργικό ρόλο μέσα σε μια σχέση παρόμοιο με αυτόν που έχουμε βιώσει από τους γονείς μας. Το σύστημα αυτό βασίζεται αρκετά στην ανάλυση των ενδοβολών.

Η ενδοβολή είναι ένας ψυχαναλυτικός όρος ο οποίος δημιουργήθηκε για να περιγράψει το πώς έχουμε την τάση να υιοθετούμε ιδέεςσυμπεριφορές και αντιδράσειςαπό το περιβάλλον μας. Το πώς “καταπίνουμε” ότι μας δίνεται από τους γονείς μαςοι οποίοι είναι για πολλά χρόνια οι ανώτεροι εκπρόσωποι της έννοιας της εξουσίας.
Το χαρακτηριστικό των ενδοβολών είναι ότι επηρεάζουν υπερβολικά την πορεία της εξέλιξης της προσωπικότητας και εμποδίζουν το άτομο να ανακαλύψει τη δική του μοναδικότητα και να έρθει σε επαφή και ισορροπία με τον εαυτό τουμε αποτέλεσμα να ζει μια ζωή σαν ηθοποιός σε ένα σενάριο που έχουν γράψει οι άλλοι για αυτόν.

Το ψυχογενετικό σύστημα βοηθάει να κατανοήσουμε το γιατί διαλέγουμε τους συντρόφους που διαλέγουμε και ποια είναι τα κρυφά κίνητρα για τις επιλογές μας αυτές. Μας βοηθάει να καταλάβουμε γιατί οι σχέσεις αλλάζουν μετά τη σεξουαλική επαφή. Γιατί κάποια ζευγάρια έχουν καλύτερη σχέση μεταξύ τους μετά το διαζύγιο. Γιατί μερικές φορές τα αντίθετα έλκονται και το λόγο που επιλέγουμε κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους για φίλους και άλλους για εραστές.
Μέσα από αυτή τη μέθοδο αντιλαμβανόμαστε το φαύλο κύκλο τον επιλογών μας και εκπαιδευόμαστε να μην επαναλαμβάνουμε συνεχεία τα ίδια καταστροφικά λάθηώστε να μην υποφέρουμε και από τις επικείμενες καταστροφικές συνέπειες τους. 

Πηγη:Healthier world

Βιβλιογραφία

· Anne Teachworth. (1997) Why We Pick The Mates We Do. Gestalt Institute Press.
· Bud Feder and Ruth Ronall. (1997) A Living Legacy of Fritz and Laura Perls: Contemporary Case Studies. Bud Feder Publishing.

Τραγουδήστε, κάνει καλό!

Αν σας αρέσει να τραγουδάτε στο μπάνιο, τότε μάθετε πως κάνετε καλό τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική σας υγεία.
Σύμφωνα λοιπόν με γερμανική έρευνα το τραγούδι ενισχύει την εκφραστικότητα, βελτιώνει την ευεξία μας και κάνει καλό μέχρι και στην οξυγόνωση του εγκεφάλου.
Όσον αφορά τη σωματική μας υγεία, το τραγούδι αυξάνει την παραγωγή των αντισωμάτων που μεταξύ άλλων, προστατεύουν το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα από λοιμώξεις, βελτιώνει την αναπνοή, αυξάνοντας το οξυγόνο και την κυκλοφορία του αίματος.
Αυτά όσον αφορά στη σωματική υγεία, αφού σύμφωνα με τους επιστήμονες τα ψυχικά οφέλη του τραγουδιού είναι πάρα πολλά. Αρχικά, η επαφή με τον θαυμαστό χώρο της μουσικής, ακόμα και όταν κάποιος δεν είναι καλλίφωνος, αυξάνει τη δημιουργικότητα, δίνει έμπνευση σε άλλους τομείς και γεννά συναισθήματα καλής διάθεσης. Επιπλέον, μελέτες δείχνουν πως άνδρες και γυναίκες που παλιότερα ασχολούνταν με τη μουσική, στη συνέχεια –στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία- αποδείχθηκαν πιο ικανοί team leaders, πλουσιότεροι και πιο επιτυχημένοι, από εκείνους που δεν ασχολούνταν, έστω και ερασιτεχνικά, με το τραγούδι. Τέλος, το τραγούδι διατηρεί τη φωνή νεανική κάνοντας καλό ακόμα και στην εμμηνόπαυση, μία περίοδο κατά την οποία η φωνή της γυναίκας χάνει τη λεία χροιά της.
Επιμύθιο: Το τραγούδι κάνει καλό ακόμα κι όταν δεν είμαστε καλλίφωνοι - με την προϋπόθεση οι γύρω μας να έχουν την απαραίτητη υπομονή.  

Γυναίκες-άνδρες: διαφέρουν στα… αστεία

Τα αστεία διαφέρουν σε γυναίκες και άνδρες. Γιατί; Επειδή η αντίδρασή τους στα αστεία, σύμφωνα με αμερικανική επιστημονική έρευνα που μελέτησε τον ανθρώπινο εγκέφαλο, είναι εντελώς διαφορετική.
Σύμφωνα λοιπόν με έρευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας οι γυναίκες, επειδή χρησιμοποιούν περισσότερη εγκεφαλική ενέργεια, αργούν περισσότερο από τους άνδρες να καταλάβουν ένα αστείο, αλλά το ευχαριστιούνται πιο πολύ. Παράλληλα οι ερευνητές τονίζουν πως οι γυναίκες, σε αντίθεση με τους άνδρες, δύσκολα θα γελάσουν με ένα «κρύο» αστείο, γιατί από τη φύση τους αναζητούν ποιότητα στο χιούμορ.
Τα παραπάνω αποτελέσματα προέκυψαν όταν ερευνητές, με τη βοήθεια μαγνητικών τομογραφιών λειτουργικού συντονισμού (fMRI), μελέτησαν τους εγκεφάλους δέκα ανδρών και δέκα γυναικών, στους οποίους έδειξαν διάφορα αστεία ή αδιάφορα καρτούν.
Το πείραμα κατέδειξε ότι οι γυναίκες, συγκριτικά με τους άνδρες:
1. για να «επεξεργαστούν» ένα αστείο χρησιμοποιούν περισσότερα τμήματα του εγκεφάλου τους, ιδίως εκείνο που ελέγχει την ερμηνεία του λόγου και τη σε βάθος ανάλυση (προμετωπιαίο φλοιό).
2. εκ των προτέρων πιστεύουν πως όσα θα ακούσουν δεν θα τους φανούν αστεία.
3. αντιδρούν στο αστείο με μια ελαφριά χρονική καθυστέρηση.
4. απολαμβάνουν περισσότερο ένα καλό αστείο.
5. προτιμούν το σοφιστικέ χιούμορ.
6. χρησιμοποιούν πιο πολύπλοκες εγκεφαλικές λειτουργίες για να αναλύσουν ένα αστείο.

Το πείραμα έδειξε επίσης πως οι άνδρες, συγκριτικά με τις γυναίκες:
1. για να «επεξεργαστούν» ένα αστείο χρησιμοποιούν περισσότερο το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου τους (τον επικλινή πυρήνα) που εμπλέκεται στην ανταμοιβή και την ευχαρίστηση.
2. περιμένουν εκ των προτέρων να γελάσουν με το αστείο.
3. όταν το ακούσουν, μετά πέφτει πιο απότομα η διάθεσή τους.

Τέλος, τη διαφορετική αντίδραση στα αστεία μεταξύ ανδρών και γυναικών επιβεβαιώνουν και άλλες έρευνες οι οποίες εκτός των άλλων υπογραμμίζουν πως :
1. οι άνδρες χρησιμοποιούν συχνά «επιθετικό» χιούμορ για να «πειράξουν» ο ένας τον άλλο και να επιβληθούν στο σύνολο
2. οι γυναίκες λένε αστεία μεταξύ τους για να διατηρήσουν τις σχέσεις τους και να νιώσουν άνετα.
3. οι γυναίκες είναι πιο ειλικρινείς, αφού όταν δεν καταλάβουν ένα αστείο το λένε. Αντίθετα οι άνδρες ακόμα και αν δεν καταλαβαίνουν το αστείο, θα γελάσουν, για να μη φανούν…βλάκες.

Επιμύθιο: Η μάχη των φύλων βρίσκεται και στα… αστεία. Επιπλέον, τα αστεία γυναικών και ανδρών μπορεί να διαφέρουν, αλλά σε μία παρέα αλληλοσυμπληρώνονται σχηματίζοντας το παζλ της καλής, αν και διαφορετικής, διάθεσης.

Αρχαιοελληνικά… γέλια

 Πώς ήταν το αρχαιοελληνικό γέλιο; Ποια θέση είχε το γέλιο στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη; Το μόνο τεκμήριο για το χιούμορ των αρχαίων είναι ο «Φιλόγελως», μία πολύ δημοφιλής ανθολογία ανεκδότων και αστείων ιστοριών που κυκλοφορούσε στην Ύστερη Αρχαιότητα (4ος αιώνας π.Χ.). Ανθολόγοι και επιμελητές της είναι ο Ιεροκλής και ο Φιλάγριος. Ορισμένα από τα αστεία της συλλογής ωστόσο, προέρχονται από τον κατά διακόσια χρόνια παλαιότερό τους Λουκιανό ή και από ακόμα αρχαιότερες πηγές.

Αιτίες γέλιου
Σύμφωνα λοιπόν με τη σειρά ανεκδότων του «Φιλογέλωτος» η κύρια πηγή των αρχαιοελληνικών αστεϊσμών ήταν οι ασυνεννοησίες, οι σωματικές αδυναμίες και ιδιαιτερότητες (τυφλότητα, φαλάκρα, κακή αναπνοή). Επίσης στο επίκεντρο σχολιασμού έμπαιναν οι «σχολαστικοί» και αφελείς «μορφωμένοι» της εποχής, οι φιλάργυροι, μέθυσοι, λιγούρηδες, στρυφνοί, φθονεροί, βρομόστομοι, κουτοί, δειλοί, οκνηροί, ευτράπελοι. Τέλος, αντικείμενο γέλιου ήταν και οι εθνικές ή γεωγραφικές καταγωγές - μεγαλύτερη σάτιρα υφίσταντο όσοι κατάγονταν από τα Άβδηρα, τη Σύμη και τη Σιδώνα.

Ευτράπελα και παράξενα αρχαιοελληνικού γέλιου
1. Στην αρχαιοελληνική κοινωνία το γέλιο λειτουργούσε ως μία γέφυρα που ένωνε την απόσταση ανάμεσα στην κοινωνία των θεών και εκείνη των ανθρώπων
2. Το αρχαιοελληνικό γέλιο δεν ήταν μόνο ευχάριστο, αλλά και τρομερά ισχυρό σε σημείο που προκαλούσε φόβο για την ντροπή αλλά και για την πιθανή βία που θα προκαλούσε.
3. Το αρχαιοελληνικό γέλιο ήταν ένα ισχυρό όπλο εναντίον των μοναρχών και των τυράννων, οι οποίοι -στην πλειοψηφία τους- ήταν πολύ ανεκτικοί στη σάτιρα. Για παράδειγμα η ανεκτικότητα του αυτοκράτορα Αύγουστου στη σάτιρα που του ασκούσαν ήταν τόσο μεγάλη, που ο λαός συνέχιζε να τη γιορτάζει τέσσερις αιώνες μετά το θάνατό του! Σ.σ. Αν ζούσε τότε ο Λαζόπουλος δεν θα είχε να αντιμετωπίσει τα χρηματικά πρόστιμα του ΕΣΡ.
4. Η διαχρονικότητα των αστείων που συναντάμε σήμερα, τον 18ο αιώνα, ακόμα και στην Αναγέννηση είναι εντυπωσιακή και «κατάγεται» σε μεγάλο βαθμό από τα αρχαιοελληνικά αστεία που ταξίδεψαν μέσα στους αιώνες. Για παράδειγμα, δεν είναι τυχαίο πως στον «Φιλόγελω» υπήρχαν πολλά αστεία για την αμφισβήτηση της πατρότητας, κάτι που εμφανίζεται πάρα πολύ έντονα και στο χιούμορ των ανθρώπων της Αναγέννησης.
5. Τα αστεία στην αρχαιότητα ήταν πολύ συχνό μέσο των δικανικών λόγων, αφού η γελοιοποίηση ήταν ισχυρό όπλο στα χέρια των τότε δικηγόρων.
6. Πολύ συχνά ήταν στην αρχαιότητα και τα αστεία για το θάνατο. Για παράδειγμα, ένα από τα πιο κοινά αστεία του 4ου αι. π. Χ. ήταν ο θάνατος του ζωγράφου Ζεύξη, ο οποίος λέγεται πως «έμεινε στον τόπο» όταν είδε το πορτρέτο που ετοίμασε για μια γριά γυναίκα. Το black humor λοιπόν υπάρχει από πολύ παλιά...
7. Η σειρά ανεκδότων του «Φιλογέλωτος», ενώ περιλαμβάνει 265 ανέκδοτα, μόνο τα 8 είναι για τις γυναίκες, κάτι που αποδεικνύει τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι το γυναικείο φύλο.
8. Ο κωμικός Τζιμ Μπόουεν πριν από λίγα χρόνια βάσισε ένα ολόκληρο σόου σε αστεία που προέρχονταν από τον «Φιλόγελω» χωρίς να το καταλάβει κανείς από το ακροατήριο, με αποτέλεσμα το κοινό να ζήσει, εν αγνοία του, την εμπειρία μια βραδιάς του αρχαιοελληνικού γέλιου.

Συναισθηματική Νοημοσύνη και Ευτυχια

Eίναι γεγονός ότι δεν γεννιόμαστε με υψηλή Συναισθηματική Νοημοσύνη αλλά την αποκτούμε μέσα από την ανεπίσημη εκπαίδευση σε αυτήν κατά την παιδική και ενήλικη ζωή μας. Είναι λοιπόν ένα είδος νοημοσύνης το οποίο χτίζεται στην πορεία της ανάπτυξης ενός ανθρώπου. Μέχρι σήμερα η έλλειψη ενημέρωσης σε συνδυασμό με την προσκόλληση σε παλιές νοοτροπίες έχουν παρεμποδίσει την ουσιαστική κινητοποίηση για την οργανωμένη εκπαίδευση σε δεξιότητες Συναισθηματικής Νοημοσύνης διαιωνίζοντας προσωπικές και διαπροσωπικές δυσκολίες. Αυτό συνεπάγεται ότι στους περισσότερους από εμάς δεν έχουν σφυρηλατηθεί οι ικανότητες που πλαισιώνουν την υψηλή Συναισθηματική Νοημοσύνη.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου με υψηλή Συναισθηματική Νοημοσύνη; Η περιγραφή του Goleman (1995) είναι η πιο διαδεδομένη αυτή τη στιγμή:

1. Η αναγνώριση των συναισθημάτων μας: Η αυτοεπίγνωση, η αναγνώριση δηλαδή των συναισθημάτων μας την ώρα που δημιουργούνται θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της Συναισθηματικής Νοημοσύνης.

2. Ο έλεγχος των συναισθημάτων μας: η ικανότητα αυτή σχετίζεται με τη χειραγώγηση και τον έλεγχο των συναισθημάτων ώστε να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά οι καταστάσεις της ζωής. Η ικανότητα αυτή οικοδομείται πάνω στην αυτοεπίγνωση.

3. Η εξεύρεση κινήτρων για τον εαυτό μας: Η ικανότητα για αυτοέλεγχο επιτρέπει την προσήλωση της προσοχής σε συγκεκριμένους στόχους, τη στοχοθεσία, την αυτοκυριαρχία και τη δημιουργικότητα.

4. Η αναγνώριση των συναισθημάτων των άλλων: η ικανότητα αυτή αφορά την ενσυναίσθηση που είναι θεμελιώδης δεξιότητα.

5. Η διαχείριση των σχέσεων μας: Η ικανότητα αυτή αναφέρεται στην ικανότητα διαχείρισης των συναισθημάτων των άλλων.

Είναι σημαντικό να γίνει αναφορά και στη θεωρία του Sternberg (1966) σύμφωνα με την οποία η ‘Νοημοσύνη της επιτυχίας’ αφορά την ικανότητα του ατόμου να προσαρμόζεται στο περιβάλλον και να προσαρμόζει τις ανάγκες και τις ικανότητες του στο περιβάλλον ώστε να ολοκληρώνει τους προσωπικούς του στόχους.

Ποια είναι η σημασία της Συναισθηματικής Νοημοσύνης;

Σύμφωνα με έρευνες το υψηλό IQ (ο δείκτης νοημοσύνης που ήταν γνωστός μέχρι τώρα) δεν εξασφαλίζει την επαγγελματική και προσωπική επιτυχία. Οι έρευνες δείχνουν ότι μόνο το 4% της επιτυχίας οφείλεται στο IQ. Ας φανταστούμε έναν άνθρωπο με πολύ υψηλό ΙQ ο οποίος εκδηλώνει συχνά έντονα ξεσπάσματα θυμού διαταράσσοντας τις προσωπικές και επαγγελματικές του σχέσεις. Μπορεί να είναι επιτυχημένος προσωπικά και επαγγελματικά;

Τα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν επίσης ότι μπορεί μια επιχείρηση να προσλάβει κάποιον για τα προσόντα του (IQ, σπουδές) αλλά ότι τον κρατούν για το χαρακτήρα του (Συναισθηματική Νοημοσύνη).

Σε σχολεία όπου εφαρμόστηκε πρόγραμμα συναισθηματικής αγωγής παρατηρήθηκαν βελτίωση στην αναγνώριση και κατονομασία συναισθημάτων, μεγαλύτερη ικανότητα κατανόησης των αιτιών των συναισθημάτων, μεγαλύτερη ανοχή στην απογοήτευση, αποτελεσματικότερος έλεγχος του θυμού, περισσότερη υπευθυνότητα, καλύτερη κατανόηση των απόψεων των άλλων και βελτίωση στην επικοινωνία.

Παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μας μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι δεν αρκεί το υψηλό IQ για να είναι κανείς ευτυχισμένος. Η ευτυχία εξαρτάται περισσότερο από τη σχέση μας με τον εαυτό μας και τους άλλους οι οποίες βελτιώνονται με την ικανότητα στην αυτοεπίγνωση, τον αυτοέλεγχο, στην ενθάρρυνση εαυτού, την ενσυναίσθηση και τις κοινωνικές δεξιότητες, δηλαδή την υψηλή Συναισθηματική Νοημοσύνη.

Πηγη:Healthier World

Η εξωστρέφεια παράγοντας ευτυχίας

Οι άνθρωποι που ανακαλούν τις όμορφες αναμνήσεις και όχι τις άσχημες στιγμές από το παρελθόν τους, είναι περισσότερο ευτυχισμένοι στη ζωή τους, σε σχέση με εκείνους που είναι εσωστρεφείς και επικεντρώνουν στις δυσκολίες της ζωής τους, σύμφωνα με μια νέα έρευνα Αμερικανών ψυχολόγων. Το συμπέρασμα είναι ότι από τη στάση και τη νοοτροπία μας απέναντι στη ζωή και όχι τόσο από τις εμπειρίες ή την τύχη μας, εξαρτάται η ευτυχία μας.

Οι ερευνητές του πολιτειακού πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο, με επικεφαλής τον καθηγητή Ψυχολογίας Ράιαν Χάουελ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό Personality and Individual Differences («Προσωπικότητα και Ατομικές Διαφορές»), σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph, μελέτησαν τις περιπτώσεις 750 εθελοντών, συσχετίζοντας τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας καθενός με το επίπεδο ευτυχίας του.

Η έρευνα έδειξε ότι οι εξωστρεφείς άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν καλύτερα από όλους να ξεχάσουν το άσχημο παρελθόν και θυμούνται συνήθως τις καλές στιγμές, συνεπώς έχουν μια εσωτερική προδιάθεση να αντλούν ικανοποίηση από τη ζωή τους. Το αντίθετο συμβαίνει με τους εσωστρεφείς νευρωτικούς.

Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τελικά η στάση ζωής και η νοοτροπία κάθε ατόμου παίζει μεγαλύτερο ρόλο για το υποκειμενικό αίσθημα ευτυχίας του, ακόμα και από τις ίδιες τις αντικειμενικές εμπειρίες του ή την τύχη του. Με άλλα λόγια, επιβεβαιώνεται ότι αν κανείς τείνει να βλέπει τα πράγματα με «φωτεινό» τρόπο, η ζωή του ομορφαίνει, ενώ αν συνεχώς γκρινιάζει και εστιάζει στη «σκοτεινή» πλευρά, η ζωή του γίνεται ακόμα πιο μίζερη. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ερευνητές, αρκεί να αλλάξει κανείς μερικά μόνο στοιχεία της προσωπικότητάς του, προκειμένου να βελτιώσει σημαντικά το επίπεδο ικανοποίησης και ευτυχίας στην καθημερινότητά του.

Η έρευνα, ακόμα, επιβεβαίωσε πόσο σημαντική είναι η «χρονική προοπτική» ενός ανθρώπου, ένας όρος που καθιερώθηκε από τον ψυχολόγο Φίλιπ Ζιμπάρντο του πανεπιστημίου Στάνφορντ και δείχνει ότι, αν ένας άνθρωπος είναι εσωτερικά προσανατολισμένος στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον και με ποια ψυχική-νοητική διάθεση (θετική ή αρνητική), «ντύνει» κάθε μια από τις τρεις χρονικές καταστάσεις.

Έτσι, διαπιστώθηκε ότι σε πιο πλεονεκτική θέση βρίσκονται οι άκρως εξωστρεφείς άνθρωποι που είναι πιο ευτυχισμένοι, επειδή έχουν συνήθως μια θετική και νοσταλγική άποψη για το παρελθόν και γενικά κάνουν λιγότερες αρνητικές σκέψεις, ούτε μετανιώνουν για όσα έκαναν ή τους συνέβησαν.

Οι Αμερικανοί ψυχολόγοι συστήνουν στους ανθρώπους να εστιάζουν περισσότερο και να ανακαλούν με νοσταλγία τις ευτυχισμένες αναμνήσεις τους ή να «ξαναδιαβάζουν» τα περασμένα συμβάντα της ζωής τους μέσα από ένα θετικό «φίλτρο», ώστε να μειώνουν την χρόνια και συχνά τραυματική επίδραση των αρνητικών γεγονότων πάνω τους, κάτι που συμβαίνει κατά κόρο στους νευρωτικούς, οι οποίοι καθίστανται «δέσμιοι» του παρελθόντος τους.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η ευτυχία είναι εμπειρίες

Αν προσπαθείς να εξαγοράσεις την ευτυχία καλύτερα να δραπετεύσεις σε ένα τροπικό νησί παρά να αγοράσεις έναν καινούριο υπολογιστή. Σε αυτό τουλάχιστον κατέληξε μια έρευνα, η οποία αποδεικνύει ότι η ικανοποίηση του ανθρώπου είναι μεγαλύτερη και πιο μακροπρόθεσμη όσον αφορά τις εμπειρίες που αποκτά και λιγότερη όσον αφορά τα πράγματα που αγοράζει.
Τα συμπεράσματα σχετικά με την ικανοποίηση των καταναλωτών βασίζονται σε οκτώ διαφορετικές έρευνες. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό σύμφωνα με τους ειδικούς είναι οι εξής:
- Οι άνθρωποι ικανοποιούνται περισσότερο με τις εμπειρίες επειδή με τα υλικά αγαθά αναρωτιούνται στη συνέχεια αν έκαναν τη σωστή επιλογή.
- Συνήθως αντιλαμβανόμαστε τις εμπειρίες με τον δικό μας, προσωπικό τρόπο και όχι σε σύγκριση με άλλα πράγματα.
- Είναι πιο εύκολο να αποφασίσουμε για το αν θα ξοδέψουμε χρήματα σε μια εμπειρία παρά σε κάτι υλικό.
- Μας προκαλεί μεγαλύτερη αναστάτωση αν μάθουμε ότι κάποιος πέτυχε μια καλύτερη συμφωνία για κάτι υλικό, παρά για κάτι θεωρητικό.
Η ικανοποίηση από μια αγορά, συνεχίζει η έρευνα, εξαρτάται και από τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε. Όσοι δηλαδή συμμετέχοντες σε μια έρευνα σκέφθηκαν την αγορά ενός CD ως μια εμπειρία (δηλαδή πολλές ώρες ευχάριστης μουσικής) αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ πιο ικανοποιημένοι από αυτούς που τη θεώρησαν υλική αγορά. Σε μια άλλη έρευνα ζήτησαν από 142 εθελοντές να σκεφθούν κάτι που αγόρασαν με 50 ευρώ και μετά να απαντήσουν σε κάποιες ερωτήσεις. Οσοι σκέφθηκαν μια υλική αγορά ήταν λιγότερο ευτυχισμένοι.
Σε μια άλλη έρευνα πάλι ζήτησαν από 164 εθελοντές να πουν πως θα αισθάνονταν σε μια υποθετική αγορά αν ανακάλυπταν αργότερα ότι υπήρχαν καλύτερες επιλογές. Φαντάστηκαν είτε ότι αγόρασαν κάτι υλικό (ένα παντελόνι, ένα laptop, ή ένα MP3) ή ότι πλήρωσαν για μια εμπειρία (ένα δείπνο, μια ταινία κλπ). Οσοι είχαν ασχοληθεί με την αγορά υλικών αγαθών ήταν λιγότερο ικανοποιημένοι από την επιλογή τους.
Καθώς τα υλικά αγαθά είναι πιο εύκολο να συγκριθούν απ’ ότι οι εμπειρίες, μας προκαλούν μεγαλύτερη ανησυχία και λιγότερη ευτυχία από τις εμπειρίες καταλήγουν οι επιστήμονες του Cornell University. Τελικά η ευτυχία μπορεί να μην αγοράζεται, οι εμπειρίες όμως σίγουρα συνεισφέρουν σε αυτή.

Ο θυμός και η αντιμετώπισή του

Έχω νεύρα…Κοντεύω να εκραγώ…Φράσεις οικείες που όλοι έχουμε πει έστω και μια φορά μέχρι τώρα. Εκφράσεις θυμού, ενός συναισθήματος που οι περισσότεροι θεωρούν αρνητικό ή ακόμα και απαγορευτικό, καθώς φοβούνται τις συνέπειές του. Τι είναι τελικά ο θυμός; Είναι όντως ένα απαγοτευτικό συναίσθημα, που πρέπει να φοβόμαστε;

Η απάντηση είναι… όχι. Ο θυμός είναι μια συναισθηματική αντίδραση απέναντι σε κάποιο άτομο, μια κατάσταση ή ένα γεγονός. Μας ενημερώνει για την ψυχική κατάσταση που βρίσκεται ο οργανισμός μας εκείνη τη στιγμή. Μια τέτοια στιγμή μπορεί να είναι όταν νιώθουμε ότι απειλούμαστε, όταν φοβόμαστε οτι χάνουμε τον έλεγχο αλλά και όταν μας αδικούν ή μας προσβάλλουν. Το θέμα δεν είναι το αν θα θυμώσουμε αλλά το πώς θα εκδηλώσουμε αυτό το συναίσθημα. Φανταστείτε την αντίθετη περίπτωση, όπου κάποιος έκδηλα μας προσβάλλει και εμείς τον ακούμε χωρίς να αντιδράμε…

Όντως υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο θυμός εκδηλώνεται με λάθος τρόπο, ο οποίος επηρεάζει αρνητικά, όχι μόνο αυτόν που τον εκδηλώνει, αλλά και το περιβάλλον του. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν αντιδράμε ενστικτωδώς. Χωρίς να προλάβουμε να επεξεργαστούμε αυτό που μας έχει ενοχλήσει εκδηλώνουμε επιθετικότητα (συνήθως με λεκτική ή σωματική βία), για την οποία συνήθως μετανιώνουμε. Παράλληλα, επιθετικά μπορεί να αντιδράσει κάποιος σε ασήμαντη (φαινομενικά) αφορμή εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο συσσωρευμένο, καταπιεσμένο θυμό που μπορεί να υπάρχει μέσα του. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι έχουν «μάθει» να αντιδρούν επιθετικά και να υιοθετούν αυτή τη συμπεριφορά ως τρόπο αντιμετώπισης των δυσκολιών στη ζωή τους. Πέρα από τα παραπάνω, υπάρχει και η κατηγορία ανθρώπων, που λόγω δικών τους τραυματικών βιωμάτων αισθάνονται ικανοποίηση όταν κακοποιούν τον άλλο.

Πως φτάνουμε όμως σε αυτό το σημείο; Στο σημείο να καθοδηγούμαστε από την ένταση του συναισθήματος του θυμού και να χάνουμε τον έλεγχο του εαυτού μας; Υπάρχουν διάφορες πιθανές αιτίες, οι οποίες διαφέρουν διατομικά, ανάλογα με το ιστορικό του καθενός. Μια πιθανή αιτία είναι η μίμηση προτύπου. Όταν υπάρχει ένας τουλάχιστον επιθετικός γονέας στην οικογένεια, το παιδί ασυνείδητα (και παρόλο που λεκτικά μπορεί να τάσσεται εναντίον αυτής της συμπεριφοράς) υιοθετεί την επιθετικότητα και την εφαρμόζει και στη δική του οικογένεια. Άλλος λόγος μπορεί να είναι το άγχος που εκδηλώνει κανείς σε μέρη ή σε καταστάσεις που τα έχει συνδέσει με μια οδυνηρή προηγούμενη εμπειρία.

Αυτό μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε θυμό και επιθετικότητα. Σε τέτοιου είδους συμπεριφορές μπορεί να οδηγηθεί κανείς και από προβλήματα επικοινωνίας στις σχέσεις του με το σύντροφο ή την οικογένεια. Η αποστολή διπλών μηνυμάτων, η έλλειψη προσωπικού χώρου, η έλλειψη εμπιστοσύνης, οι συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια, η αίσθηση αδυναμίας ελέγχου και αντίδρασης σε καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν τα γνωστά «ξεσπάσματα» θυμού. Όμως, πέρα από το κομμάτι των σχέσεων ακόμα και προσωπικά ζητήματα μπορεί να καταλήξουν σε εκρήξεις θυμού, όπως οικονομικά προβλήματα, ζητήματα στον εργασιακό χώρο, ανισσοροπία σε διάφορους τομείς της ζωής (εργασία-προσωπικός χρόνος-οικογένεια) και η αδυναμία διαχείρισης χρόνου.

Είναι φανερό ότι οι αιτίες για την εκδήλωση επιθετικότητας λόγω θυμού είναι πολλές. Το βασικότερο βήμα για να μπορέσει κανείς να το αντιμετωπίσει είναι η αναγνώριση του θυμού του και η επεξεργασία του. Να μπορέσει μέσα από την ανάλυση να δώσει απάντηση σε ερωτήματα, όπως πότε, πώς, υπό ποιες συνθήκες κτλ. ώστε να σταματήσει να λειτουργεί ενστικτωδώς. Επιπλέον, είναι σημαντικό να έχει την επιθυμία να αλλάξει. Ο σκοπός των προγραμμάτων διαχείρισης θυμού δεν είναι να μη θυμώνουμε ποτέ. Το αντίθετο. Είναι να μάθουμε να διαχειριζόμαστε αυτά τα συναισθήματα και να τα εκφράζουμε με τρόπο ώστε κι εμείς να αισθανθούμε καλύτερα, αλλά και οι γύρω μας να τα κατανοήσουν. Αυτό οδηγεί σε καλύτερη επικοινωνία, πιο ανθεκτικές και ειλικρινείς σχέσεις, καλύτερη υγεία και εργασιακή απόδοση.

Για την αντιμετώπιση προβλημάτων θυμού η καλύτερη λύση είναι η επίσκεψη σε ειδικό, ο οποίος βοηθάει να καταλάβει κανείς τα βαθύτερα κίνητρά του, να συνδέσει τα γεγονότα της ζωής του με την τωρινή κατάσταση, να δώσει απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, ώστε να μην αντιδρά ενστικτωδώς, αλλά και να δοκιμάσουν μαζί νέους, πιο αποδοτικούς τρόπους επικοινωνίας. Παρακάτω δύνονται κάποιες βασικές συμβουλές για κάποιον που θέλει να διαχειριστεί το θυμό του:
Διαχείριση στρες. Το στρες και ο θυμός είναι αλληλένδετα. Όταν κάποιος ζητάει βοήθεια για διαχείριση θυμού, αυτό σχεδόν πάντα έχει να κάνει και με αυξημένα επίπεδα στρες. Σε κάποιες περιπτώσεις (όχι όμως σε όλες) συμβαίνει και το αντίστροφο, όπου η υπερδιέγερση που προκαλεί το στρες οδηγεί σε θυμό ή σε άλλες περιπτώσεις όπου καταπιεσμένα συναισθήματα θυμού μπορεί να οδηγήσουν σε σωματικά συμπτώματα, που συνδέονται με στρες.
Διαχείριση χρόνου. Αν και αυτό αποτελεί κομμάτι της διαχείρισης στρες, συνδέεται άρρηκτα και με τη διαχείριση θυμού.
Προσπάθεια να μάθουμε να μην αντιδράμε ενστικτωδώς. Είναι καλύτερο να σκεφτούμε προτού αντιδράσουμε, παρά να αφήσουμε το θυμό ή την απογοήτευση να κυριαρχήσουν. Αυτό παράλληλα, βοηθάει και την αυτοεικόνα μας, καθώς αισθανόμαστε ότι ο έλεγχος ανήκει σε μας κι όχι στις καταστάσεις. Ειδικά όταν πρόκειται για ζευγάρια, είναι πολύ σημαντικό να αφήνουν λίγο χρόνο για σκέψη και όχι να προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα ακριβώς τη στιγμή που είναι θυμωμένοι.
Παράλληλα, είναι σημαντικό να διώξουμε τις αρνητικές σκέψεις που γίνονται όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε. Συνήθως ασκούμε αρνητική κριτική στον ίδιο μας τον εαυτό, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε αρνητική αυτοεικόνα. Ο σκοπός είναι η αναγνώριση των λαθών μας, αλλά και των δυνατών μας σημείων που θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε και να βελτιωθούμε.
Είναι σημαντικό να προσπαθήσει κανείς να αναπτύξει την ικανότητα να ακούει προσεκτικά τον άλλο και να τον καταλάβει. Αυτό ευνοεί σε μεγάλο βαθμό τις διαπροσωπικές σχέσεις καθώς βελτιώνει την επικοινωνία μεταξύ δυο ατόμων και την αποφυγή παρερμηνειών σε λόγια ή σε συμπεριφορές.
Πολλές φορές ο θυμος είναι απόρροια των πολύ υψηλών προσδοκιών για τον εαυτό. Οι άνθρωποι καθοδηγούμενοι, από την ανάγκη τους να αισθανθούν σημαντικοί θέτουν υψηλές, μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Όταν αυτές δεν ικανοποιούνται θυμώνουν και ξεκινούν την αρνητική αυτοκριτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο θυμός μπορεί να είναι συσσωρευμένος μέσα μας από περιστατικά στα οποία αισθανθήκαμε ότι αδικούμαστε αλλά δεν προλάβαμε να αντιδράσουμε. Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι μια απώλεια που δεν έχουμε πενθήσει. Αυτά τα ανάμεικτα συναισθήματα λύπης και θυμού μπορεί να ενεργοποιηθούν πολύ εύκολα και να μας οδηγήσουν σε ακραίες αντιδράσεις, ακόμη και από ασήμαντες αφορμές. Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να συμφιλιώνομαστε με αυτά τα περιστατικά ή τους ανθρώπους που μας τα έχουν προκαλέσει μέσα από μια διαδικασία αποδοχής.
Η τελευταία, αλλά σημαντικότερη συμβουλή στη διαχείριση θυμού είναι η εκμάθηση δεξιοτήτων διεκδικητικότητας. Η διεκδικητικότητα βρίσκεται ανάμεσα στην παθητικότητα και την επιθετικότητα και αποτελεί τη χρυσή τομή. Σημαίνει να εκφράζουμε αυτό που σκεφτόμαστε με ευθύ και ειλικρινή τρόπο, χωρίς όμως να προσβάλλουμε με αυτό τα δικαιώματα και την προσωπικότητα του άλλου. Η διεκδικητικότητα είναι μια δεξιότητα επικοινωνίας που μπορεί κανείς να αποκτήσει είτε μέσα από την ατομική ψυχοθεραπεία, είτε μέσα από τη συμμετοχή σε συμβουλευτικές ομάδες.

Σαν συμπέρασμα, φαίνεται ότι ο θυμός αποτελεί ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα, το οποίο ευνοείται στην εκδήλωσή του από την ανταγωνιστική εποχή που ζούμε, η οποί απαιτεί γρήγορους ρυθμούς και παραγκωνισμό βαθύτερων προσωπικών αναγκών. Παρόλο αυτά, είναι κάτι που αντιμετωπίζεται, αν κάποιος το θελήσει και προσπαθήσει για αυτό. Τότε τα οφέλη είναι ακόμα μεγαλύτερα γιατί παράλληλα βελτιώνεται και η αυτοεικόνα αλλά και οι διαπροσωπικές μας σχέσεις.


Μηλιόρδου Χρυσή (Ψυχολόγος , Μ.Sc.)

Άλλαξε μαθαίνοντας να σε δέχεσαι όπως είσαι

Τα βάζεις συχνά με τον εαυτό σου; Θα ήθελες να τα αλλάξεις όλα πάνω σου, να ξαναρχίσεις από την αρχή; Ο πιο σύντομος δρόμος είναι να αποδεχθείς τον εαυτο σου και να συμφιλιωθείς με αυτό που είσαι.

Τι σκέφτεσαι όταν ακούς τη λέξη «αυτοβελτίωση»; Πολλοί πάντως, δεν την βλέπουν και τόσο φιλικά. Γιατί εύκολα σου δημιουργεί την εντύπωση ότι είσαι κάποιος που δεν είναι «αρκετός», που χρειάζεται αναβάθμιση για να αρχίσει να βλέπει καλύτερες μέρες στη ζωή του. Κι αυτή είναι η μεγάλη παρεξήγηση. Γιατί αν καταφέρεις να δεχτείς τον εαυτό σου ακριβώς όπως είναι, δεν σημαίνει ότι τον καταδικάζεις στη στασιμότητα. Αντίθετα, κάνεις τη διαδικασία της αυτοβελτίωσης πολύ πιο ευχάριστη. Πώς;
1. Θέτεις τα δικά σου κριτήρια: Συχνά απογοητευόμαστε γιατί κρίνουμε τον εαυτό μας με βάση τις απαιτήσεις των άλλων από μας. Στην ουσία συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Όταν αποδέχεσαι τον εαυτό σου, τον κρίνεις με δικές σου προηγούμενες επιδόσεις.
2. Ασχολείσαι με τα θετικά: Όταν σκεφτόμαστε συνέχεια πόσο «κακοί» είμαστε σε κάτι, γινόμαστε ακόμα χειρότεροι. Τρέφουμε μια αδυναμία μας και την κάνουμε παντοδύναμη. Όταν αποδέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι, με τα ελαττώματα και όλα, έχεις όλο το χώρο ελεύθερο στο μυαλό σου να ασχοληθείς με τα προτερήματά σου και πως θα τα αυξήσεις- και θα δεις πως θα αρχίσεις να νιώθεις ένας λιγότερο αδύναμος άνθρωπος. Ο πιο σίγουρος τρόπος να ελαττώσεις όσα δεν σου αρέσουν πάνω σου είναι να ενεργοποιήσεις α αντίθετά τους.
3. Ζεις το τώρα: Αποδοχή του εαυτού σου σημαίνει πως ότι κι αν έκανες στο παρελθόν, όσο ελεεινό κι αν ήταν, έγινε και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις. Αυτό που μπορείς να κάνεις όμως, είναι να ξαναρχίσεις τη ζωή σου από το σημείο που βρίσκεσαι εδώ και τώρα, με αυτά που έχεις στη διάθεσή σου. Αν το σκεφτείς, η κάθε στιγμή που περνάει είναι η πρώτη από το υπόλοιπο της ζωής μας –θα χαραμίσεις κι άλλο χρόνο μέσα στη θλίψη για το παρελθόν;
4. Αλλάζεις στάση: Όσο πιο χαμηλή αυτοπεποίθηση έχεις, τόσο πιο προβληματικές είναι σχέσεις σου, και τόσο περισσότερο αγχώνεσαι για την άποψη που έχουν οι άλλοι για σένα. Όταν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, ανησυχείς λιγότερο για την εντύπωση που αφήνεις στους άλλους και επικοινωνείς ουσιαστικότερα μαζί τους.

Στα γρήγορα
• Βρες πέντε λεπτά την ημέρα για να σημειώσεις τα καλά πράγματα που έκανες (ακόμα κι αν απλά άφησες την έγκυο με το 1 απορρυπαντικό να περάσει στο ταμείο πριν από σένα) ή τις θετικές σκέψεις και νέες ιδέες που είχες σήμερα. Αντί να κάνεις γκριμάτσες αμφισβήτησης, πάρε ένα χαρτί κι ένα μολύβι τώρα.
• Στο τέλος της μέρας, εμείς είμαστε οι κριτές του εαυτού μας, και συνηθίζουμε να παίρνουμε πολύ σοβαρά όσα μας λέει η σκέψη μας, ιδίως όταν μας κατακρίνει. Ο διαλογισμός όμως μπορεί να σε βοηθήσει να ανακαλύψεις και να αποδεχθείς τον εαυτό σου σε μεγαλύτερο βάθος, και να παίρνεις λιγότερο σοβαρά την αρνητική αυτοκριτική σου.

Ο Φόβος «συστατικό» του Άγχους

Ξεκινώντας πρέπει να διακρίνουμε τον φόβο από το άγχος. 

Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα, όπως η χαρά, η λύπη κλπ. Το άγχος είναι μία κατάσταση όπου το μυαλό μας βρίσκεται το ίδιο, και θέτει τον οργανισμό μας, σε μία κατάσταση «συναγερμού» και ετοιμότητας αντίδρασης, σε οτιδήποτε αυτό θεωρεί ως απειλή. Επομένως το άγχος είναι μία λέξη που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε μία κατάσταση, η οποία περιλαμβάνει και συναισθήματα όπως ο φόβος, αναφέρεται όμως σε μία γενικότερη κατάσταση του οργανισμού.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε για παράδειγμα να πούμε ότι όταν νιώθουμε άγχος για τις πανελλήνιες εξετάσεις που πρόκειται να δώσουμε, υπάρχει «στο κέντρο αυτού του άγχους», το συναίσθημα του φόβου. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, το συναίσθημα του φόβου δημιουργείται από σκέψεις που κάνουμε γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Σκεφτόμαστε πχ ότι αν δεν πετύχουμε στις εξετάσεις, θα απογοητεύσουμε τους δικούς μας ανθρώπους, ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Η σκέψη αυτή είναι ικανή να «δημιουργήσει» το συναίσθημα του φόβου και επομένως να μας βάλει σε μία κατάσταση διαρκούς άγχους. «Υπεύθυνος» για τα συναισθήματα που νιώθουμε είναι ο λεγόμενος συναισθηματικός εγκέφαλος.

Όπως έχουμε αναφέρει σε σχετικά άρθρα, αποσκοπεί στο να μας προστατεύσει από μία άμεση ή έμμεση απειλή, γι αυτό και αντιδρά πρώτος όταν βρεθούμε σε κίνδυνο, πχ μπροστά σε ένα επικίνδυνο ζώο. Το συναίσθημα του φόβου λοιπόν, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, σκοπό έχει να μας προστατέψει. Να «ενεργοποιήσει» την κατάσταση του άγχους, ώστε να είμαστε σε ετοιμότητα να «παλέψουμε» ή να «τρέξουμε» μακριά από τον κίνδυνο που μας απειλεί.

Α) Ένας τρόπος λοιπόν που δημιουργούνται τα συναισθήματα που νιώθουμε, είναι από τις σκέψεις που κάνουμε (τότε λέμε ότι δημιουργήθηκαν από εσωτερικές καταστάσεις) πχ. σκέφτομαι ότι θα βγω σήμερα με έναν παλιό μου συμμαθητή και νιώθω χαρά. Τα συναισθήματα με την σειρά τους επηρεάζουν τις σκέψεις που κάνουμε, σε έναν συνεχή κύκλο. Έτσι επειδή νιώθω χαρά λόγω του παραπάνω γεγονότος, σκέφτομαι πιο αισιόδοξα και «βλέπω» με λιγότερο άγχος εκείνη την στιγμή τα προβλήματα στον εργασιακό μου χώρο. Αν η συναισθηματική μου διάθεση ήταν μελαγχολική, τα ίδια προβλήματα μπορεί σε άλλη στιγμή να τα «έβλεπα» ως ανυπέρβλητα και το άγχος που ένιωθα να ήταν ιδιαίτερα μεγάλο. Το ίδιο ισχύει και για το συναίσθημα του φόβου. Η ένταση του φόβου που θα νιώσουμε εξαρτάται από το αν θα μπορέσουμε να «επιβάλλουμε» την λογική μας σκέψη και να τον σταματήσουμε ή έστω να τον ελέγξουμε. Βιολογικά αυτό μπορούμε να τον κάνουμε μια και ο λογικός μας εγκέφαλος, συνεργάτης του συναισθηματικού, είναι πολύ «ισχυρός» και μπορεί να «επιβληθεί» και να «τιθασεύσει» συναισθήματα όπως ο φόβος. Αυτό βεβαίως δεν μπορούμε εύκολα να το κάνουμε από μόνοι μας. Αντιθέτως μέσα από την επαφή με τον ψυχολόγο, το μυαλό μας «μαθαίνει» να αναγνωρίζει πως λειτουργούν οι εγκεφαλικές λειτουργίες της σκέψης και των συναισθημάτων και πως αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, καθώς και πως ο ίδιος ο άνθρωπος μέσα από μία «εκπαίδευση» μπορεί να επηρεάζει σε τεράστιο βαθμό την αλληλεπίδραση αυτή.

Β) Τα συναισθήματα που νιώθουμε πολύ συχνά δημιουργούνται από εξωτερικά ερεθίσματα που δεχόμαστε, πχ αντιλαμβανόμαστε στο εργασιακό μας κλίμα, ότι υπάρχει κίνδυνος απόλυσης μας και νιώθουμε φόβο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονίσουμε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τι συναισθήματα θα νιώσουμε, δεν είμαστε ρομπότ για να ρυθμίζουμε συνεχώς την σκέψη μας, ούτε μπορούμε να ασκήσουμε έλεγχο στα εξωτερικά ερεθίσματα και να κάνουμε να μην συμβούν. Αυτό όμως που μπορεί να ελέγξει και να ρυθμίσει ο εγκέφαλός μας είναι το πόσο θα διαρκέσει ένα συναίσθημα. Είναι ένας πανίσχυρος υπολογιστής που συνεχώς μαθαίνει, δεν είναι δυνατόν όμως συχνά από μόνος του να «ανακαλύψει» τις δεξιότητες που διαθέτει από μόνος του. Θα ήταν σαν ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής που αγοράσαμε, να μπορεί να ανακαλύψει από μόνος του όλα τα πιθανά προγράμματα που θα χρειαστεί καθώς και αυτά που θα θέλαμε εμείς, και να τα «εγκαταστήσει από μόνος του». Για τον λόγο αυτό λέμε ότι η αυτοανάλυση που μπορεί να κάνουμε στον εαυτό μας συχνά δεν είναι σωστή, μια και επηρεάζεται από κίνητρα, επιθυμίες μας, μηχανισμούς κλπ που ασυνείδητα τοποθετεί το μυαλό μας στον εαυτό μας.

Κατ΄αυτόν τον τρόπο πολύ συχνά, νιώθουμε φόβο για καταστάσεις ή αντικείμενα που φαινομενικά μας φαίνεται αδιανόητο γιατί μας φοβίζουν. Αυτό να σημαίνει ότι για κάθε άνθρωπο ισχύει πάντα η ίδια ερμηνεία. Πολύ συχνά το μυαλό μας χρησιμοποιεί το μηχανισμό της μετάθεσης του φόβου από κάτι που πραγματικά φοβόμαστε, σε κάποιο άλλο «αντικείμενο» το οποίο είναι πιο ορατό και αντιμετωπίσιμο. Έτσι για παράδειγμα, μπορεί να είμαστε αγχωμένοι για την δουλειά μας, χωρίς καν να το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά κάποια στιγμή, να αρχίσουμε να φοβόμαστε για την υγεία μας και να τρέχουμε για εξετάσεις δίνοντας σημασία στο παραμικρό οργανικό σύμπτωμα. Έτσι μεταθέτουμε τον φόβο στο θέμα της υγείας μας. Σε ένα αντικείμενο δηλαδή που ασυνείδητα το μυαλό μας θεωρεί ότι είναι πιο «χειροπιαστό» να επηρεάσει, απ’ ότι το θέμα της εργασίας. Οι ιατρικές εξετάσεις εξαρτάται από εμάς το να τις κάνουμε και να προλάβουμε κάτι, στην δουλειά μας δεν μπορούμε να πούμε στον διευθυντή μας να μην μας απολύσει.

Θα ήταν σημαντικό στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ένα ενδεικτικό παράδειγμα για το πως η ηθική μας, «αποθηκευμένη» σε μεγάλο βαθμό στο ασυνείδητό μας, μπορεί να μας δημιουργήσει το συναίσθημα του φόβου και την κατάσταση του άγχους.

Τρανταχτό παράδειγμα είναι η οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα το 2010 και η αδυναμία πολλών ανθρώπων να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου έμαθαν σε αυτό το οικογενειακό περιβάλλον ότι η συνέπεια αυτή είναι μία σημαντικότατη αξία, βιώνουν φόβο και άγχος, καθώς νιώθουν ότι η εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους ως «αξιοπρεπείς», απειλείται να καταρρεύσει. Προκύπτει δηλαδή μία σύγκρουση μεταξύ της ηθικής αξίας η οποία είναι «αποθηκευμένη» στο μυαλό μας και η οποία μόνο με ειδικό μπορεί να τροποποιηθεί, και της πραγματικότητας που είναι η αδυναμία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Στην παρούσα περίπτωση, ο φόβος αφορά την απειλή κατάρρευσης μιας θεμελιώδους αξίας, όπως αυτή έχει αποθηκευτεί στο μυαλό μας και έχει γίνει πια παγιωμένος τρόπος σκέψης , τον οποίο το άτομο, δεν μπορεί να τροποποιήσει, χωρίς μάλιστα την εκτίμηση ενός ειδικού, μπορεί να μην την έχει ούτε συνειδητοποιήσει. Επιπλέον, το ανθρώπινο μυαλό διαθέτει έμφυτους μηχανισμούς που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση του άγχους, θα το λέγαμε πρόχειρα, «κρύβοντας» από το συνειδητό μας αυτό που πραγματικά μας φοβίζει, με την «δημιουργία» κάποιου νέου φόβου, πχ φόβο για την υγεία μας.

Ένα άλλο πολύ συχνό παράδειγμα είναι ότι πολλές φορές η αυστηρής ηθικής σεξουαλική ανατροφή από τους γονείς μπορεί για παράδειγμα να δημιουργήσει ενοχές για την σεξουαλική επαφή, οι οποίες μπορεί να είναι εμφανείς σωματικά, πχ. πόνοι κατά την σεξουαλική επαφή, παρ’ όλα αυτά, η αιτία των πόνων να παραμένει «καλά κρυμμένη» από το συνειδητό μας. Έτσι μπορεί να δημιουργηθεί φόβος ή και αποφυγή της σεξουαλικής επαφής. Για τον λόγο αυτό, δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με ελαφρότητα τέτοιοι φόβοι, προσπαθώντας το άτομο να τους ξεπεράσει μόνο του.

Η άγνοια δυστυχώς για την επιστήμη της ψυχολογίας, έχει κάνει τους ανθρώπους συχνά να νιώθουν ως αδύναμοι χαρακτήρες, αν δεν «παλέψουν» κάτι μόνοι τους. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την προσπάθεια αυτή με έναν άνθρωπο που επειδή τον πονάει το στομάχι του, προσπαθεί να κάνει μόνος του γαστροσκόπηση, ενώ πιθανά η γνώμη του γαστρεντερολόγου θα ήταν ότι δεν χρειάζεται αυτό ς ο τρόπος θεραπείας, ή θα την έκανε σωστά ως ειδικός. Το μυαλό μας διαθέτει την ικανότητα επίσης να «εφευρίσκει υποκατάστατα» για να αντιμετωπίσει προσωρινά διάφορες φοβίες. Έτσι κάποιος μπορεί να αφιερωθεί σε υπερβολικό βαθμό σε κάποιο χόμπι, επειδή φοβάται, λόγω της φοβίας του να βγαίνει συχνά έξω από το σπίτι. Μπορεί επίσης να μετράει πολλές φορές μέσα στην ημέρα την πίεση του, ενώ το πραγματικό του άγχος προκύπτει από την οικονομική του δυσχέρεια. Είναι αυτονόητο ότι αυτά τα «υποκατάστατα» δεν βοηθούν στην μόνιμη αντιμετώπιση και ίαση μιας φοβίας, αλλά την συντηρούν.

Συμπερασματικά πρέπει να τονίσουμε ότι το τι σημαίνουν οι φοβίες μας και πως τις «χρησιμοποιεί» το μυαλό μας, ποικίλλει από προσωπικότητα σε προσωπικότητα και δεν πρέπει τα παραδείγματα που αναφέραμε να χρησιμοποιηθούν ως διάγνωση από μη ειδικούς. Θα ήταν σαν να δίνουμε την ίδια αντιβίωση σε έναν άνθρωπο που έχει παρόμοια συμπτώματα με κάποιον άλλον, χωρίς να τον έχουμε εξετάσει.

Στην Ιατρική και στην Ψυχολογία, η λέξη «παρόμοια» δεν αρκεί για την διάγνωση ενός ειδικού. Απαιτείται ως υπεύθυνος επιστήμων να δει σε προσωπική επαφή τον άνθρωπο και να κρίνει.

 Νικόλαος Γ. Βακόνδιος (Ψυχολόγος) 

healthierworld.gr

Τα παιδιά και οι φίλοι τους.

«Η φιλία βελτιώνει την ευτυχία και μειώνει τη δυστυχία με το να διπλασιάζει τη χαρά μας και να διαιρεί τη στεναχώρια μας» Μάρκους Τούλιους Σισέρο, Ρωμαίος πολιτικός, ρήτορας και φιλόσοφος

Η έννοια της φιλίας είναι πολύ σημαντική για την ανθρώπινη ύπαρξη καθώς μας προσφέρει πολλά και χρήσιμα εφόδια για να είναι η ζωή μας πιο ποιοτική και απολαυστική. Πιο συγκεκριμένα έρευνες υποστηρίζουν ότι οι φιλίες που διαμορφώνονται κατά την ύστερη παιδική ηλικία και την πρώιμη εφηβεία μας προσφέρουν στοργή, καλή παρέα και διασκέδαση, συναισθηματική ασφάλεια, βοήθεια, συμβουλές και ενίσχυση, αναγνώριση των ενδιαφερόντων μας, των προσδοκιών μας και των φόβων μας, ευκαιρίες για ουσιαστική επικοινωνία καθώς και βάσεις για μελλοντικές ερωτικές, συζυγικές και γονεϊκές σχέσεις. Η φιλία ενδυναμώνει τα αισθήματα της προσωπικής μας αξίας και προάγει την ανάπτυξη των κοινωνικών μας δεξιοτήτων και της κοινωνικής μας ευαισθησίας. Πιθανότατα η πιο σημαντική λειτουργία της παιδικής φιλίας είναι να προσφέρει στα παιδιά ένα ευχάριστο και ασφαλές περιβάλλον, εκτός της οικογένειας, διάμεσο του οποίου μπορούν να εξερευνήσουν τις επιδράσεις και τα αποτελέσματα των συμπεριφορών τους στον εαυτό τους, στους φίλους τους και στο περιβάλλον τους.

Είναι όμως όλοι οι φίλοι των παιδιών μας αληθινοί φίλοι;

Σύμφωνα με τους επιστήμονες για να είναι μια φιλία αληθινή πρέπει να πληρεί τις εξής τρεις βασικές προϋποθέσεις: (1) Κάθε μέλος της φιλικής σχέσης να επιβεβαιώνει την ύπαρξη της φιλίας, (2) η σχέση να πηγάζει πρωτίστως από κοινά συναισθήματα στοργής από τον ένα προς τον άλλο και η σχέση καθεαυτού βιώνεται ως κάτι αρεστό, ευχάριστο και διασκεδαστικό χωρίς να υπάρχει κάποιο άλλο απώτερο κίνητρο για αυτή τη σχέση και (3) η σχέση είναι εθελούσια και όχι υποχρεωτική και υπαγορευμένη.

Χαρακτηριστικά της παιδική φιλίας

Οι φιλικές σχέσεις δεν αναπτύσσονται μόνο στο σχολικό περιβάλλον αλλά είναι πιθανό να προέρχονται και από άλλες πηγές όπως η γειτονιά και οι εξωσχολικές δραστηριότητες. Επιπλέον, οι σχέσεις των παιδιών τείνουν να είναι ρευστές και να μη διαρκούν πάντα για κάποιο δεδομένο χρονικό διάστημα, έχει παρατηρηθεί όμως ότι τα παιδιά που έχουν καλύτερο φίλο, ακόμα και αν τον χάσουν, τους είναι αρκετά εύκολο να βρουν καινούριο καλύτερο φίλο.
Επίσης, έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδιά τείνουν να σχετίζονται με παιδιά με τα οποία έχουν ομοιότητες, για παράδειγμα τα παιδιά που είναι καλοί μαθητές τείνουν να κάνουν παρέα με άλλα παιδιά που είναι επίσης καλοί μαθητές, επιθετικά παιδιά τείνουν να κάνουν παρέα με επίσης επιθετικά παιδιά, ντροπαλά παιδιά τείνουν να κάνουν παρέα με ντροπαλά παιδιά κ.ο.κ.
Οι έρευνες υποστηρίζουν ότι τα παιδιά που έχουν φίλους γίνονται πολύ σπανιότερα θύματα βίαιης συμπεριφοράς από άλλα παιδιά στο σχολείο. Επιπλέον η ύπαρξη ενός φίλου έχει αποδειχτεί πολύ εποικοδομητική σε παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο σπίτι καθώς η υποστήριξη από το φίλο έχει βρεθεί ότι μειώνει την εσωτερικοποίηση των προβλημάτων και την αρνητική εικόνα του εαυτού.
Η ύπαρξη του καλύτερου φίλου είναι πολύ σημαντική για τα παιδιά. Σύμφωνα με τις έρευνες η ύπαρξη πιο στενής φιλίας με ένα παιδί είναι πιο αποτελεσματική όσων αφορά την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και της αντίληψης. Επιπλέον, η πιο στενή φιλία φαίνεται να είναι καλύτερης ποιότητας σε σχέση με άλλες φιλίες καθώς τα παιδιά αναφέρουν περισσότερη φροντίδα, συντροφικότητα, οικειότητα και αποκλειστικότητα όσων αφορά τους καλύτερους τους φίλους. Επίσης, τα παιδιά που έχουν καλύτερους φίλους τείνουν να είναι πιο συμμετοχικά σε σχολικές δραστηριότητες και να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Πρόσφατη έρευνα υπέδειξε ότι πολλές φορές τα παιδιά του δημοτικού, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πότε μια φιλία είναι πραγματική και ποτέ ανύπαρκτη. Ένα ποσοστό του ύψους του 13% θεωρεί φίλο του κάποιον που στην πραγματικότητα δεν τα υπολογίζει ή τα αντιπαθεί. Οι ερευνητές συμπέραναν ότι η ανάγκη των παιδιών να έχουν φίλους και να νιώθουν αποδεκτά είναι τόσο μεγάλη που πολλές φορές πλάθουν φιλίες στη φαντασία τους.

Οι φιλίες, όμως, ασκούν πάντα θετική επιρροή στη συμπεριφορά τους;
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά τείνουν να κάνουν φιλίες με παιδιά που έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Όταν όμως αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά είναι αρνητικά όπως κακή σχολική επίδοση και άσχημη συμπεριφορά αναρωτιόμαστε κατά πόσο αυτή η τόσο σημαντική σχέση της φιλίας είναι όντως καλή για τα παιδιά μας. Επίσης, πολλά παιδιά στην προσπάθεια τους να γίνουν αποδεκτά και να αποκτήσουν φίλους υιοθετούν λάθος συμπεριφορές όπως να πειράξουν κάποιο άλλο παιδί ή να χρησιμοποιήσουν βωμολοχία για να δείξουν στους άλλους ότι είναι δυνατά.
Δεν υπάρχουν απαντήσεις για όλα και η έκβαση της κάθε κατάστασης δεν στηρίζεται μόνο σε ένα δεδομένο, για παράδειγμα δύο κακοί μαθητές μπορεί να πάνε καλά αν κάνουν μαζί ενισχυτικά μαθήματα και δεν νιώθουν μόνοι και εκτεθειμένοι.
Επίσης, οι επιστήμονες τονίζουν τη διαφορά μεταξύ της φιλίας ανάμεσα σε δύο παιδιά και της παρέας. Η φιλία μεταξύ δύο ανθρώπων είναι πιο στενή και πιο αληθινή καθώς εστιάζει στο άτομο, ενώ μέσα σε μια παρέα αναπτύσσονται και άλλα θέματα όπως ηγεσία, ομαδικές αποφάσεις και περισσότερη πίεση, καθώς εστιάζει στο σύνολο.

Ο ρόλος των γονέων και των δασκάλων

Οι ουσιαστικές και καλές φιλίες είναι πολύ σημαντικές για την υγιή εξέλιξη των παιδιών και για την καλή ποιότητα της ζωής τους. Οι γονείς και οι δάσκαλοι πρέπει να βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν φιλίες και να ενισχύσουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες.
Οι γονείς μπορούν να φροντίζουν το παιδί να έχει τη δυνατότητα να παίζει με άλλα παιδιά και εκτός σχολείου είτε καλώντας συνομήλικους στο σπίτι ή ενισχύοντας τη συμμετοχή του παιδιού σε δραστηριότητες που έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν άλλα παιδιά.
Οι δάσκαλοι μπορούν να δίνουν στα παιδιά την ευκαιρία για ομαδικές δραστηριότητες στην τάξη όπως επίσης και για δραστηριότητες που περιλαμβάνουν μόνο δύο παιδιά ενισχύοντας έτσι την πιθανότητα για ανάπτυξη πιο στενής φιλίας.

Αμαλία Λουίζου, MA
Ψυχοθεραπεύτρια-Οικογενειακή Σύμβουλος
Κέντρο Παιδιού Εφήβου Οικογένειας
www.kepeo.com

Ο Θανασης Βεγγος εφυγε σημερα,Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου!!!

ΜΟΝΟ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ ...ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ ..ΘΕΙΚΟ!!!!!!!!!!!
3.5.09 Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου!!!
Η Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου καθιερώθηκε το 1998 από τον Δρ Μαντάν Κατάρια, ιδρυτή της Γιόγκας του Γέλιου και του κινήματος των Κλαμπ Γέλιου παγκοσμίως!

Tα συναισθήματα των παιδιών και πως να τα διαχειριστείτε

Γνωρίζοντας πόσο δύσκολη είναι η διαχείρηση των συναισθημάτων των παιδιών το childit.gr παρουσιάζει ένα χρήσιμο οδηγό σχετικά με το πως μπορούμε τα αντιμετωπίσουμε
Βρίσκω το συναίσθημα- Μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να αναγνωρίσει το συναίσθημα το οποίο βιώνει και νιώθει. Για παράδειγμα μπορούμε να του πούμε «αυτο που έγινε και εμένα θα με θύμωνε» ή «το συγκεκριμένο παζλ δείχνει να σε έχει συγχύσει»
Ζωγραφίζω το συναίσθημα- με το να μπει στη διαδικασία να ζωγραφίσει το συναίσθημα του πάνω σε μία κόλλα χαρτί του δίνει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί τη σκέψη του πάνω στο συγκεκριμένο συναίσθημα και πραγματικά να εξερευνήσει τα συναισθήματα του αυτά.
Γίνομαι το συναίσθημα- Αφήστε το να παίξει το συναίσθημα του αυτο μέσα απο κούκλες, ήρωες, ρόλους. Τα παιδιά νιώθουν μεγαλύτερη άνεση με το να χρησιμοποιούν φανταστικους χαρακτήρες για να εκφράσουν κάποιο μεγάλο- τρομακτικό ίσως γι αυτα- συναίσθημα τους.
Διαβάζω για το συναίσθημα- Τα παιδιά αγαπούν τα βιβλία και όταν τα βιβλία αυτα μιλάνε για συναισθήματα, τοτε μαθαίνουν πώς να τα αναγνωρίζουν και κατα συνέπεια με ποιό τρόπο να τα εκφράζουν.
Μιλάω για το συναίσθημα- όταν έρθει η ώρα να πάει για ύπνο, παίξτε «το παιχνίδι των συναισθημάτων». Μπορείτε να τα ρωτήσετε να θυμηθούνε ποιά στιγμη κατά τη διάρκεια της ημέρας ένιωσαν χαρά, θυμό,, στεναχώρια, σύγχυση, έκπληξη. Σε μεγαλύτερα παιδια μπορειτε να προσθέσετε κι άλλα πιο περίπλοκα συναισθηματα οπως, άγχος, ντροπή, θετικά συναισθήματα για τον εαυτο μου και αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό μου.
SUPER TIP:
Μια καλη ιδεα για να μαθει να αναγνωριζει τα συναισθηματα του και των αλλων ειναι να τον βοηθησουμε να φτιαξει εναν πινακα συναισθηματων με φατσουλες που η καθεμια δειχνει απο ενα συναισθημα οπως παρακατω και οταν νιωθει κατι μπορει αρχικα να μας το δειχνει στην εικονα.
Σε μεγαλυτερα παιδια μπορουμε να ζωγραφισουμε εναν κυκλο σε ενα χαρτι και να τους πουμε να μετατρεψουν τον κυκλο αυτο σε προσωπο που νιωθει κατι. Καπως ετσι…
Μια αλλη ιδεα ειναι να βρουνε μεσα απο περιοδικα ανθρωπινες εκφρασεις συναισθηματων και να φτιαξουν τον πινακα των συναισθηματων τους κανοντας κολλαζ.

EXTRA TIP:
Eνας εξυπνος τροπος να μετράνε το θυμο τους τα παιδια ειναι με το ΘΥΜΟΜΕΤΡΟ! Με αυτο μπορουμε και μιλαμε για το θυμο, τον εκφραζουμε, και τον μετραμε για να καταλαβουμε την ενταση του θυμου…οποτε αν ειναι το μεγιστο το 10 (συνηθως μεχρι το δεκα τους ειναι ευκολο να μετρησουν) τοτε λεμε οτι το θυμομετρο μου εχει φτασει στους τοσους βαθμους!

Natalie Sampas
MSc Developmental Psychology
Sussex, UK
Play Therapist

http://www.childit.gr
KALA-NEA.GR
καλά νέα.. υπάρχουν και αυτα

Η ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ του ΑΝΤΩΝΗ ΤΣΙΠΙΑΝΙΤΗ

<<ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ>>
Του Αντώνη Τσιπιανίτη

Παίζει η ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

Η Μαριέτα, που ήταν κοσμικογράφος σε life style περιοδικό, συναναστρεφόταν την αφρόκρεμα των πλουσίων και είχε πιστέψει πως ο κόσμος τους είναι και δικός της.

Η απόλυση τής διαλύει απότομα κάθε ψευδαίσθηση. Όλες οι πόρτες κλείνουν και η Μαριέτα διαπιστώνει πως ...το πάρτι τελείωσε.

  Οι ντουλάπες της είναι γεμάτες με πανάκριβα ρούχα αλλά το ψυγείο της άδειο. Κι όχι μόνο αυτό. Συνειδητοποιεί πως όλη της η ζωή ήταν -και είναι- άδεια από έρωτα, αγάπη, τρυφερότητα.

                     ‘Υπάρχει ζωή μετά την απόλυση;’ αναρωτιέται η Μαριέτα με αγωνία, άδειο στομάχι, αλλά και αξιοπρέπεια. Και με τις τελευταίες θερμίδες που της έχουν απομείνει στο μυαλό αναζητάει το δρόμο για την...έξοδο από την κρίση! 

Το έργο ‘ΑΠΟΛΥΜΕΝΗ’ ανεβαίνει στις 29 Απριλίου και μέχρι τις 31 Μαϊου, στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη-Αίθουσα Κάρολος Κουν.

Στο ρόλο της Μαριέτας η ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Αντώνης Τσιπιανίτης

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χρήστος Καρχαδάκης

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

ΣΚΗΝΙΚΑ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ: Μυρτώ Αναστασοπούλου

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Αντώνης Καχριμάνης

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: Δημήτρης Γκουτζαμάνης

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: Λίλα Μαλεβίτη

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ: Αντώνης Κοκολάκης

ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Ρούλα Νικολάου
(Από τις 29 Απριλίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων)
ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΡΜΕΝΗ- ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ
Σπ. Τρικούπη 34 & Κουντουριώτου, Εξάρχεια,

Τηλ. 210-8253489 & 210-8817941

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη 20.00 (λαϊκή), Παρασκευή και Σάββατο 21.30, Κυριακή 20.00

Doing good feels good