10 actions for a happier 2012

 -Let your family and friends know how much they mean to you
-Find ways to make exercise fun and sociable
-Do extra acts of kindness to help others
-Get outside and enjoy the natural world together
-Spend more time getting to know your neighbours
-Take time each day to be 'mindful' and notice how you're feeling
-Change something that's been making you or others unhappy
-Support a good cause you feel passionate about
-Try something new that puts you outside your comfort zone
-Write down three good things that happen each day

ENJOY...

Making Happiness a Habit Through Mindfulness

"I have written a few posts regarding mindfulness. I am still working on it in my life and this article made me realize I can also focus on it in my girls lives."


What if happiness was a habit that we could teach children? We can. Qualities that lead away from happiness (strong negative emotions) and qualities that lead toward happiness (ethical actions) are all rooted in habits developed in the past. Mindfulness helps children and teens recognize the habits that lead to happiness and break the ones that don’t.

Habits are easy to make, hard to break and everybody has them. Some habits are physical (cracking knuckles and twirling hair), some are verbal (using certain words or phrases) and some are psychological (worrying, daydreaming, judging and over-analyzing). By repeating a habit we reinforce the brain circuits associated with it and make the habit stronger. The stronger the habit, the stronger the neural pathways, and the stronger the effort and determination required to break it. If teenagers check their Facebook pages first thing in the morning, every morning, checking Facebook will soon become their default, automatic response to waking up. If they hike or meditate first thing in the morning, every morning, hiking or meditating will soon become their default, automatic response to waking up. The more a habit is repeated the stronger it becomes and the more likely it is to become a person’s automatic response to a specific experience.

There is a well-established, evidence-based curriculum that uses mindfulness to develop life-skills that make people happy. It rest on three universal qualities attention, balance and compassion. Countless parents and educators, who have tried this curriculum themselves, are now passionate about teaching mindfulness to youth. They form the basis of an emerging grassroots movement to bring mindfulness to education.

Mindfulness is a refined process of attention that allows children to see the world through a lens of attention, balance and compassion. When children learn to look at the world with attention, balance and compassion they soon learn to be in the world with attention, balance and compassion.

Making compassion a habit.

To make compassion a habit all kids need to do is promise that everything they do will be kind and compassionate and keep that promise. Sound easy? Anyone who has ever taken a vow, and then tried to keep it, knows that saying you’ll speak and act in a certain way is easier said than done. The best way to keep a promise is to make it a habit and that’s where mindfulness can help. Mindfulness is the mental quality by which children and teens remember to check-in with themselves throughout the day and make sure they are on track. Mindfulness helps kids remember their intention to be kind and compassionate and notice if they’re acting and speaking in accordance with it. We don’t expect children to be perfect, any more than we expect perfection of ourselves, but using mindfulness to notice when they swerve off track and away from their intention allows them to correct their course.

Making concentration a habit.

Concentrating on one thing and nothing else is a crucial skill in school. Students who have the capacity to direct their attention toward what they’re studying, and keep it there, have an obvious advantage over those who are easily distracted. To develop concentration, and make it a habit, students use mindfulness to periodically check-in and make sure they are still paying attention to their chosen object. “Has my mind wandered or become dull?” “Am I paying attention to my homework, or am I thinking about the past or future? ” “Am I alert or have I faded into a sleepy state of mind?”

Making balance a habit.

Once children and teens use mindfulness to develop compassion by remembering to check-in to make sure they’re actions are aligned with their intentions, and refine their attention by checking-in to make sure they’re paying attention to their chosen object, they are ready to use mindfulness to develop emotional balance. The strong and stable faculty of attention that children and teens develop practicing concentration becomes more refined when they use it to see what’s happening in, to and around them clearly even when what’s happening is emotionally upsetting or charged. Like developing attention and compassion, when developing balance students check-in periodically and notice what they’re attending to. Mindfulness in developing emotional balance goes deeper by developing discernment a powerful quality of wisdom through which children and teens notice, among other things, patterns and habits of action and speech.

Hope motivates change.
I’ve worked with parents around the world and they have one thing in common: Parents want to be happy and they want their children to be happy. They’re worried that the current educational system doesn’t teach the life skills necessary to solve the myriad problems their children will surely inherit. Many parents feel hopeless. When they learn that mindfulness training is — an evidenced based curriculum; with a long, reliable track record; universal in its approach; and taught in a secular way — they feel hopeful again. Hope motivates change and explains the growing, grassroots social-action movement for mindful education.Making Happiness a Habit Through Mindfulness
Published by Susan Kaiser Greenland

Live the moment

QUOTE OF THE DAY:"Ίσως η καλύτερη ερώτηση που πρέπει να αποστηθίσεις και να τη θέτεις ξανά και ξανά είναι: «ποια είναι πιο ωφέλιμη χρήση του χρόνου μου αυτή τη στιγμή;"-Bryan Tracy,Καναδός συγγραφέας Αυτοβοήθειας

Η ευτυχία είναι οικογενειακή υπόθεση

Ευτυχία είναι να βλέπεις τους φίλους και την οικογένειά σου να ευημερούν. Στο, αυτονόητο μάλλον, συμπέρασμα κατέληξε έρευνα του Πανεπιστημίου Cambridge, η οποία συνδέει την ευτυχία των ανθρώπων με τους «σημαντικούς άλλους». Η έρευνα διεξήχθη από κοινωνιολόγους. Συμμετείχαν άντρες και γυναίκες διαφορετικής ηλικίας. Παρά το γεγονός ότι έδιναν διαφορετικές απαντήσεις για το τι επηρεάζει την ποιότητα ζωής τους, πολλοί σύνδεσαν την προσωπική τους ευτυχία με αυτή της οικογένειάς τους και των φίλων τους. Η έρευνα έλαβε υπόψη πάνω από 10.000 άτομα. Οι γυναίκες ανησυχούσαν περισσότερο για την υγεία τους (57%) σε σχέση με τους άντρες (50%), οι οποίοι σύνδεσαν περισσότερο την ευτυχία τους με οικονομικούς παράγοντες (38% σε σχέση με το 33% των γυναικών). Η διαφορά ήταν σημαντική όσον αφορά την οικογένεια, καθώς τη θεώρησε ιδιαίτερη σημαντική το 49% των γυναικών αλλά μόνο το 38% των ανδρών. Οι κοινωνιολόγοι αιτιολογούν αυτές τις απαντήσει βάσει των παραδοσιακών αντιλήψεων που υπάρχουν ακόμα στην κοινωνία, δηλαδή άντρες «κουβαλητές» και γυναίκες «που φροντίζουν τα παιδιά ή τους πιο ηλικιωμένους συγγενείς».

Τα περισσότερα πράγματα που κάνουμε για την ευτυχία επικεντρώνονται στο να βελτιώνουμε την ατομική μας κατάσταση, τονίζει η επικεφαλής της έρευνας δρ Jacqueline Scott. Σύμφωνα όμως με την έρευνα θα έπρεπε να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στο πώς θα κάνουμε τους ανθρώπους να ενδιαφέρονται για τους άλλους, καθώς έτσι θα ευεργετηθούμε τελικά όλοι.

Μπορεί να θεωρούμε ότι η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση, φαίνεται όμως ότι αυτό δεν αρκεί. Γιατί τελικά δεν μπορεί να υπάρχει ατομική ευτυχία όταν δεν είναι ευτυχισμένοι οι αγαπημένοι μας και η οικογένειά μας.

από: MoodHackers Team

MERRY CHRISTMAS

Γιατί τα χρήματα δεν φέρνουν ευτυχία

Αν και όλοι γνωρίζουμε πως τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, και μάλιστα υπάρχει ανάλογο ρητό που το επιβεβαιώνει, τότε γιατί συνεχίζουμε να δουλεύουμε για να αποκτήσουμε κάτι που τελικά δεν μας κάνει ευτυχισμένους;

1. Το σχετικό εισόδημα είναι σημαντικό
Όπως είπαμε πριν, τα χρήματα είναι κάτι σχετικό. Φαίνεται ότι δεν ενδιαφερόμαστε τόσο πολύ για το πόσα λεφτά κερδίζουμε, αρκεί να είναι περισσότερα από αυτά που κερδίζουν οι άλλοι. Δυστυχώς, όταν βγάζουμε περισσότερα χρήματα περιτριγυριζόμαστε από πλουσιότερους ανθρώπους κι έτσι καταλήγουμε να μην είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι κάθε φορά που συγκρινόμαστε οικονομικά μαζί τους.
2. Τα υλικά αγαθά δεν μας κάνουν ευτυχισμένους
Η απόκτηση αγαθών έχει μόνο μια παροδική επίδραση στην προσωπική μας ευτυχία. Κι αυτό γιατί οι επιθυμίες των ανθρώπων για υλικά αγαθά είναι πάντα μεγαλύτερες από το μισθό τους. Αυτό σημαίνει, λοιπόν πως όσα πολυτελή αγαθά κι αν έχουν οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ευτυχισμένοι γιατί θέλουν πάντα περισσότερα.
3. Οι πλούσιοι δεν περνάνε καλά
Οι άνθρωποι που κερδίζουν περισσότερα χρήματα δεν χρησιμοποιούν ευχάριστα το χρόνο τους. Αντιθέτως ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στη δουλειά τους και γενικά σε δραστηριότητες που πιθανώς, να τους δημιουργήσουν περισσότερη πίεση και ένταση. Αυτό οφείλεται στην «αυταπάτη της συγκέντρωσης».  Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται ότι θα αποκτήσουν περισσότερα χρήματα φαντάζονται πιθανώς, ότι θα τα χρησιμοποιήσουν σε ευχάριστες και ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Στην πραγματικότητα, όμως, για να κερδίσουν αυτά τα χρήματα, θα πρέπει να ξοδέψουν περισσότερο χρόνο στην εργασία τους με αποτέλεσμα τα περισσότερα χρήματα να φέρνουν και περισσότερη δουλειά.

Ποιο είναι το συμπέρασμα λοιπόν;
Ότι τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία. Φέρνουν μια ικανοποίηση για τα κεκτημένα που, όμως, διαρκεί ελάχιστα μέχρι να μπει ο επόμενος στόχος. Ένας στόχος που συνήθως  αφορά κάτι ακόμα μεγαλύτερο κάτι ακόμα πιο ακριβό και κυρίως καλύτερο από αυτό που κατέχουν οι άλλοι. Η πραγματική ευτυχία κρύβεται στη στιγμή εκείνη που ο κάθε ευκατάστατος ή μεγιστάνας θα παραδώσει την περιουσία του στις νέες γενιές και θα αποσυρθεί σε κάποιο εξωτικό νησί ψαρεύοντας όλη μέρα. Αν προλάβει να το κάνει.
Οι κοινωνικοί επιστήμονες κρατούν μία μετριοπαθή στάση όσον αφορά στη σχέση μεταξύ της κατοχής περισσότερων χρημάτων και την ύπαρξη της ευτυχίας γιατί στην πραγματικότητα τα χρήματα έχουν ελάχιστη σχέση με την ύπαρξη ή όχι της ευτυχίας. Συγκεκριμένα ο, βραβευμένος με Νόμπελ, ψυχολόγος Daniel Kahneman και οι συνάδελφοί του θεωρούν ότι ο λόγος που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα χρήματα μπορούν να τους κάνουν πιο ευτυχισμένους είναι γιατί με το να τα κυνηγούν, κατορθώνουν κάποια μικροαστικά επιτεύγματα. Τι σημαίνει αυτό; Τα μικροαστικά επιτεύγματα περιλαμβάνουν πράγματα όπως το να πάρουν μία σημαντική προαγωγή ή να αγοράσουν ένα μεγάλο σπίτι - με άλλα λόγια, να αποκτήσουν πράγματα που αντιπροσωπεύουν την «επιτυχία» ενός ανθρώπου και που θα τον κάνουν να πει: κοιτάξτε τί είμαι και τί μπορώ να κάνω.  Κάθε φορά λοιπόν που οι άνθρωποι αναρωτιούνται αν τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία, αυτό που αυτόματα σκέφτονται είναι την προαγωγή και το μεγάλο σπίτι με τη πισίνα και καταλήγουν λανθασμένα στο συμπέρασμα ότι επειδή έχουν αποκτήσει όσα θα ήθελαν πρέπει να αισθάνονται ευτυχισμένοι. Στην πραγματικότητα όμως, οι άνθρωποι που έχουν περισσότερα χρήματα και  υψηλότερη θέση από τους άλλους, είναι απλά, πιο ικανοποιημένοι με τις ζωές τους, όχι όμως πιοευτυχισμένοι.

από: MoodHackers Team

Εποχιακή Κατάθλιψη: Του χειμώνα τα… blues!Tips κόντρα στα χειμερινά blues

Το καλοκαιράκι µε τις ατέλειωτες λιακάδες του είναι µακρινή ανάµνηση στο άλµπουµ των διακοπών, σκοτεινιάζει πια νωρίς και σας κυριεύει ανεξήγητη κούραση και κακοκεφιά. Βγείτε ξανά στο φως και δείτε πώς θα καταπολεµήσετε την εποχιακή κατάθλιψη αν ο χλωµός ήλιος του χειµώνα σάς µελαγχολεί.

Μήπως είστε SAD; Που θα πει θλιµµένος στα αγγλικά αλλά είναι και το ακρωνύµιο του ιατρικού όρου Seasonal Affective Disorder για τον ορισµό ενός τύπου κατάθλιψης που παρατηρείται κάθε χρόνο την ίδια εποχή. Για τους περισσότερους ανθρώπους τα συµπτώµατα της εποχιακής διαταραχής της διάθεσης ξεκινούν το φθινόπωρο και µπορεί να συνεχιστούν µέχρι και τους χειµερινούς µήνες αφήνοντάς τους χωρίς ενέργεια και σε κακή διάθεση. Το µειωµένο φως και οι πιο ψυχρές θερµοκρασίες, καθώς προχωράει ο χειµώνας, επηρεάζουν αρνητικά τα επιρρεπή άτοµα.

Οι αριθµοί είναι εύγλωττοι. Το 5% των ενηλίκων έχουν εποχιακή διαταραχή διάθεσης, σύµφωνα µε στατιστικές στις Η.Π.Α. Το 20% των ανθρώπων έχουν κάποια από τα συµπτώµατα, αλλά δεν πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια.

Η εποχική διαταραχή διάθεσης είναι 4 φορές πιο συχνή στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες. Τα 23 χρόνια είναι η µέση ηλικία των ατόµων µε εποχιακή κατάθλιψη.

Καληµέρα (χειµωνιάτικη) θλίψη

Γιατί; «Τα ακριβή αίτια της διαταραχής αυτής παραµένουν άγνωστα. Είναι πιθανό, όµως, γενετικοί λόγοι, η ηλικία και, ίσως, η φυσική χηµική σύνθεση του σώµατος να παίζουν όλα ρόλο στην εµφάνιση της διαταραχής», εξηγεί η κλινική ψυχολόγος κυρία Ιωάννα Λανίτη. «Επιπλέον, το µειωµένο φως κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειµώνα, µπορεί να διαταράξει το «βιολογικό µας ρολόι» (24ωρος ή κιρκαδικός ρυθµός), δηλαδή τον εσωτερικό µηχανισµό του σώµατος που προσδιορίζει το πρόγραµµα του ύπνου. Η διατάραξη αυτή µπορεί µε τη σειρά της να οδηγήσει σε συναισθήµατα κατάθλιψης. Επίσης, η αλλαγή στην εποχή µπορεί να διαταράξει την ισορροπία της µελατονίνης, φυσικής ορµόνης του σώµατος που σχετίζεται µε το ρυθµό του ύπνου και τη διάθεση. Τέλος, η µικρότερη ηλιοφάνεια µπορεί να προκαλέσει µείωση της σεροτονίνης, χηµικής ουσίας του εγκεφάλου (νευροδιαβιβαστή) που επηρεάζει τη διάθεση, οδηγώντας πιθανώς σε κατάθλιψη».

Απλώς πεσµένοι ή κάτι παραπάνω;
Όπως διευκρινίζει η κυρία Τίνα Σταθοπούλου, Διδάκτωρ Ψυχολογίας, «η εποχιακή συναισθηµατική διαταραχή θεωρείται ένα είδος κατάθλιψης ή διπολικής διαταραχής και είναι µία επεισοδιακή, εποχιακή κατάσταση, δηλαδή τα συµπτώµατα εµφανίζονται και φεύγουν κάθε χρόνο την ίδια εποχή. Είτε τα συµπτώµατα εµφανιστούν το φθινόπωρο-χειµώνα είτε την άνοιξη-καλοκαίρι, µπορεί να είναι ήπια στην αρχή και να επιδεινώνονται µε το πέρασµα των µηνών κάθε εποχής».

Είναι φυσιολογικό να έχουµε µέρες που αισθανόµαστε πεσµένοι ψυχολογικά, αλλά «όταν νιώθουµε έτσι για µεγάλα διαστήµατα και αποφεύγουµε δραστηριότητες που στο παρελθόν απολαµβάναµε, θα πρέπει να επισκεφτούµε κάποιον ειδικό, ψυχίατρο ή ψυχολόγο, για µια αξιολόγηση. Ειδικότερα, αν ο ύπνος και η όρεξή µας έχουν αλλάξει ή νιώθουµε απελπισία, έχουµε σκέψεις αυτοκτονίας ή στρεφόµαστε στο αλκοόλ για παρηγοριά και χαλάρωση, τότε δεν πρόκειται απλώς για µια κακοκεφιά. Όταν, δηλαδή, δεν είµαστε πια σε θέση να λειτουργήσουµε σε προσωπικό ή επαγγελµατικό επίπεδο, τότε χρειαζόµαστε βοήθεια», τονίζει η δρ. Σταθοπούλου.

Για να γίνει διάγνωση της εποχιακής διαταραχής πρέπει «να υπάρχουν τα σχετικά συµπτώµατα για τουλάχιστον δύο συνεχόµενα χρόνια κατά τη διάρκεια της ίδιας εποχής, τα διαστήµατα µε συµπτώµατα κατάθλιψης να εναλλάσσονται µε διαστήµατα χωρίς κατάθλιψη και να µην υπάρχουν άλλοι πιθανοί λόγοι, οι οποίοι να εξηγούν τις αλλαγές στη διάθεση και την συµπεριφορά».

Φως, περισσότερο φως

Όπως και µε άλλους τύπους κατάθλιψης, η εποχιακή – αν δεν αντιµετωπιστεί – µπορεί να χειροτερέψει και να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήµατα, όπως κοινωνική αποµόνωση, προβλήµατα στη δουλειά ή στο σχολείο, χρήση ουσιών ή και αυτοκτονικές ιδέες ή συµπεριφορές. Η αντιµετώπισή της «περιλαµβάνει φωτοθεραπεία (light therapy) και ψυχοθεραπεία, ενώ για πιο βαριές περιπτώσεις ενδείκνυται φαρµακοθεραπεία», εξηγεί η κυρία Λανίτη. «Η φωτοθεραπεία µιµείται το φυσικό φως και φαίνεται να αλλάζει τη χηµεία του εγκεφάλου που συνδέεται µε τη διάθεσή µας. Ο ασθενής κάθεται σε απόσταση από λάµπα, ώστε να είναι εκτεθειµένος στο φως. Μέσω της ψυχοθεραπείας, µπορεί κάποιος να εντοπίσει και να αλλάξει αρνητικές σκέψεις και συµπεριφορές που τον κάνουν να αισθάνεται χειρότερα, καθώς και να µάθει υγιείς τρόπους αντιµετώπισης των συµπτωµάτων του. Κάποιοι επωφελούνται από τη θεραπεία µε αντικαταθλιπτικά, ειδικά αν τα συµπτώµατα είναι σοβαρά».

Συμπτώματα της εποχιακής διαταραχής της διάθεσης
-απώλεια ενέργειας
-αίσθηµα κόπωσης
-κακή διάθεση
-συχνά ξεσπάσµατα κλάµατος
-ευερεθιστότητα
-άγχος
-κοινωνική απόσυρση
-δυσκολία στη συγκέντρωση κι επεξεργασία πληροφοριών
-διατάραξη ύπνου (αύξηση των ωρών ύπνου)
-χαµηλή ενεργητικότητα
-υπερφαγία, κυρίως υδατανθράκων και αύξηση βάρους.
-αυτοκτονικές τάσεις, σε βαριές περιπτώσεις.

Tips κόντρα στα χειμερινά blues
Τεχνικές αυτοβοήθειας προς τους ασθενείς SAD από την κλινική ψυχολόγο κυρία Λανίτη και τη δρα ψυχολογίας κυρία Σταθοπούλου. Όπως, όµως, υπογραµµίζουν οι ειδικοί, αν τα συµπτώµατα είναι σοβαρά, θα χρειαστεί κάποιας µορφής θεραπεία, για την αντιµετώπιση της εποχιακής κατάθλιψης.
-Φροντίστε τον εαυτό σας. Να ξεκουράζεστε αρκετά, να τρώτε τακτικά υγιεινά γεύµατα και να επιδιώκετε να έχετε χρόνο για προσωπική χαλάρωση.
-Μην στρέφεστε στο αλκοόλ για ανακούφιση.
-Μετατρέψτε το περιβάλλον που ζείτε σε πιο ευήλιο και φωτεινό. Ανοίγετε τις κουρτίνες και επιλέγετε να κάθεστε κοντά σε φωτεινά παράθυρα, στο σπίτι ή στο γραφείο.
-Βγαίνετε πιο συχνά. Κάνετε µακρινούς περιπάτους, ή καθίστε απλώς σε ένα παγκάκι και απολαύστε τον ήλιο. Ακόµα και όταν οι µέρες είναι κρύες ή συννεφιασµένες, το εξωτερικό φως βοηθάει.
-Ασκηθείτε συστηµατικά. Η σωµατική άσκηση βοηθάει στην ανακούφιση από τη πίεση και το άγχος που µπορεί να επιδεινώσουν τα συµπτώµατα της εποχιακής κατάθλιψης.
-Γίνετε πιο κοινωνικοί. Κάντε µια προσπάθεια να είστε µε ανθρώπους, η συντροφιά των οποίων σας αρέσει. Μπορεί να σας προσφέρουν υποστήριξη ή να αστειευτούν για να σας φτιάξουν τη διάθεση.
-Μάθετε να διαχειρίζεστε το άγχος σας. Συσσωρευµένο άγχος µπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη, υπερφαγία ή άλλες ανθυγιεινές συµπεριφορές και αρνητικές σκέψεις.
-Κάντε ένα ταξίδι. Αν είναι εφικτό, κάντε τις χειµερινές διακοπές σας σε ηλιόλουστα, ζεστά µέρη.
-Αν είστε σε θεραπεία, βεβαιωθείτε ότι παίρνετε τα φάρµακά σας όπως σας συµβούλεψε ο γιατρός και ότι πηγαίνετε συστηµατικά στις συνεδρίες.
Συντακτης: Ζέφης Κληρονόμου

Το θαύμα του 4θέσιου δημοτικού στον Φουρφουρά Ρεθύμνου.Η υπέροχη ιστορία του Άγγελου Πατσιά ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ

Πως ένα δάσκαλος που μετατίθεται σε ένα χωριό του Ρεθύμνου, καταφέρνει να μεταμορφώσει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο σε σχολείο του μέλλοντος. Διαβάστε την υπέροχη ιστορία του Άγγελου Πατσιά

Σε κάθε σχολείο ανάμεσα στους δέκα-είκοσι δασκάλους υπάρχει και ένας που ξεχωρίζει. Ένας δάσκαλος που τον θυμόμαστε για χρόνια μετά, μέχρι τα γεράματα μας, με αγάπη και αληθινή συγκίνηση. Ένας δάσκαλος που κατάφερε να τρυπώσει στο άβατο της παιδικής μας ψυχής και έφερε ένα εντελώς νέο φως. Και χάρη σ' αυτό το "Δεύτε λάβετε φως" - φως μικρού κεριού ή ολόλαμπρου ήλιου δεν έχει σημασία - μέσα στην κυνικότητα και στην αδιάφορη καθημερινότητα του ενήλικα, που μοιραία όλοι μεταμορφωθήκαμε, διασώζεται και αχνοφέγγει ακόμα ό,τι καλό διαθέτουμε εντός μας.

Σε ένα μικρό χωριό του ορεινού Ρεθύμνου, τον Φουρφουρά, οι γιοί και οι κόρες των 560 μόλις κατοίκων του δέχτηκαν την ευεργεσία μιας αναπάντεχης τύχης. Χωρίς να το ξέρει, κάποιος βαριεστημένος δημόσιος υπάλληλος του υπουργείου Παιδείας σφράγισε πριν από λίγα χρόνια τον διορισμό στο χωρίο τους ενός τέτοιου ξεχωριστού δασκάλου, του Άγγελου Πατσιά.

Ο νεαρός δάσκαλος δεν είδε αυτόν τον διορισμό του στην άκρη του πουθενά σαν μια καταναγκαστική προσγείωση, σαν δυσάρεστο πάρεργο εν όψει μιας ευνοϊκότερης μετάθεσης ή σαν μια ευκαιρία για ατελείωτη ραστώνη.

Αντιθέτως! Διέθεσε και διαθέτει μέχρι σήμερα ό,τι φωτεινότερο κρύβει η ψυχή του. Μακριά από κάθε λογική κέρδους - βλέπε αντιπαροχή υπό την μορφή μισθού, προσωπικής προβολής και ό,τι παρόμοιο σκεφθεί ο κακοπροαίρετος νους μας - άνοιξε στους ολιγάριθμους μαθητές του την αυλαία ενός εντελώς καινούργιου κόσμου, χαρίζοντας τους την σπάνια ευκαιρία να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Στην άκρη το "εβδομαδιαίο πρόγραμμα"

Και τι δεν έκανε ο ευφάνταστος αυτός δάσκαλος! Και πρώτα από όλα έγκαιρα πήρε την ορθή και γενναία απόφαση να αποδράσει από τα ασφυκτικά όρια του γραφειοκρατικού «Εβδομαδιαίου Προγράμματος» που ορίζει το Υπουργείο Παιδείας. Στο δικό του σχολείο αποφάσισε πως κράτος και εξουσία θα είχαν οι ανάγκες και οι νόμοι της παιδικής ηλικίας και όχι το στενάχωρο πλαίσιο του νομοθέτη. Έβαλε τα τυχερά Φουρφουργιανάκια στις φτερούγες του και ξεκίνησαν όλοι μαζί την πτήση τους προς τον ευαίσθητο ουρανό της Φαντασίας – ή προς τον φανταστικό ουρανό της Ευαισθησίας, αν προτιμάτε.

Μέσα στα λίγα χρόνια που ο Άγγελος Πατσιάς είναι δάσκαλος στο 4θέσιο Δημοτικό σχολείο Φουρφουρά πραγματοποίησε ένα μικρό θαύμα.

Δεν στάθηκε στις ανεπάρκειες της ελληνικού κράτους, αγνόησε τις αβελτηρίες της δημόσιας παιδείας, υπερπήδησε κάθε βολική δικαιολογία προκειμένου να αρκεστεί στο νόμο της ήσσονος προσπάθειας. Οργάνωσε το παλιό σχολείο του χωριού, μεταμορφώνοντας το από ένα εγκαταλειμμένο οίκημα σε σχολείο του 21ου αιώνα. «Σχολείο της φύσης και των χρωμάτων» το ονόμασε και βάλθηκε να το φτιάξει.

Ζωγράφισε φωτεινούς και έγχρωμους τους τοίχους, πλούτισε την βιβλιοθήκη του, έφερε υπολογιστές. Μα πάνω από όλα αποφάσισε να μάθει στα παιδιά αληθινά "γράμματα", παναπεί να ξυπνήσει εντός τους τον αχόρταγο προσανατολισμό προς το Καλό και το Ωραίο.

Γι' αυτό και βάλθηκε να μάθει τα παιδιά να τραγουδούν, να νοιώθουν την ποίηση, να παίζουν θέατρο, να χορεύουν - μέχρι και "μάχη χορευτικών συγκροτημάτων" διοργάνωσε ο αθεόφοβος! Οργάνωσε τους μικρούς του μαθητές για καλλιεργούν μποστάνια και να φτιάξουν το δικό τους κοτέτσι. Κατόπιν τους έμαθε να πουλάνε την παραγωγή τους - αυγά, καρπούζια και λαχανικά - προκειμένου να εξασφαλίσουν χρήματα για τα έξοδα του σχολείου. Κανονικό πρότυπο αυτοδιαχείρισης δηλαδή.

Διαβάζω στο Διαδίκτυο την άποψη του για την εκπαίδευση.

"Η εκπαίδευση", λέει ο Άγγελος Πατσιάς, "κρύβεται στα απλά πράγματα. Εγώ αυτό που έκανα είναι να πειραματίζομαι". Και συνεχίζει: "Δεν θέλει φόβο στον πειραματισμό και μάλλον αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πάντα όμως να έχουμε ως γνώμονα ότι τα παιδιά δεν θα ζημιωθούν από τους πειραματισμούς. Λάθη θα γίνουν, τα παιδιά δείχνουν κατανόηση. Ο δάσκαλος δεν είναι θεός. Είναι κάτι το οποίο κινείται ανάμεσά τους πολλές ώρες την ημέρα και ο ένας μαθαίνει από τον άλλο".

Τέλος, μεταξύ των πολλών άλλων, o Άγγελος Πατσιάς δημιούργησε, κλέβοντας ώρα από τον "εξωσχολικό" του χρόνο, μια διαδικτυακή εκπαιδευτική τηλεόραση για τα παιδιά. Την Φουρφουρά Web TV!

Η Φουρφουρά Web TV δεν είναι απλά μια ακόμη διαδικτυακή τηλεόραση ανάμεσα στις χιλιάδες που μπορεί να βρει κανείς σήμερα στο Ίντερνετ. Είναι κάτι πολύ περισσότερο: αποτελεί έναν δίαυλο επαφής και επικοινωνίας των παιδιών με την υπόλοιπη Κρήτη, με την Ελλάδα και – γιατί όχι; - με όλο τον κόσμο. Μέσα από αυτήν τα παιδιά αυτοσχεδιάζουν, δημιουργούν, αλλά επίσης λύνουν τις απορίες τους, μαθαίνουν εξ αποστάσεως… Πάνω από όλα τα παιδιά το διασκεδάζουν. Αρκεί να επισκεφτεί κανείς τον σχετικό διαδικτυακό τόπο – site επί το … ελληνικότερον - για να διαπιστώσει, ότι όσα γράφω είναι αλήθεια μέχρι κεραίας.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο κόσμος μας λειτουργεί με γνώμονα την ανισότηταµ στα όνειρα και τις προοπτικές των ανθρώπων καμιά δημοκρατία και δικαιοσύνη δεν λειτουργεί. Έχεις αναρωτηθεί, άραγε αναγνώστη μου, τι είδους ισονομία ορίζει ο Θεός, η Τύχη, το Κισμέτ, η φυσική επιλογή, το Κάρμα - ή έστω ό,τι πιστεύει ο καθένας - ανάμεσα στο παιδάκι που γεννιέται σε μια εύπορη αστική οικογένεια στα προάστια της Αθήνας και στα παιδιά ενός μεροκαματιάρη αγρότη ή κτηνοτρόφου σε κάποιο απομονωμένο χωρίο των συνόρων;

Τα παιδιά του Φουρφουρά γεννήθηκαν με τα σύνορα τους κατ’ αρχήν κλειστά στην αποδημία των ονείρων και της ίσης ευκαιρίας. Αναλογιστείτε τα δεδομένα και προβλέψτε τις δυνατότητες: ένα ορεινό χωριό 500 ανθρώπων που στην πλειονότητα είναι υπερήλικες χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, λασπόδρομοι, το Ρέθυμνο χιλιόμετρα μακριά και στη γλώσσα του χωρίου πολλές λέξεις, όπως "κινηματογράφος», «θέατρο», «συναυλία», «λεωφόρος» κ.ά., χωρίς αντίκρισμα. Τα παιδιά του Φουρφουρά έπρεπε να τρέξουν, αμέσως αφότου γεννήθηκαν, αν ήθελαν να «προλάβουν» τους συνομηλίκους τους των πόλεων. Βλέπεις οι τελευταίοι είχαν όλον τον χρόνο, πρώτα να μπουσουλήσουν, μετά να σηκωθούν στα δυο τους πόδια και να μάθουν με την ησυχία τους να περπατούν. Κι όμως η παρουσία ενός μόνου ανθρώπου, του δάσκαλου Άγγελου Πατσιά, έφτασε να ανατρέψει την προδιαγεγραμμένη μοίρα των παιδιών, κατάφερε να ανοίξει ρωγμές στην απομόνωση τους και να εγγράψει οριστικά στην καρδιά τους στέρεες παρακαταθήκες για το μέλλον. Με άλλα λόγια, ο εμπνευσμένος δάσκαλος μπόρεσε να ακυρώσει τα βαρίδια της καταγωγής και να αποκαταστήσει μια κάποια πιο δίκαια κανοναρχία στην πτήση της ζωής τους.

Μα γιατί τα γράφω όλα αυτά; Δεν ξέρω και εγώ στ’ αλήθεια, αναγνώστη μου. Ίσως να ματαιοπονώ γράφοντας τούτες τις σκέψεις, για να διεκδικήσω φρούδες απαντήσεις σε μάταιες απορίες. Φερ’ ειπείν σε τούτα τα χρόνια της δημόσιας ρητορείας και της ιδιωτικής ιστορίας, όπου όλα τριγύρω είναι «ωραία κιόλας ερείπια»2, τι μπορούμε να λογαριάσουμε για Πράξη; Κι ακόμη: ποια Πράξη, μέσα σε τούτο το ετοιμόρροπο σκηνικό μες στο οποίο περιφέρουμε κομπάρσο τη ζωή μας, μπορεί να σταθεί όρθια σαν αλεξικέραυνο;

Ζούμε στα χρόνια, που το τιποτένιο κάνει μεγάλο σαματά. "Πάμε ΠΟΥΘΕΝΑ, να δούμε ΚΑΝΕΝΑΝ για να πούμε ΤΙΠΟΤΑ", είναι το σλόγκαν της νέας εποχής. Η βιαστική πλειοψηφία, που ξεχαρμανιάζει μπροστά στους ήρωες της lifestyle υποκατάστατης πραγματικότητας, έχει τυφλά και κωφά τα αισθητήρια της για τέτοιες λογής Πράξεις, όπως τούτο το ευαίσθητο δασκαλίκι του νεαρού Άγγελου. Μοιάζει για αυτούς αποκοτιά, γραφικότητα, καπρίτσιο ή τέλος πάντων μια ασήμαντη και δυσδιάκριτη ψηφίδα στο οπτικό τους πεδίο. Στο βάθος ίσως και να την αγνοούν, επειδή γίνονται ενοχλητικοί όσοι επιμένουν ακόμα να θυμίζουν πως είμαστε φτιαγμένοι για να γίνουμε Άνθρωποι ...

Εκπληκτικέ Άγγελε Πατσιά, αν μπορούσε η φωνή μου να φτάσει μεμιάς από εδώ τον παγωμένο βορρά της Ελλάδας μέχρι τον Φουρφουρά της ορεινής Ρεθυμνίας, θα ήθελα να σου φωνάξω αληθινέ μου Δάσκαλε, για ό,τι κάνεις, τα λόγια του Ποιητή:

"Κι όρθια η Πράξη σαν αλεξικέραυνο".

Υ.Γ1. Λίγους μήνες πριν πεθάνει ρώτησαν σε μια τηλεοπτική συνέντευξη τον Γιώργο Ζαμπέτα τι θυμάται από την ζωή του. Ο θυμόσοφος μάγκας, ρούφηξε το τσιγάρο του, ζύγισε το ζάρι της μνήμης και απάντησε στον έκπληκτο δημοσιογράφο: «Εξόν από την μάνα και τα παιδιά μας, τι νομίζεις ότι θα θυμόμαστε ρε; Κανά καλό δάσκαλο, την πρώτη γκομενίτσα και κανένα μερακλίδικο τραγούδι…».

Υ.Γ2. Ότι σταδιακά μεταλλασσόμαστε από οργανωμένη κοινωνία ανθρώπων σε ένα σαθρό, αλλοπρόσαλλο, ετοιμόρροπο και χωρίς ευδιάκριτο αξιακό σύστημα συνονθύλευμα τυχαίων συνοδοιπόρων, φαίνεται και από την αντιμετώπιση που επιφυλάσσει η πλειοψηφία στους δασκάλους. «Τεμπέληδες που κάθονται τρεις μήνες το χρόνο», «δασκαλάκοι», «μίζεροι» και άλλα τέτοια παρόμοια συνηθίζουν για τους δασκάλους αρκετοί. Κάποιοι μάλιστα προχωρούν ακόμη παραπέρα: αποκαθηλώνουν τον δάσκαλο στα μάτια του μικρού παιδιού τους με την παραμικρή ευκαιρία. Διόλου δεν αντιλαμβάνονται το κακό που κάνουν στην αθώα παιδική ψυχή των σπλάγχνων τους (υπέρ των οποίων a propo ισχυρίζονται πως κόπτονται και πασχίζουν). Μιας και στο παιδί πρώτα οικοδομείς το εναλλακτικό και ύστερα γκρεμίζεις το υπάρχον. Τακτική μπουλντόζας και αντιπαροχής δεν χωράει στη ψυχή των παιδιών μας! Ψιλά γράμματα θα μου πεις αναγνώστη μου. Όμως, στις λεπτομέρειες παίζεται το παιχνίδι της ζωής…

Το πρώτο ολισθηρό βήμα για την αμορφωσιά και την απανθρωπιά της κοινωνίας - και ό,τι αυτές συνεπάγονται - είναι η αντιφατική στάση που τηρούμε έναντι των δασκάλων – και κατ’ επέκταση της Παιδείας. Από τη μια, τους εμπιστευόμαστε ό,τι πιο πολύτιμο, εύθραυστο και σπάνιο αξιωθήκαμε ποτέ να αποκτήσουμε: τη ψυχή των παιδιών μας. Επιπλέον, με κάθε ευκαιρία αναγνωρίζουμε τη σπουδαιότητα του λειτουργήματος τους. Από την άλλη, παραμένουμε πεισματικά και εξαρχής προκατειλημμένοι και απαξιωτικοί μαζί τους. Σκεφθείτε μοναχά πόσες φορές έχετε ακούσει ή και ξεστομίσει την ατάκα "τι ξέρει τώρα ο δασκαλάκος;". Επιτρέψτε μου να πω – όχι ότι χρειάζονται αυτόκλητους υπερασπιστές οι δάσκαλοι - πως ενίοτε ξέρει πολλά περισσότερα από πολλούς τριγύρω μας που τους έχει αποχαυνώσει η lifestyle παρέλαση της τηλεόρασης.

Είναι σίγουρο πως δεν αξίζουν όλοι οι «δάσκαλοι» να λέγονται δάσκαλοι, όπως δεν αξίζει λ.χ. να λέγονται γιατροί όλοι οι "γιατροί", δικαστές όλοι οι "δικαστές" και εν τέλει όλοι οι «άνθρωποι» άνθρωποι. Χωρίς αμφιβολία στην εκπαιδευτική κοινότητα λαθροβιώνουν αρκετοί που δεν έχουν αντιληφθεί στο ελάχιστο πόσο σπουδαίος είναι ο ρόλος τους και ποια επίδραση μπορεί να έχει διαχρονικά η παρουσία τους στους ανθρώπους, την αγωγή των οποίων τους εμπιστεύονται οι γονείς και η κοινωνία. Ωστόσο, αναπόφευκτα παιδεία και σχολείο δεν έχουν νόημα χωρίς τον δάσκαλο, όπως δεν νοείται δικαιοσύνη και δικαστήριο χωρίς τον δικαστή ή υγεία και νοσοκομείο χωρίς τον γιατρό.

Μόνο αν η κοινωνία και οι εκάστοτε Εξουσίες αναγνωρίσουν με ολοφάνερο και ανυπόκριτο τρόπο την αξία του δασκάλου, υπάρχει ελπίδα η εκπαιδευτική κοινότητα να βρει το θάρρος και την αποφασιστικότητα να ξεφορτωθεί από τέτοιους λογής λαθρεπιβάτες. Εν τέλει χρειάζονται και κάποια υπομόχλιο συμπαράσταση οι δάσκαλοι για να εννοήσουν, να προστατέψουν και να αναδείξουν το κύρος της ευθύνης να είσαι δάσκαλος.

Οι δάσκαλοι – και ιδίως οι νέοι δάσκαλοι, τα είκοσι οχτώ χρονών αγόρια και κορίτσια που βλέπω περιτριγυρισμένα από τα πολύβουα μελίσσια των παιδίων στις αυλές των δημοτικών σχολείων - πρέπει να πάψουν να ακροβατούν στο τεντωμένο σκοινί μιας τέτοιας αντίφασης: από τη μια λειτουργοί, από την άλλη απαξιωμένοι από την κοινωνία και νεόπτωχοι με 900 ευρώ μισθό από το Κράτος. Γιατί αν "όλα έχουν παιχτεί, προτού γίνουμε δώδεκα χρονών", όπως σοφά διαισθάνθηκε ο Γάλλος ποιητής Charles Péguy, τότε ο δάσκαλος είναι κάτι περισσότερο από αυτό για το οποίο τον προορίζει η προκρούστεια γραφειοκρατική αντίληψη του Υπουργείου Παιδείας. Είναι τυχαίο που ο Πλάτωνας στην Ιδανική Πολιτεία του ιεράρχησε πρώτο τον Δάσκαλο στην κορυφή της κοινωνίας;

Υ.Γ3. Θερμή παράκληση να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Φουρφούρα Web TV (http://fourfourastv.blogspot.com). Προσπαθήστε να στείλετε με κάθε τρόπο (e-mail στη διεύθυνση του angelpats@gmail.com, συγχαρητήρια επιστολή στο σχολείο του χωριού κλπ) σ' αυτόν τον άνθρωπο ένα μήνυμα συμπαράστασης, ένα μικρό μπράβο, μια ευχή. Το αξίζει! Ο ίδιος - σεμνός καθώς φαίνεται - δεν επιδίωξε ποτέ του την προβολή. Ωστόσο, την αξίζει όσο κανείς άλλος! Ιδίως αυτές τις στιγμές όπου η κατήφεια και η απαισιοδοξία που γέννησε η οικονομική κρίση σκιάζουν το μικρό του άστρο στον ουρανό μας.
*To κείμενο είναι του καρδιολόγου Νικήτα Κακκαβά και δημοσιεύτηκε στο blog του.

ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ Ο Άγγελος Πατσιάς ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Γιατί είμαστε όλοι κακοί ψυχολόγοι

Πόσο συχνά στοιχηματίζεις ότι ξέρεις γιατί κάποιος έκανε κάτι, ότι φαντάζεσαι τι ακριβώς σκέφτεται, και ότι εσύ θα έπρεπε να είχες γίνει ψυχολόγος; Ξέχνα το. Γιατί οι μελέτες δείχνουν πως στην ψυχολογία των άλλων, παίρνουμε όλοι μηδέν.


Όλοι το κάνουμε: Πιστεύουμε ότι είμαστε γεννημένοι ψυχολόγοι, ότι έχουμε αλάνθαστο ένστικτο, ότι μπορούμε μπούμε στο μυαλό του άλλου και να εξηγήσουμε τη συμπεριφορά του. Όμως κρίνουμε βάση παλιότερων δικών μας εμπειριών που συμπεριλαμβάνουν και άλλα άτομα, άρα πόσο καλοί ψυχολόγοι είμαστε κάθε φορά με έναν καινούργιο άνθρωπο; Κάκιστοι.

Λάθος διάγνωσηΗ γνωστή μελέτη του παν/μίου του Stanford (Ross, Greene & House, 1977), η οποία ακόμη δεν έχει αμφισβητηθεί, έγινε σε δύο σκέλη. Στο πρώτο, οι συμμετέχοντες διάβασαν για δύο περιπτώσεις που κατέληξαν σε διαμάχη και μετά τους έδωσαν δύο εναλλακτικές αντιδράσεις. Τους ζητήθηκε:
* Να μαντέψουν ποια εναλλακτική θα επέλεγαν οι άλλοι.
* Να πουν ποια εναλλακτική επιλέγουν οι ίδιοι.
* Να περιγράψουν τους χαρακτήρες των ατόμων που θα επέλεγαν κάθε μια από τις δύο εναλλακτικές.
Τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά για κάθε κατά φαντασία ψυχολόγο: Οι περισσότεροι πίστευαν πως οι άλλοι θα κάνουν το ίδιο με εκείνους- μόνο που στην πραγματικότητα γίνεται σπάνια έτσι. Όσο για την περιγραφή του χαρακτήρα των ατόμων που επέλεξαν διαφορετική εναλλακτική από τη δική τους; Θα το πούμε απλά: Θεωρούμε πως όποιος δεν έχει την ίδια άποψη με μας, έχει κάποιο σοβαρό νοητικό πρόβλημα. Ακούγεται αστείο, αλλά το πιστεύουμε.

Όρεξη για ψυχολογία;Στη δεύτερη μελέτη, οι ειδικοί ρώτησαν μια ομάδα από άλλους συμμετέχοντες, που ήταν φοιτητές, αν δέχονται να κυκλοφορήσουν για 30 λεπτά στους χώρους του πανεπιστημίου τους φορώντας ένα διαφημιστικό πλακάτ που έγραφε «Φάτε στου Τζο». (χωρίς να τους δώσουν πληροφορίες για την ποιότητα του φαγητού εκεί, άρα με κίνδυνο να γίνουν ρεζίλι). Για κίνητρο, τους είπαν απλά ότι θα μάθουν «κάτι χρήσιμο» από το πείραμα, τους ξεκαθάρισαν ωστόσο, πως έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν. Τα αποτελέσματα απλώς επιβεβαίωσαν την προηγούμενη μελέτη.
• Από εκείνους που δέχτηκαν, το 62% πίστευε ότι θα συμφωνούσαν και όλοι οι υπόλοιποι.
• Από εκείνους που αρνήθηκαν, μόνο το 33% πίστευε ότι οι υπόλοιποι θα δεχτούν.
Όσο για τα σχόλια περί της προσωπικότητας αυτών που έπραξαν διαφορετικά από τους ίδιους; Φαντάσου τους να λένε πάνω κάτω τα εξής: «Μα γιατί αρνήθηκαν; Μάλλον τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να γελοιοποιηθούν», ή «Μα ποιά είναι τα ψώνια που δέχτηκαν να κυκλοφορήσουν με το πλακάτ; Τους ξέρω κάτι τέτοιους, δεν πάνε καλά». Όπως αποδεικνύει αυτή η μελέτη, με εξαίρεση κάποιες περιπτώσεις που η απάντηση είναι προφανής, όπως π.χ. στην ερώτηση «είναι σωστό να σκοτώνουμε;», είμαστε όλοι σκράπες στην ψυχολογία. Αλλά δεν είναι τέτοιες οι περιπτώσεις που μας προκαλούν να το παίξουμε ειδικοί- και να βγάλουμε λάθος συμπέρασμα. Ας συνεχίσουμε τουλάχιστον να διαβάζουμε τις έρευνες, που σπάνια πέφτουν έξω.

από: MoodHackers Team

Εκδήλωση Συναισθημάτων "Το συναίσθημα και η διαχείριση του"

"Το συναίσθημα και η διαχείριση του"ενα σεμιναριο που αξιζει να παρακολουθησετε. 

Τα συναισθήματα είναι ένα βασικό μέσο αντίληψης της πραγματικότητας και η έκφραση και το μοίρασμά τους ο κυριότερος τρόπος να σχετιστούμε με τους άλλους. Είναι ο πυρήνας της ύπαρξής μας.

Το Σάββατο 17/12 και ώρα 1 το μεσημέρι στο νέο Κεντρικό Ελευθερουδάκη ,Πανεπιστημίου 11 & Αμερικής,  αρχίζει  το πρωτο σεμιναριο απο μια σειρά σεμιναρίων που αφορά το συναίσθημα και στη διαχείριση του με ομιλητες:

- Δημήτρη Μούγιο ,Ψυχολόγο

- Γεωργία Φέλιου ,Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας 

Στόχος των σεμιναρίων είναι να εξοικειωθούμε με τα συναισθήματά μας, αυτό το τόσο ζωτικό κομμάτι της προσωπικότητας και της ζωής μας, και να μάθουμε πώς μπορούν να μας χρησιμεύσουν και πώς μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε στην καθημερινότητά μας.

Τα σεμινάρια απευθύνονται στο γενικό κοινό. Δεν είναι για ειδικούς του κλάδου.

Συμμετοχές: 210-3317604 και στο 210-3258453.

Κόστος συμμετοχής 8 ευρώ
 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Α)Πιλοτικος κυκλος

1)Εισαγωγή στα συναισθήματα

-Τι είναι τα συναισθήματα;
-Ποια είναι τα συναισθήματα;
2)Βασικές κατηγορίες συναισθηματων
-Σε τι χρησιμεύουν
-Βιωματικές ασκήσεις

Β)1ος κύκλος:
-Διαχείριση Αρνητικών Συναισθημάτων

-Διαχείριση φόβου/Άγχους
-Διαχείριση θυμού/Αγανάκτησης
-Διαχείριση θλίψης
-Διαχείριση πλήξης

Γ)2ος κύκλος: 

-Αξιοποίηση Θετικών Συναισθημάτων

Top 20 κόλπα παρακίνησης

 Tα Top 20 κόλπα παρακίνησης ειναι  συμβουλές που, σε συνδυασμό μεταξύ τους, είναι ένας σχεδόν σίγουρος δρόμος να πετύχεις τους στόχους σου.

Το να πετύχεις τους στόχους σου δεν είναι θέμα “πειθαρχίας”. Έχει άμεση σχέση με το πώς παρακινείς τον εαυτό σου και κατά πόσο μένεις εστιασμένος στο στόχο σου. Ακολούθησε αυτά τα κόλπα, ή όποιον συνδυασμό τους μπορεί να λειτουργεί καλύτερα για σένα, και θα έχεις την παρακίνηση που χρειάζεσαι.
Ας τα δούμε λοιπόν όλα μαζί, σε αντίστροφη σειρά

20: Παρακολούθησε την πρόοδό σου.

Πριν μέρες έγραψα ένα άρθρο για το πώς έφτιαξα ένα πρόγραμμα για να παρακολουθώ την πορεία καθενός από τους στόχους μου. Αυτό το πρόγραμμα δεν είναι μόνο για να ξέρω πως τα πάω. Είναι για να με παρακινεί να μένω στους στόχους μου. Αν είμαι επιμελής στο να ελέγχω το πρόγραμμά μου κάθε μέρα, και να βάζω τελείες ή “x”, τότε θα θέλω να είμαι βέβαιος ότι θα το γεμίσω με τελείες. Θα σκεφτώ “καλό είναι να το κάνω αυτό σήμερα, αν θέλω να το μαρκάρω με τελεία”. Βασικά αυτό είναι μια μικρή παρακίνηση, αλλά, πίστεψέ με, βοηθάει. Κάποιοι προτιμούν να χρησιμοποιούν χρυσά αστέρια. Άλλοι χρησιμοποιούν τουςΣτόχους του Joe. Όπως κι αν το κάνεις, παρακολούθησε την πρόοδό σου, και άσε τον εαυτό σου να υπερηφανευτεί λίγο κάθε φορά που παίρνεις έναν καλό βαθμό.

Βέβαια, θα έχεις και κάποιους κακούς βαθμούς στο πρόγραμμά σου. Δεν πειράζει. Μην αφήσεις λίγους κακούς βαθμούς να σε σταματήσουν από το να συνεχίσεις. Αντ’ αυτού, πάλεψε για να πάρεις καλούς βαθμούς την επόμενη φορά.

19: Συγκρατήσου.

Όταν αρχίζω ένα νέο πρόγραμμα άσκησης ή οποιοδήποτε νέο στόχο, πραγματικά, γίνομαι πολύ ανυπόμονος. Αναστατώνομαι, και ο ενθουσιασμός μου δεν έχει όρια. Νομίζω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Δεν παίρνει πολύ μέχρι να καταλάβω ότι τελικά υπάρχουν περιορισμοί, και τότε είναι που ο ενθουσιασμός μου αρχίζει να πέφτει.

Κάτι πολύ σημαντικό που έμαθα, είναι πως όταν έχεις τόση πολλή ενέργεια στην αρχή του προγράμματος, και θέλεις να πέσεις με τα μούτρα, ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΟΥ. Μην αφήνεις τον εαυτό σου να κάνει όλα όσα θέλει. Κάνε μόνο το 50-75% από αυτό που θέλεις να κάνεις. Και κάνε ένα σχέδιο δράσης που αυξάνεις σιγά σιγά με τον καιρό. Για παράδειγμα, αν θέλω να πάω για τρέξιμο, μπορεί στην αρχή να σκεφτώ ότι μπορώ να τρέξω 3 χιλιόμετρα. Αλλά αντί να αφήσω τον εαυτό μου να το κάνει, ξεκινώ με το να τρέξω μόνο ένα χιλιόμετρο. Όσο κάνω αυτό το χιλιόμετρο, λέω στον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω και παραπάνω! Αλλά δεν τον αφήνω να το κάνει. Μετά από αυτή την προπόνηση, θα περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη προπόνηση, όπου θα αφήσω τον εαυτό μου να κάνει 1,5 χιλιόμετρο. Συγκρατώ αυτή την ενέργεια, την χαλιναγωγώ. Έτσι ώστε να μπορώ να φτάσω με αυτή ακόμη παραπέρα.

18: Γίνε μέλος σε μία ομάδα είτε στο Internet είτε εκτός, για να σε παρακινήσει και να μείνεις επικεντρωμένος.
Όταν ξεκίνησα να τρέχω, πάνω από ένα χρόνο τώρα, έγινα μέλος σε κάποια διαφορετικά forum, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, σε διαφορετικές ιστοσελίδες, όπως είναι το Men’s Health, το Runner’s World, το Cool Running, και η ομάδα τρεξίματος στο About.com. Το ίδιο είχα κάνει κι όταν έκοβα το κάπνισμα.

Κάθε φορά που γινόμουν μέλος σε ένα forum, με βοηθούσε να μένω στην πορεία μου. Όχι μόνο γνώρισα ένα σωρό κόσμο που είτε περνούσε ό,τι περνούσα κι εγώ, είτε τα είχε περάσει ήδη, αλλά είχα να δώσω και αναφορά για την πρόοδό μου (και τις αποτυχίες μου) όσο προχωρούσα. Ήταν εκεί για να με συμβουλεύσουν, για ηθική υποστήριξη, για να με βοηθήσουν να συνεχίσω όταν εγώ ήθελα να σταματήσω.

17: Βάλε μία φωτογραφία του στόχου σου κάπου που να φαίνεται – κοντά στο γραφείο σου ή πάνω στο ψυγείο σου, για παράδειγμα.

Το να οπτικοποιήσεις τον στόχο σου, πως ακριβώς πιστεύεις δηλαδή ότι θα είναι όταν τον έχεις πετύχει, είτε πρόκειται για οικονομικό στόχο, όπως το να ταξιδέψεις στη Ρώμη ή να χτίσεις το σπίτι των ονείρων σου, είτε πρόκειται για στόχο στην φυσική σου κατάσταση, όπως το να κάνεις έναν μαραθώνιο ή να αποκτήσεις επίπεδο στομάχι, είναι μεγάλη παρακίνηση και ένας από τους καλύτερους τρόπους να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου.

Βρες μία φωτογραφία από ένα περιοδικό ή από το Internet και βάλτη κάπου που να μπορείς να την βλέπεις όχι μόνο κάθε μέρα, αλλά και κάθε ώρα αν γίνεται. Βάλτην να εμφανίζεται πρώτη πρώτη όταν ανοίγεις τον υπολογιστή σου. Χρησιμοποίησε την δύναμη της όρασής σου για να μείνεις εστιασμένος σε αυτόν το στόχο. Γιατί αυτή η εστίαση είναι που θα σε παρακινεί ακόμη και μακροπρόθεσμα.

16: Βρες έναν παρτενέρ για τις προπονήσεις σου ή κάποιον που να ακολουθείτε τον ίδιο στόχο.

Το να παρακινείσαι μόνος σου είναι δύσκολο. Αλλά αν βρεις κάποιον με παρόμοιους στόχους (το τρέξιμο, τη διατροφή, τα οικονομικά κτλ), δες αν θα ήθελε να είναι ο παρτενέρ σου σε αυτό. Ή γίνε παρτενέρ του συντρόφου σου, των αδελφών σου, ή του καλύτερού σου φίλου σε οποιουσδήποτε στόχους προσπαθούν να πετύχουν. Δεν χρειάζεται να κυνηγάτε τους ίδιους στόχους – αρκεί να ωθείτε και να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλο να πετύχει.

15: Απλά ξεκίνα.
Είναι κάτι μέρες που δεν έχεις διάθεση να ανοίξεις την πόρτα και να πας για τρέξιμο, ή να ασχοληθείς με τον προϋπολογισμό σου, ή οτιδήποτε τέλος πάντων υποτίθεται ότι πρέπει να κάνεις εκείνη την ημέρα για τον στόχο σου. Λοιπόν, αντί να σκέφτεσαι πόσο δύσκολο είναι, και πόσο θα σου πάρει, πες στον εαυτό σου ότι απλά πρέπει να ξεκινήσεις.

Έχω σαν κανόνα (τον οποίο δεν επινόησα ο ίδιος) ότι απλά πρέπει να βάλω τα αθλητικά μου παπούτσια και να κλείσω την πόρτα πίσω μου. Μετά από αυτό, όλα κυλούν μια χαρά. Απλά φαντάζει δύσκολο όσο κάθεσαι στο σπίτι σου και αισθάνεσαι κουρασμένος μόνο και μόνο που σκέφτεσαι το τρέξιμο. Άπαξ και ξεκινήσεις, ποτέ δεν είναι όσο δύσκολο νόμιζες. Αυτή η συμβουλή για εμένα δουλεύει κάθε φορά.

14: Κάντο να είναι ευχάριστο.

Ένας λόγος που μπορεί να αναβάλλουμε κάτι που θα μας βοηθήσει να πετύχουμε τον στόχο μας, όπως την άσκηση για παράδειγμα, είναι το γεγονός ότι την βλέπουμε σαν σκληρή δουλειά. Βέβαια, αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά το κλειδί είναι να βρεις έναν τρόπο να την κάνεις διασκεδαστικά, ευχάριστα. Αν αυτή η δραστηριότητα που σε οδηγεί στον στόχο σου γίνει σαν κέρασμα, στην ουσία ανυπομονείς να την κάνεις. Και αυτό είναι πολύ καλό.

13: Δώσε χρόνο. Να είσαι υπομονετικός.
Το ξέρω, είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις. Αλλά το πρόβλημα με πολλούς από εμάς είναι ότι περιμένουμε γρήγορα αποτελέσματα. Όταν σκέφτεσαι τους στόχους σου, σκέψου μακροπρόθεσμα. Αν θέλεις να χάσεις βάρος, μπορεί να δεις κάποιες απώλειες βάρους στην αρχή, αλλά θα πάρει πολύ καιρό να χάσεις τα υπόλοιπα. Αν θέλεις να τρέξεις έναν μαραθώνιο, δεν θα μπορέσεις να το κάνεις εν μία νυκτί. Αν δεν δεις σύντομα τα αποτελέσματα που θέλεις, μην τα παρατήσεις …δώστου χρόνο. Στο μεταξύ, άσε τον εαυτό σου να χαρεί με την πρόοδό σου ως τώρα, και με την ικανότητά σου να μένεις στους στόχους σου. Τα αποτελέσματα θα έρθουν αν δώσεις χρόνο.

12: Σπάσε τον στόχο σου σε μικρότερους, μίνι στόχους.
Κάποιες φορές μπορεί οι μεγάλοι ή οι μακροπρόθεσμοι στόχοι σου να είναι ακατανίκητοι. Μετά από λίγες εβδομάδες, μπορεί να χάνουμε το κίνητρο, γιατί έχουμε ακόμη κάμποσους μήνες ή έναν χρόνο ή και περισσότερο για να πετύχουμε τον στόχο μας. Είναι δύσκολο να συνεχίζεις με την ίδια παρακίνηση να κυνηγάς έναν συγκεκριμένο στόχο για τόσο πολύ καιρό.

Λύση: έχε μικρότερους στόχους στη διαδρομή.

11: Αντάμειβε τον εαυτό σου. Συχνά.

Και όχι μόνο για μακροπρόθεσμους στόχους. Στο κόλπο 12, μίλησα για το να σπάσεις τους μεγάλους στόχους σε μικρότερους, μίνι στόχους. Λοιπόν, καθένας από αυτούς τους στόχους καλό θα ήταν να είχε και μία ανταμοιβή αντίστοιχα. Κάνε μία λίστα των στόχων σου, με μίνι στόχους, και δίπλα στον καθένα, γράψε μία ανταμοιβή που του αρμόζει. Να του αρμόζει, εννοώ

να ταιριάζει στο μέγεθος του στόχου (όχι για 1 χιλιόμετρο τρέξιμο η ανταμοιβή να είναι μία πολυτελής κρουαζιέρα στις Μπαχάμες), και

να μην καταστρέφει τους στόχους σου – αν προσπαθείς να χάσεις βάρος, μην διαλέξεις για μία ημέρα που έφαγες υγιεινά, η ανταμοιβή να είναι κανένα όργιο γλυκών. Είναι σαν να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.

10: Βρες την έμπνευση, σε καθημερινή βάση.
Η έμπνευση είναι από τις καλύτερες κινητήριες δυνάμεις, και μπορείς να τη συναντήσεις παντού. Κάθε μέρα ψάξε για κάτι που σε εμπνέει – αυτό θα σε βοηθήσει να έχεις κίνητρα μακροπρόθεσμα. Πηγές έμπνευσης μπορεί να είναι: blogs, ιστορίες επιτυχίας άλλων στο Internet, forum, φίλοι και οικογένεια, περιοδικά, βιβλία, αποφθέγματα, μουσική, φωτογραφίες, άνθρωποι που γνωρίζεις.

9: Βρες προπονητή ή κάνε κάποιο μάθημα.
Αυτό θα σε παρακινήσει τουλάχιστον να εμφανιστείς, και να αναλάβεις δράση. Μπορεί να δουλέψει για πολλούς στόχους. Μπορεί βέβαια επίσης να είναι ένας από τους πιο ακριβούς τρόπους να παρακινήσεις τον εαυτό σου, αλλά δουλεύει. Και αν κάνεις κάποια έρευνα, ίσως βρεις κάποια φθηνά μαθήματα στην περιοχή σου, ή ίσως γνωρίζεις ένα φίλο που μπορεί να σε προπονήσει ή να σε συμβουλεύσει δωρεάν.

8: Βρες ισχυρούς λόγους, και κατάγραψέ τους.
Σκέψου τους στόχους σου. Ποιοι είναι οι δικοί σου λόγοι για να τους πετύχεις? Σκέψου τους και κατάγραψέ τους. Αν έχεις αγαπημένα πρόσωπα γύρω σου, και το κάνεις για εκείνους, αυτό είναι πιο ισχυρό από το να το κάνεις απλά για τον εαυτό σου. Το να το κάνεις για τον εαυτό σου είναι επίσης καλό, αλλά θα πρέπει να το κάνεις για κάτι που θέλεις ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ να γίνει. Για κάτι που έχεις πολύ καλούς λόγους να γίνει.

7: Έχε υπόψη σου ότι θα σου έρθει η επιθυμία να τα παρατήσεις – προετοιμάσου για αυτό.
Σε όλους μας έρχεται αυτή η έντονη επιθυμία να τα παρατήσουμε, αλλά είναι κυρίως ασυνείδητη. Ένα από τα πιο ισχυρά πράγματα που μπορείς να κάνεις είναι να αρχίσεις να είσαι πιο συνειδητοποιημένος με αυτή την παρόρμηση όταν σου έρχεται. Σε κάνει να έχεις επίγνωση. Το επόμενο βήμα είναι να έχεις ένα πλάνο. Πριν σου έρθει η επιθυμία να τα παρατήσεις, σκέψου τι θα κάνεις στην περίπτωση αυτή και φτιάξε ένα πλάνο. Γιατί άπαξ και έρθει εκείνη η ώρα δε θα έχεις την όρεξη να βγάλεις πλάνο. Θα είναι πολύ αργά, ως συνήθως.

6: Βάλε έναν κανόνα: Ποτέ να μην παραλείπεις δύο μέρες στη σειρά.
Αυτός ο κανόνας λαμβάνει υπόψη του την τάση που έχουμε να χάνουμε μέρες μία στο τόσο. Δεν είμαστε τέλειοι. Έχασες μία μέρα λοιπόν… τώρα η δεύτερη μέρα είναι μπροστά σου κι αισθάνεσαι τεμπέλης… πες στον εαυτό σου ΟΧΙ! Δε θα χάσεις δύο μέρες στη σειρά! Το Zen Habits λέει όχι! Απλά ξεκίνα. Θα ευγνωμονείς τον εαυτό σου αργότερα.

5: Οπτικοποίησε τον στόχο σου καθαρά, σε καθημερινή βάση, για τουλάχιστον 5-10 λεπτά. Οπτικοποίησε με μεγάλη λεπτομέρεια το αποτέλεσμα που θέλεις να έχεις.

Κλείσε τα μάτια σου, και σκέψου πώς ακριβώς θα είναι αυτό το επιτυχημένο αποτέλεσμα για σένα, τι αίσθηση θα έχει, τι μυρωδιά, τι γεύση, τι ήχο. Πού βρίσκεσαι όταν γίνεσαι επιτυχημένος? Πώς είσαι? Τι φοράς? Σχημάτισε μία εικόνα στο μυαλό σου, όσο το δυνατόν πιο καθαρή. Τώρα, το επόμενο βήμα είναι το εξής:κάντο κάθε μέρα. Τουλάχιστον για λίγα λεπτά τη μέρα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να συνεχίσεις να είσαι παρακινημένος για μεγάλο διάστημα.

4: Κάνε μία καταγραφή της ημερήσιας δραστηριότητάς σου σχετικά με το στόχο που έχεις βάλει.

Αν είσαι συνεπής στο να κρατάς ημερολόγιο, μπορεί να λειτουργήσει πολύ παρακινητικά. Ένα ημερολόγιο θα πρέπει να περιέχει όχι μόνο ό,τι έκανες στην ημέρα σου, αλλά και τις σκέψεις σου για το πώς πήγε, πώς ένιωσες, τι λάθη έκανες, τι θα μπορούσες να κάνεις για να βελτιωθείς. Για να είσαι συνεπής σε αυτή την καθημερινή καταγραφή, κάνε την καθημερινά, αμέσως μετά την ενέργεια που κάνεις για να φτάσεις στο στόχο σου. Κάντο μία ευχάριστη συνήθεια το να κρατάς ημερολόγιο.

3: Φτιάξε ένα φιλικό ανταγωνιστικό περιβάλλον, αμοιβαίως υποστηριζόμενο.
Είμαστε όλοι ανταγωνιστικοί από τη φύση μας, έστω και λίγο. Κάποιοι βέβαια περισσότερο από άλλους. Εκμεταλλεύσου αυτό το κομμάτι της ανθρώπινης φύσης μας, και χρησιμοποίησέ το για να τροφοδοτήσεις τους στόχους σου. Αν έχεις έναν παρτενέρ στις προπονήσεις σου ή τους στόχους σου, έχεις όλα όσα χρειάζονται για έναν φιλικό ανταγωνισμό. Δες ποιος μπορεί να τρέξει περισσότερα χιλιόμετρα, ή να αποταμιεύσει περισσότερα χρήματα, κάθε εβδομάδα ή κάθε μήνα. Δες ποιος μπορεί να κάνει περισσότερες κάμψεις. Δες ποιος μπορεί να χάσει περισσότερο βάρος ή έχει τους καλύτερους κοιλιακούς ή μπορεί να χάσει περισσότερους πόντους από τη μέση του. Βεβαιώσου ότι οι στόχοι είναι ζυγισμένοι έτσι ώστε να είναι δίκαιος ο ανταγωνισμός. Και υποστηρίξτε αμοιβαία ο ένας τον άλλο στους στόχους του.

2: Κάνε μία μεγάλη δημόσια δέσμευση. Αφοσιώσου ολόψυχα.
Δημιούργησε ένα blog και ανακοίνωσε στον κόσμο ότι πρόκειται να πετύχεις ένα συγκεκριμένο στόχο μέχρι μία συγκεκριμένη ημερομηνία. Δεσμεύσου στο έπακρο.

1: Να σκέφτεσαι πάντα θετικά. Πνίξε όλες τις αρνητικές σκέψεις.
Έλεγχε τις σκέψεις σου. Έχε επίγνωση αυτού του διαλόγου που γίνεται μέσα σου. Όλοι μιλάμε στους εαυτούς μας, πολύ, αλλά δεν έχουμε πάντα επίγνωση αυτών των σκέψεων. Άρχισε να ακούς. Αν ακούς αρνητικές σκέψεις, σταμάτησέ τις, διώξτες, και αντικατέστησέ τις με θετικές σκέψεις. Το να σκέφτεσαι θετικά μπορεί να έχει απίστευτη δύναμη.

Πηγη:Leo Babauta,zenhabits.gr

Γιατί χρειαζόμαστε την εκκεντρικότητα;

Οι εκκεντρικοί άνθρωποι είναι πολλοί και ξεχωρίζουν, όχι μόνο λόγω διαφορετικότητάς, αλλά και επειδή ζουν περισσότερο, είναι αισιόδοξοι και πολύ δημιουργικοί.
Για παράδειγμα ο Αϊνστάιν, γνωστός για την εκκεντρική του συμπεριφορά, συνήθιζε να «πιλοτάρει» το ιστιοπλοϊκό του ακόμα και σε μέρες χωρίς καθόλου άνεμο, λέγοντας πως το έκανε απλά για την πρόκληση.
Ένας άλλος διάσημος εκκεντρικός άνθρωπος ήταν ο Όσκαρ Ουάιλντ ο οποίος συνήθιζε να βγάζει βόλτα στο πάρκο τον… αστακό του, ενώ ο διάσημος τραγουδιστής Prince, πολλές φορές δίνει συνεντεύξεις φορώντας μια σακούλα στο κεφάλι.
Την εκκεντρικότητα λοιπόν όλοι την αναγνωρίζουμε όταν τη δούμε πάνω σε έναν άνθρωπο, αυτό που δεν αναγνωρίζουμε όμως είναι όλα εκείνα που κρύβονται από πίσω της.
Βέβαια, η άγνοιά μας πάνω στις αιτίες της εκκεντρικότητας, είναι δικαιολογημένη αφού μέχρι σήμερα έχουν γίνει ελάχιστες κλινικές μελέτες.
Ο ψυχίατρος  David Weeks φρόντισε να παρακολουθήσει τουλάχιστον 1.000 «περιστατικά» εκκεντρικών ανθρώπων σε διάρκεια 10 χρόνων, ανάμεσά τους και έναν ινδιάνο που περπατάει πάντα και παντού ανάποδα, αλλά και δύο καλιφορνέζους που τους αρέσει να υπνωτίζουν βάτραχους.
Σύμφωνα λοιπόν με τα συμπεράσματα του Weeks οι εκκεντρικοί άνθρωποι, παρόλο που πολλοί θεωρούν πως είναι ένα βήμα πριν το ψυχιατρείο, εμφανίζουν πολύ λιγότερες ψυχολογικές ασθένειες από τους υπόλοιπους «φυσιολογικούς» που όχι σπάνια υποφέρουν από κατάθλιψη. Επιπλέον, στους 1000 εκκεντρικούς ανθρώπους, μόνο οι 30 είχαν κάνει στο παρελθόν χρήση ή κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών.
Τέλος, ο Weeks συμπέρανε πως οι εκκεντρικοί άνθρωποι πηγαίνουν τουλάχιστον 20 φορές λιγότερες στο γιατρό σε σχέση με τους υπόλοιπους «νορμάλ» και πως ζουν ελαφρώς περισσότερο για τον πολύ απλό λόγο πως αποβάλουν το άγχος απ’ τη ζωή τους επιλέγοντας να ζουν όπως εκείνοι θέλουν.
Συμπέρασμα; Οι εκκεντρικοί άνθρωποι είναι στην πλειοψηφία τους πιο χαρούμενοι και πιο αισιόδοξοι από τους υπόλοιπους, χαρακτηρίζονται συχνά από μία παιδική περιέργεια, έχουν υψηλή αίσθηση του χιούμορ και είναι πολύ δημιουργικοί. Το κακό όμως είναι πως οι εκκεντρικοί άνθρωποι δεν γίνονται εύκολα αποδεκτοί από το κοινωνικό σύνολο και πως η αναλογία εκκεντρικών και «φυσιολογικών» ανθρώπων είναι περίπου 1 στους 10.000!

από: MoodHackers Team

Οι 8 καλύτεροι τρόποι να αντιμετωπίσεις τους επικριτές σου

Όλοι έχουμε επικριτές όταν θέτουμε και κυνηγάμε τους στόχους μας, ανεξάρτητα από το που είμαστε ή ποιοι είναι οι στόχοι μας: άνθρωποι που λένε όλο όχι, επικρίνουν, μας παίρνουν στο ψιλό, θυμώνουν, ή μας λένε ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε.

Οι επικριτές είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, κι ας φαίνεται να περνούν καλά εις βάρος μας. Μην τους αφήνεις να σε σταματούν ή ακόμη και να σε καθυστερούν.

Πως αντιμετωπίζεις τους επικριτές? Κάθε ένας θα είναι διαφορετικός, αλλά παρακάτω υπάρχουν κάποιες συμβουλές:
Πρώτα μάθε να τους αναγνωρίζεις. Κάποιες φορές δεν συνειδητοποιούμε ότι κάποιος είναι επικριτής. Μπορεί να είναι ένας στενός φίλος, ο σύντροφός μας, ή άλλος άνθρωπος της εμπιστοσύνης μας, ώστε όταν χλευάζουν ή λένε αρνητικά πράγματα, εμείς τους εμπιστευόμαστε και το παίρνουμε κατάκαρδα. Αλλά υπάρχει μία διαφορά ανάμεσα στο να είσαι ρεαλιστής και στο να είσαι αρνητικός. Μάθε να ακούς αυτά που λένε οι άλλοι, και δες ποια είναι η αντίδρασή σου. Αν σε αποθαρρύνει, σε κάνει να αισθάνεσαι ότι θέλεις να τα παρατήσεις, τότε ίσως αυτός ο άνθρωπος είναι επικριτής.
Δες αν έχουν ένα βάσιμο επιχείρημα. Όπως είπα, κάποιες φορές προσπαθούν να είναι απλά ρεαλιστές. Μπορεί να έχουν έναν καλό λόγο για την αρνητικότητά τους. Σκέψου αντικειμενικά μήπως βάζουν κάποιο πραγματικό εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσεις, και αν ναι, προσπάθησε να δεις πως θα το ξεπεράσεις. Σπάνια είναι αξεπέραστο. Αν το θέλεις πολύ, μπορείς να βρεις μια λύση. Τώρα, αν δεν έχουν κάποιο βάσιμο επιχείρημα, συνέχισε να διαβάζεις.
Εξαφάνισε οποιεσδήποτε αρνητικές σκέψεις σου μεταδίδουν. Οι επικριτές έχουν έναν τρόπο να παίρνουν τις δικές τους αρνητικές σκέψεις και να τις μεταδίδουν σε εσένα. Ξαφνικά, έχουν σπείρει την αμφιβολία. Και αυτή η αμφιβολία μπορεί να μεγαλώσει από σπόρος που ήταν σε ολόκληρο δέντρο, με ρίζες που ξεσκίζουν τα θεμέλια των στόχων σου. Σταμάτησε αυτές τις αρνητικές σκέψεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Διώξτες, και σκέψου θετικά. Μην τις αφήνεις να σε νικήσουν.
Συνειδητοποίησε ότι πάντα θα υπάρχουν επικριτές, και άστους να περάσουν χωρίς να σε αγγίξουν. Στην ζωή κάθε ανθρώπου, θα υπάρχει τουλάχιστον ένας επικριτής, αν όχι περισσότεροι. Δεν μπορείς να τους αποφύγεις τελείως. Αλλά δε χρειάζεται και να τους ακούς. Απλά χαμογέλα, και άστους να μιλάνε. Οι κουβέντες τους δεν μπορούν να σε σταματήσουν. Δεν έχουν καμιά επίδραση πάνω σου αν αγνοήσεις τις κουβέντες τους.
Αντιμετώπισέ τους , και πάρτους με το μέρος σου. Κάποιες φορές ο επικριτής είναι κάποιος κοντινός σου, κάποιος που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Αν είναι έτσι, το καλύτερο είναι να επιστρατεύσεις τη βοήθεια αυτού του ανθρώπου αντί να τον έχεις απέναντί σου. Κάντο αυτό όσο πιο νωρίς γίνεται. Πες του ότι αυτός ο στόχος είναι πολύ σημαντικός για σένα, και ότι δεν μπορείς να τον πετύχεις χωρίς την βοήθειά του. Πες του ότι βλέπεις πως έχει αμφιβολίες, αλλά πραγματικά χρειάζεσαι να είναι θετικός και να σε υποστηρίξει. Μπορεί να είναι ο καλύτερός σου σύμμαχος, αντί να είναι ο χειρότερος επικριτής σου.
Γέλα μαζί τους. Κάποιες φορές οι άνθρωποι αισθάνονται άβολα όταν κάνεις μία αλλαγή, κι έτσι, για να διευκολύνουν αυτό το ξεβόλεμα, θα λένε αστεία ή θα σε πειράζουν. Πιθανότατα αυτό δεν έχει τόσο να κάνει με σένα, παρά με την έλλειψη άνεσης που νιώθουν εκείνοι. Δεν ξέρουν πως αλλιώς να αντιμετωπίσουν αυτή την αλλαγή. Συνειδητοποίησέ το αυτό, και απλά γέλα. Αν το πάρεις απλά σαν ένα καλό ανέκδοτο, κάποιες φορές αυτό θα τους αφοπλίσει. Μπορεί να συνεχίσουν να κάνουν πλάκα, αλλά δεν θα είναι τόσο έντονο και δεν θα έχει τόση επίδραση πάνω σου αν συνεχίσεις να γελάς.
Έχε έτοιμα κάποια επιχειρήματα για να τους αντικρούσεις, και παράλληλα ενημέρωσέ τους. Κάποιες φορές απλά οι άνθρωποι έχουν εσφαλμένες πληροφορίες. Μπορεί να έχουν παρεξηγήσει αυτό που κάνεις. Σκέψου τα επιχειρήματά τους, και τα άλλα πιθανά επιχειρήματα, και έχε έτοιμα τα δικά σου επιχειρήματα που θα αντικρούσουν τα δικά τους. Κάνε την έρευνά σου, για να είσαι πολύ ενημερωμένος. Στη συνέχεια, προσπάθησε να εκπαιδεύσεις αυτόν που σε επικρίνει. Αν το κάνεις σωστά, με μία θετική, ειλικρινή συμπεριφορά, μπορεί πραγματικά να κάνεις τον άλλο να σε ακούσει, και ίσως ακόμη και να του αλλάξεις την γνώμη. Αν όχι, τουλάχιστον ξέρεις κι εσύ καλύτερα, και δεν αφήνεις τα επιχειρήματά του να σου γεμίσουν το μυαλό με αμφιβολίες.
Νιώσε ασφαλής με το να ξέρεις ότι κάνεις κάτι καλό. Κάποιες φορές δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεν μπορείς να τους πάρεις με το μέρος σου, δεν μπορείς να τους αποφύγεις, δεν μπορείς να γελάσεις μαζί τους. Έτσι, θα πρέπει απλά να τους αγνοήσεις, και να λες στον εαυτό σου ότι όταν πετύχεις τον στόχο σου, αυτό θα είναι η επιβράβευσή σου που ανεχόσουν κάποιους επικριτές.

Και πάλι, πάντα θα υπάρχουν επικριτές στη ζωή σου. Απλά προστίθενται στα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσεις για να φτάσεις στον στόχο σου. Πάντα θα υπάρχουν εμπόδια, αλλά αν σκέφτεσαι θετικά, και ψάχνεις λύσεις, μπορείς να τα νικήσεις (ή να πάρεις όσους στέκονταν εμπόδια, με το μέρος σου)

Πηγη:Συντάκτης Leo Babauta, zenhabits.gr

"Την Τρίτη στο σούπερ–μάρκετ" μια υπεροχη παρασταση υψηλης αισθητικης και ενας συγκλονιστικος μονολογος απο τον Φαιδωνα Καστρη.Δεν το χανουμε

Από τις 12 Νοεμβρίου 2011 η Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) παρουσιάζει στο Από Μηχανής Θέατρο ένα συγκινητικό σύγχρονο γαλλικό έργο με έντονα κωμικό χαρακτήρα, ένα έργο–ωδή στη μοναδικότητα. Το βραβευμένο στο Fringe του Εδιμβούργου (2011) και υποψήφιο για βραβείο Molière του Εθνικού Θεάτρου της Γαλλίας Την Τρίτη στο σούπερ–μάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ θα παιχτεί σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα. Μια σημαντική στιγμή του σύγχρονου γαλλικού θεάτρου, ένας σπαρακτικός μονόλογος για τον άνθρωπο που δε θέλει πια να κρύβει αυτό που είναι, όποιες και αν είναι οι συνέπειες. Και οι συνέπειες είναι πολλές όταν είσαι τραβεστί σε μια μικρή κοινότητα.

Η Μαρί-Πιέρ είχε χρόνια να εμφανιστεί στη γειτονιά της παιδικής της ηλικίας. Το πατρικό της σπίτι το εγκατέλειψε τότε που αποφάσισε να γίνει «αυτή καθεαυτή» και να απομακρυνθεί από το περιβάλλον που την ήξερε ως Ζαν-Πιέρ. Αλλά εδώ και λίγους μήνες η μητέρα της πέθανε, ο ηλικιωμένος πατέρας της έμεινε μόνος, και αυτό η Μαρί-Πιέρ δεν μπορούσε να το αγνοήσει. Αποφασίζει λοιπόν να αφιερώσει μια μέρα την εβδομάδα, συγκεκριμένα την Τρίτη, στη φροντίδα του πατέρα της. ΄Εκτοτε κάθε Τρίτη επιστρέφει στο πατρικό της. Φτάνει πρωί με το πρώτο τραίνο και αμέσως στρώνεται στη δουλειά: καθαρίζει το σπίτι, πλένει και σιδερώνει τα ρούχα και, το σημαντικότερο, συνοδεύει τον πατέρα της στο σούπερ–μάρκετ για να κάνουν μαζί τα ψώνια της εβδομάδας. Ήδη μέσα στο σπίτι η συνύπαρξη είναι δύσκολη, η δυσκολία επιτείνεται με την έξοδο στον δρόμο και κορυφώνεται στον χώρο του σούπερ–μάρκετ όπου η Μαρί-Πιέρ, μόνη ή σε συνδυασμό με τον πατέρα της, είναι ο πόλος έλξης όλων των βλεμμάτων, η εισβολή της διαφορετικότητας στην πεζή καθημερινότητα, το νούμερο, το θέαμα.

Η Ταυτότητα της Παράστασης
Μετάφραση Μήνα Πατεράκη-Γαρέφη
Σκηνοθεσία Κατερίνα Μπερδέκα
Σκηνικά – Κοστούμια Νίκος Αναγνωστόπουλος
Μουσική Σύνθεση Δημήτρης Παπαλάμπρου
Ερμηνεύει και αυτοσχεδιάζει στο πιάνο o Θέμις Συμβουλόπουλος
Φωτισμοί Τάσος Παλαιορούτας

Ερμηνεύει ο Φαίδων Καστρής
ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5231131
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 12 Νοεμβρίου 2011 – 8 Ιανουαρίου 2012
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ Σάββατο 21.30, Κυριακή 19.00, Δευτέρα 21.30, Τρίτη 21.30
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ κανονικό: 15€, φοιτητικό: 10€

Σημείωμα συγγραφέα

Κάνω συχνά τα ψώνια μου στο κέντρο της πόλης εδώ, στη Ναρβόννη της Γαλλίας. Στο αντίστοιχο Μονοπρί εδώ. Είναι πολύ κοντά, και είναι βολικό. Επίσης, είναι λιγότερο κρύο και απρόσωπο από τα υπερ- σούπερ- μάρκετ της περιφέρειας. Εδώ μπορεί κανείς να συναντήσει, να δει, να ακούσει, κάθε λογής άνθρωπο.

Μια μέρα, Τρίτη πρέπει να ήταν, είδα μπροστά μου να περιμένει στην ουρά για το ταμείο, ένα πολύ περίεργο ζευγάρι. Ένα ζευγάρι ανάρμοστο. Ήταν ένας μικρούλης κύριος, προχωρημένης ηλικίας, ένας κύριος από τα μέρη μας σίγουρα, μαζί με μια μεγαλόσωμη γυναίκα, αρκετά όμορφη αλλά… είχε μια ομορφιά παράξενη, μπορούσες να τη διακρίνεις από μακριά. Υπερβολικά μακιγιαρισμένη, υπερβολικά διακριτή, όλα της υπερβολικά. Υπερβολικά προσεγμένη, στην παραμικρή λεπτομέρεια.

Όλοι τους κοίταζαν, όλοι. Όλα τα βλέμματα, ναι, επάνω της. Μια παράξενη ομορφιά, πολύ ανδροπρεπής. Μια τραβεστί, ή τρανσέξουαλ, να κάνει ήρεμη με τον μπαμπά της μικροψώνια στο Μονοπρί, με ψιθύρους να ακούγονται σε όλο το χώρο.

Προσπάθησα να φανταστώ τη ζωή, τις σκέψεις, τα λόγια, προσπάθησα να νοιώσω πώς είναι να ’χεις όλα αυτά τα βλέμματα πάνω σου, πώς να είναι όλα αυτά τα μάτια επάνω σ’ εκείνη τη γυναίκα και τον πατέρα της. Τι να σκέφτεται ο καθένας τους. Αν μιλούν μεταξύ τους.

Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε η επιθυμία να γράψω επιτόπου. Μια μέρα, συνηθισμένη και κανονική, μια τέτοια μέρα της ζωής ενός πατέρα και του γιου του/ της κόρης του. Μικρές καθημερινές συνήθειες. Αυτά που λέγονται, και αυτά που μένουν στη σιωπή. Αυτό που γίνεται αποδεκτό, και αυτό που μένει μια πληγή. Αυτό που ήταν πριν και αυτό που είναι τώρα.
Εμμανουέλ Νταρλέ

Σημείωμα σκηνοθέτη

Τώρα που αντιμετωπίζουμε, ως μονάδες και ως μέλη κοινωνίας, μια φορεμένη παγκόσμια οικονομική κατάσταση (γιατί πολιτική δεν υπάρχει πια) το να ασχοληθεί κανείς, έστω και λίγο, με την ιδιωτική ζωή ενός ανθρώπου, μοιάζει ύβρις. Σ’ αυτή τη μετέωρη κατάσταση πιστεύω πως είναι ανάγκη να ξαναβρούμε τις βασικές ανθρώπινες αισθήσεις. Να δούμε, να ακούσουμε, να αγγίξουμε, να γευτούμε, να οσφρανθούμε. Κι έπειτα, αν είμαστε τυχεροί να μπορέσουμε να αντιληφθούμε ή να δημιουργήσουμε ξανά μια μαγική στιγμή, κι ας είναι ύβρις. Μια τέτοια στιγμή είναι το «Την Τρίτη στο σούπερ–μάρκετ». Απλά μια στιγμή ενός ανθρώπου, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Μπορεί κανείς να την προσπεράσει εύκολα. Ή μπορεί να σταθεί για λίγο και να αντιληφθεί πως ο χρόνος διαστέλλεται περίεργα και σίγουρα δεν μετριέται με τους δείκτες του ρολογιού.Κατερίνα Μπερδέκα
Κριτικές για το έργο
«Ένα εξαιρετικό κείμενο από τον Εμμανουέλ Νταρλέ: μια ωδή στη μοναδικότητα.» France Iter

«Πρωτόγνωρα συγκινητικό… ένα έργο γεμάτο θάρρος, δύναμη, αυταρχισμό και μια τόσο γλυκειά απογοήτευση, που ραγίζει την καρδιά του θεατή.» Scotsman

«Μία πανίσχυρη αναζήτηση ταυτότητας ενός ανθρώπου.»Spotlight

«Ένα απίστευτα συγκινητικό θεατρικό έργο.» Pariscope 

Για τον συγγραφέα ,Εμμανουέλ Νταρλέ
Ο Εμμανουέλ Νταρλέ γεννήθηκε το 1963. Ταξίδεψε πολύ ακολουθώντας τους γονείς του στην Αφρική, τη Λωραίνη και τη γαλλική επαρχία. Το 1977 επιστρέφει στην πρωτεύουσα, για να εγκατασταθεί τελικά στην Ωντ (Καρκασσόν). Σπούδασε κινηματογράφο και στη συνέχεια εργάσθηκε για αρκετά χρόνια σε βιβλιοπωλεία.

Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα: Des Petits Garcons, Un Gâchis, Un des Malheurs, Le Bonheur και πολυάριθμα θεατρικά έργα. Μεταξύ αυτών, το Mardi à Monoprix (την Τρίτη στο σούπερ–μάρκετ), που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Fringe του Εδιμβούργου το 2011, το βραβείο Herald Archangel Award και ήταν υποψήφιο δύο φορές στα βραβεία Molière του Εθνικού Θεάτρου της Γαλλίας (2010, 2011). To Mardi à Monoprix γνώρισε τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία στο Παρίσι με ερμηνευτή τον Ζαν Κλωντ Ντρέυφους στο ρόλο της Marie Pierre (υποψήφιος για βραβείο Molière) και το Ηνωμένο Βασίλειο με τίτλο Tuesdays at Tescos και τον Σάιμον Κάλλοου στο ρόλο της Pauline.

Βιογραφικά συντελεστών ,Κατερίνα Μπερδέκα

Σπούδασε θέατρο στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Γιώργου Κιμούλη.

Ως ηθοποιός, έχει παίξει στην «Μήδεια» του Ευριπίδη (σκηνοθεσία Άντζελα Μπρούσκου) και στη χοροθεατρική παράσταση «Πώς να πώ» (χορογράφος Μαρουσώ Καραλέκα).

Έχει γράψει και σκηνοθετήσει τα έργα, «6+1 τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα» (Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας), «Ξέχνα το» (Ροές), «3΄΄ η μνήμη του χρυσόψαρου και άλλων ευτυχισμένων ζώων» στον Άδειο Χώρο της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου,

Διασκεύασε και σκηνοθέτησε για τη θεατρική ομάδα «Εν δυνάμει» τα εξής έργα: «Ο Ψαράς και η ψυχή του» του Όσκαρ Ουάιλντ, «Όλος ο Άντερσεν σε μία ώρα», «Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα» και «το μολυβένιο στρατιωτάκι» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και την «Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων» του Λουις Κάρολ.

Έχει εργασθεί ως βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Festen» των Τόμας Βίντενμπεργκ και Μόγκενς Ρούκοφ (σκηνοθεσία Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν), στο «Δον Ζουάν στο Σόχο» του Πάτρικ Μάρμπερ (σκηνοθεσία Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης) και στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Δέσποινας Γκάτζιου.

Σε συνεργασία με την Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν έγραψε το σενάριο της μικρού μήκους ταινίας «Euphoria» το οποίο ήταν προτεινόμενο για βραβείο σεναρίου στο «48hours film project».

Από το 2003 έως το 2009 υπήρξε Διευθύντρια θεατρικών παραγωγών των εταιριών Λυκόφως και Highway Productions για πάνω από 30 παραστάσεις. Από το 2007 έως το 2009 υπήρξε υπεύθυνη ρεπερτορίου στο θέατρο Χώρα. Οργάνωσε την πρώτη εφηβική παράσταση στην Ελλάδα με το έργο «Chatroom» του Enda Walsh, στο θέατρο Χώρα. Συνεργάζεται από το 2009 με την Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί(+,Χ) στο Από Μηχανής Θέατρο στο γραφείο Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και ως Διευθύντρια των θεατρικών παραγωγών όπου και της δόθηκε η ευκαιρία να σκηνοθετήσει το «Drunk enough to say I love you?» της Κάριλ Τσέρτσιλ.

Φαίδων Καστρής
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (Απόφοιτος 1988). Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Studio του Β. Διαμαντόπουλου (1988-9) και στο Θεατρικό Εργαστήρι του Γ. Ρήγα (1994-5). Παρακολούθησε σεμινάρια για τον κινηματογράφο στην Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών (1991). Σαν ηθοποιός συμμετείχε στις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου: «Οιδίπους επί Κολωνώ» σκ. Αλ. Μινωτή (1989), «Φουέντε Οβεχούνα» σκ. Κ. Δαμάτη (1990). Μέλος της «Ομάδας Θέαμα» του Γιάννη Κακλέα στο «Παγοποιείο Φιξ» από το 1990 εως και το 1994 έλαβε μέρος στις παραστάσεις: «Στο βάθος κτήνος» (Κόμικς 1990), «Μετά το φόνο» («Class enemy») του Ν.Γουίλιαμς (1991), «Μεγάλη Μαγεία» του Εντ. Ντε Φίλιππο (1992), «Στο βάθος… βάθος αμέτρητο» (Κόμικς 1993). Συνεργάστηκε με τον Θεατρικό Οργανισμό Εστία του Γ. Ρήγα στις παραστάσεις: «Σέξπιρ, όπως μας αρέσει» (σε συνεργασία με τη Σχολή Καλών Τεχνών 1994) (Mαλβολιο), «Δεσποινίς Ελζε» του Σνίτσλερ στο Πατάρι του «Εμπρός» (Πάουλ 1995). Από το 1995 έως και το 2000 συνεργάστηκε με το Θέατρο Στοά στις παραστάσεις του Θανάση Παπαγεωργίου: «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Μποστ (Α΄ Τροβαδούρος, 1995-96),.«Η φυλακή του ΄Ολλυ» του Εν. Μποντ (Φρανκ 1997-98), «Το πρόβλημα του Κώστα» του Β. Ραϊση (Παύλος 1998), «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» (Παύλος 2000). Παράλληλα εμφανίστηκε στην Παιδική Σκηνή της Στοάς στις παραστάσεις της Λήδας Πρωτοψάλτη: «Μαγικά μαξιλάρια» του Ευγ. Τριβιζά (1996), «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» διασκευή Π. Μέντη (1997-98), «Με το Νι και με το Σίγμα» του Ευγ. Τριβιζά (1998-99). Το 2000 και το 2001 συμμετείχε στις παραστάσεις του Θεάτρου Χώρα: «Η Κυρία με τις Καμέλιες» του Αλ. Δουμά (Πριντάνς) με τη Ρούλα Πατεράκη, «Το φάντασμα της όπερας» του Γκ. Λερού (Ραούλ), σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. Το 2002 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο στην παράσταση: «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη και το 2003 στην παράσταση «Ιων» του Ευριπίδη (Αγγελιοφόρος), σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου. Το 2005 ήταν βοηθός σκηνοθέτη και συμμετείχε (Θυρωρός) στην παράσταση «Κεκλεισμένων των θυρών» του Ζ. Π. Σαρτρ που παρουσίασε η Νικαίτη Κοντούρη στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. To 2006 συμμετείχε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Πέρσες» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου (Α΄ Κορυφαίος, Αγγελιοφόρος). To 2008 πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Το τέλος του παιχνιδιού» (Χαμ) του Σ. Μπέκετ που σκηνοθέτησε η Λυδία Κονιόρδου στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Tην ίδια χρονιά συνεργάστηκε με το Κ.Θ.Β.Ε. στον «Ορέστη» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Σλόμπονταν Ουνκόφσκι (Αγγελιοφόρος). Το 2009 έπαιξε τον Ταλθύβιο στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, με το Κ.Θ.Β.Ε. .Το 2010 ίδρυσε την θεατρική εταιρεία "ΙΔΙΟΜΟΙΡΙΕΣ" και παρουσίασε το έργο 'THE LISBON TRAVIATA" του Terrence McNally σε σκηνοθεσία Λάζαρου Γεωργακόπουλου στο θέατρο "ΑΚΗΣ ΔΑΒΗΣ" στο ρόλο του Mendy. Το 2011 στην "ΤΡΙΣΕΥΓΕΝΗ" του Παλαμά [Δεντρογαλης] σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου στο Εθνικό Θέατρο. Εμφανίστηκε στις κινηματογραφικές ταινίες: «Κρυστάλλινες νύχτες» της Τόνιας Μαρκετάκη (1990), «Παραμονή Πρωτοχρονιάς» του Πέτρου Ζούλια (1995). Πήρε μέρος στις τηλεοπτικές σειρές: «Αχ Ελένη» (ΜΕGA), «Παν μέτρον άχρηστον» (Κόμικς ΣKΑΙ), «Οι αθώοι της Πτέρυγας 5» (ΣKΑΙ).Το 2002 έγραψε το θεατρικό έργο "ΧΩΜΑ ΣΤΗ ΜΠΑΝΙΕΡΑ" και ήταν υποψήφιος για το βραβείο ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ 2002.

Πληροφορίες:
Από Μηχανής θέατρο
Ακαδήμου 13
Μεταξουργείο
Αθήνα, 104 36 

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
12 Νοεμβρίου 2011 – 8 Ιανουαρίου 2012
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Σάββατο 21.30, Κυριακή 19.00, Δευτέρα 21.30, Τρίτη 21.30

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΑΜΕΙΟΥ
210 5231131 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό: 15 €
Φοιτητικό: 10 € 

ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΚΗΝΗΣ
38 άτομα

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Φωτογραφίες
Σταμάτης Αμπάτης

OFF-ICE έτος 2011: Ο άνθρωπος είναι δημιουργικός, ανήσυχος, συλλογικός και υπερβατικός από την φύση του, όταν του το επιτρέπει ο χώρος του

Σχεδόν 3 χρόνια πριν, το τοπίο της Ελλάδας είχε αρχίσει για τα καλά να διαπραγματεύεται και το «τοπίο εργασίας». Το off-ice.gr δημιουργήθηκε τότε για να αποτελέσει, μαζί με άλλα, μία «εκστρατεία κατά των βαρετών χώρων εργασίας».

πηγή: http://artefficientintelligence.blogspot.com/


Σήμερα όπου μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια το τοπίο άλλαξε όσο κανείς δεν περίμενε …κάποιοι χώροι εργασίας κατέληξαν να είναι πεδίο απελπισίας, φόβου, ανασφάλειας ακόμα και αυτοκτονίας, από τους εξωγενείς, απρόβλεπτους, αν και για πολλούς προβλέψιμους, και σχεδόν μη διαχειρίσιμους παράγοντες…

Ακόμα και σήμερα έχουμε κάθε λόγο να διαπραγματευόμαστε το περιβάλλον εργασίας και τον χωρικό σχεδιασμό του, το «μικροκλίμα» που διαμορφώνουν και το πώς αυτό δημιουργεί τον άνθρωπο.

Η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας που ταλανίζει τόσο την κοινωνία θα ήταν πολύ διαφορετική αν αναγνωρίζαμε τις δυνατότητες δημιουργικότητας, αυτοδιαχείρισης και ανάπτυξης του ατόμου και τις μεταφέραμε στους χώρους και κυρίως στις διαδικασίες των οργανισμών, ιδιωτικών και δημόσιων.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, ίσως είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τις πτυχές της αυτοδιαχείρισης του Κορνήλιου Καστοριάδη, το «ουδείς εκών κακός» του Σωκράτη και τις διακηρύξεις των Στωικών για το ωφέλιμο.

Ουδείς έκων μη δημιουργικός . Ο άνθρωπος είναι δημιουργικός, ανήσυχος, συλλογικός και υπερβατικός από την φύση του, όταν του το επιτρέπει ο χώρος του.

“ …Η περίφημη φιλοσοφική σχολή του Στωικισμού πίστευε ότι « η φύση του ανθρώπου είναι πρωτογενώς αγαθή» και ότι ο άνθρωπος δεν έχει εγγενείς καταστρεπτικές δυνάμεις, αλλά δέχεται από έξω καταστρεπτικές επιδράσεις που τον υποδηλώνουν και υπονομεύουν την αγαθή και δημιουργική του φύση. Οι πρώτοι Στωικοί διακήρυξαν πως «ότι είναι ωφέλιμο για το σμήνος είναι ωφέλιμο και για τη μέλισσα». Προεκτείνοντας αυτή την φιλοσοφική αρχή, θα μπορούσε να ειπωθεί πως και ότι είναι καταστρεπτικό για το σμήνος θα είναι επίσης καταστρεπτικό και για τη μέλισσα: όσα συμβαίνουν και επιδρούν πάνω στην ανθρωπότητα, επιδρούν και στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Κάθε ενέργεια μας-ακόμα και η κάθε σκέψη μας- απέναντι στους άλλους και στον κόσμο(φυσικό και κοινωνικό) γυρνάει πάντα σε μας του ίδιους. Καταλαβαίνει λοιπόν ο καθένας την βαρύτητα και το νόημα της παραπάνω αρχής της πρώιμης Στωικής Σχολής: αν με τις πράξεις μου ωφελώ το σμήνος, ωφελώ και εμένα- αν αντίθετα καταστρέφω το σμήνος, θα γίνω με τη σειρά μου ο τελικός αποδέκτης αυτής της καταστροφής. Όμως, πόσοι από εμάς άραγε, είναι σε θέση να αντιληφθούν αυτή τη μεγάλη αλήθεια;…”
Ευάγγελος Κουσιάδης, «Φιλοσοφικές και Ψυχολογικές προσεγγίσεις για την ανθρώπινη φύση», δημοσίευση στο περιοδικό ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ-Τεύχος 18-2010 

Τα γραφεία της “Cheap Monday” στην Στοκχόλμη από τους Σουηδούς σχεδιαστές “Uglycute” χαρακτηρίζονται από μια αίθουσα συνεδριάσεων μέσα σε μια πυραμίδα.

Το έργο ήταν η δημιουργία ενός εκθεσιακού χώρου και χώρου γραφείων για την σουηδική μάρκα μόδας “Cheap Monday”.

Πριν από το σχεδιασμό του χώρου γραφείων στη Στοκχόλμη σχεδιάστηκε το νέο κατάστημα της Κοπεγχάγης, που άνοιξε το Δεκέμβριο. Τα γραφεία στη Στοκχόλμη είναι 900 τ.μ. και χωρίζονται σε δύο ορόφους. Ο πάνω όροφος χρησιμεύει ως ένας πιο δημόσιος εκθεσιακός χώρος και χώρος υποδοχής και το χαμηλότερο τμήμα του ως ένα ανοιχτό τοπίο γραφείων. Εδώ εφαρμόστηκε η λογική ενοποίησης του χώρου με την αφαίρεση τοίχων και εκθέτοντας τις υφιστάμενες επιφάνειες. Τα φωτιστικά και λάμπες στον εκθεσιακό χώρο είναι εκείνες που είχαν σχεδιαστεί για το κατάστημα στην Κοπεγχάγη. Ο κάτω όροφος δουλεύτηκε περισσότερο με την λογική της πρόσθεσης. Τοποθετήθηκαν λίγα κλειστά δωμάτια / ένα γραφείο κατά μήκος της πρόσοψης και τοποθετήθηκε η πυραμίδα – αίθουσα συνεδριάσεων στη μέση του δωματίου. Οι κεκλιμένοι τοίχοι επέτρεψαν περισσότερο φως να εισέλθει στο χώρο.




Posted on 27th May 2011 in Design items

Η Google στο Λονδίνο

Σας έχουμε ήδη παρουσιάσει τα γραφεία της Google στη Ζυρίχη, δε θα μπορούσαμε να σας αφήσουμε ανενημέρωτους λοιπόν για το καινούριο απόκτημα της Google στο Λονδίνο.

Η αρχιτεκτονική εταιρία Scott Brownrigg ανέλαβε το σχεδιασμό των 40.000 τ.μ. εργασιακών αυτών χώρων και τοποθέτησε τον τεράστιο λογότυπο της εταιρίας σε κομμάτι του χώρου, μετατρέποντας τα δύο “O” σε πόρτες. Έχοντας ως θεματολογία την παραλία του Brighton συναντά κανείς δοκιμαστήρια παραλίας, κόκκινους τηλεφωνικούς θαλάμους, γιγάντια ζάρια και αυτοκίνητα που χρησιμοποιούνται ως εργασιακοί χώροι. Ακόμα και οι ταπετσαρίες στους χώρους συνεδριάσεων και στους χώρους γραφείων έχουν εικόνες από θαλασσινό τοπίο. Ο χώρος επίσης περιλαμβάνει γυμναστήριο, Spa και εστιατόριο, το οποίο παρέχει δωρεάν γεύματα σε όλους τους 300 εργαζομένους της εταιρίας.







Posted on 31st January 2011 in Offices, Trends

Χώροι εργασίας με ευεργετικό μικροκλίμα

Αλατοσπήλαια και στην Ελλάδα

Στις αρχές του 20ου αιώνα παρατηρήθηκε το φαινόμενο της θετικής επίδρασης των ιχνοστοιχείων του αλατιού στους εργαζόμενους στα αλατωρυχεία. Με αφορμή την παρατήρηση αυτή, έρευνες και επιστημονικές μελέτες απέδειξαν ότι ένας κύκλος χαλάρωσης σε ένα τέτοιο χώρο 45 λεπτών, ισοδυναμεί με τέσσερις ημέρες έκθεσης σε θαλάσσια ατμόσφαιρα. Η εταιρεία Changeland, δίνει, εδώ και τρία έτη, τη δυνατότητα εγκατάστασης και στην Ελλάδα ενός τέτοιου μικροκλίματος και δημιουργεί τα πρώτα “Saltcave Chrystalotherapy”, μέσα σε ιδιωτικούς προσωπικούς χώρους αλλά και χώρους εργασίας. Το σύνολο των ευεργετικών ιδιοτήτων, που εκχέονται από το αλατοσπήλαιο, μπορούν να εξασφαλιστούν σε γραφεία εργασίας, διαμορφωνοντας ένα μικροκλίμα σε χώρους επαγγελματικών συναντήσεων και συζητήσεων (meeting room – brainstorming room).

Εκτός της γενικότερης εμπειρίας του χώρου, η ειδικότερη σύσταση της ατμόσφαιρας, εμπλουτισμένη με ιχνοστοιχεία (ασβέστιο, μαγνήσιο, κάλιο, σίδηρο, νάτριο κ.λπ.) και ιόντα αλατιού, τα οποία ο ανθρωπινός οργανισμός απορροφά με φυσικό τρόπο μέσω της αναπνοής και των πόρων, διαμορφώνει συνθήκες αναζωογόνησης και διαύγειας για δημιουργικές και παραγωγικές επαγγελματικές συναντήσεις ή χώρους χαλάρωσης του προσωπικού.

Για την εγκατάσταση ενός Saltcave Chrystalotherapy, χρειάζεται ένας χώρος τουλάχιστον 6 τμ. για χωρητικότητα 8 ατόμων και η στατική του κτιρίου να επιτρέπει στο δάπεδο βάρος 700kgr/τμ. Ο χρόνος εγκατάστασης υπολογίζεται σε τρεις με τέσσερις εβδομάδες. Παράλληλα διακοσμητικές επεμβάσεις με ιαματικό ορυκτό αλάτι, όπως επένδυση τοίχων, πίνακες, γλυπτά, φωτιστικά, μπορούν να εφαρμόζονται σε κάθε χώρο, καθότι όσο περισσότερο χρόνο βρισκόμαστε σε περιβάλλον με ορυκτό αλάτι τόσο καλύτερο είναι για την ευεξία και την υγεία μας.

Στο κέντρο της Αθήνας, ανάμεσα στο καυσαέριο και την πολυκοσμία κρύβεται ένας τέτοιος χώρος ακριβώς πίσω από την πλατεία Συντάγματος. Το αλατοσπήλαιο “Crystalotherapy”, υπόσχεται ψυχική ηρεμία, σωματική χαλάρωση αλλά και παροχή συμβουλευτικών και οργανωτικών υπηρεσιών, είτε σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους μέσα στις επιχειρήσεις είτε μέσω επισκέψεων στον ήδη υπάρχοντα χώρο αλατοσπηλαίου. Πολλοί είναι αυτοί που φαίνεται να έχουν ανακαλύψει το μυστικό, μιας και όπως μας εκμυστηρεύεται ο Δρ. Μασούλας εργαζόμενοι από γύρω γραφεία και όχι μόνο, πραγματοποιούν από μικρά lunch brakes μέχρι πολύωρες συνεδριάσεις.

Μετά από συζητήσεις με ποικίλους επισκέπτες μάθαμε πως η εμπειρία αυτή ανανεώνει και χαλαρώνει τους επαγγελματίες. Το στρες και οι εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά τις σχέσεις ελαχιστοποιείται μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον και αντιθέτως ενισχύεται ο εποικοδομητικός διάλογος και η θετική επικοινωνία.



t of 

Posted on 17th January 2011 in Conferences, Suggestions

Νέος χρόνος, νέες προοπτικές

Πολυκλινική / Βιβλιοθήκη στην Ινδονησία.

Τα Container είναι εύπλαστα, με ευέλικτες δομές που συνήθως ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο. Το “Contertainer” είναι μία πολυκλινική αλλά και δημόσια βιβλιοθήκη σχεδιασμένη από αρχιτέκτονες της ινδονησιακής εταιρείας dpavilion. Προτίνουν αυτές περιπετειώδεις κατασκευές για τη στέγαση των βιβλίων , οι οποίες λειτουργούν ως “παράθυρα” για τον κόσμο. Το όνομα για την κλινική και τη δημόσια βιβλιοθήκη είναι ένα αμάλγαμα από δύο λέξεις: τη λέξη “Container” και τη λέξη “Entertainer” δηλαδή αυτός που παρέχει υπηρεσίες ψυχαγωγίας. Ο συνδυασμός αυτός αντικατοπτρίζει το στόχο του κτιρίου που δεν είναι άλλος από την παροχή καλύτερης ποιότητας ζωής, για εκείνους που έχουν λίγα χρήματα.

Η Contertainer βρίσκεται στο Μπατού, στην Ανατολική Jawa της Ινδονησίας, η οποία είναι μια σχετικά νέα πόλη με μεγάλη παράδοση στη γεωργία. Το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που έχουν χρήματα στην Ινδονησία και εκείνων που δεν έχουν, ήταν η αφορμή για αυτό το παιχνιδιάρικο και πολύχρωμο σχέδιο, το οποίο παρέχει υπηρεσίες εντελώς δωρεάν για το κοινό. Εσωτερικά βρίσκεται μια κλινική που παρέχει στους κατοίκους υγειονομική περίθαλψη και μια δημόσια βιβλιοθήκη για μάθηση, κοινωνικές δραστηριότητες, έμπνευση, και ψυχαγωγία.

Το κέντρο αποτελείται από πέντε Container ανυψωμένα στην κορυφή με ξύλινες δοκούς. Το τρίτο επίπεδο του κτιρίου Contertainer προσφέρει θέα στην πόλη, στο γύρω τοπίο και όχι μόνο. Τα Container στην Ινδονησία είναι εύκολα προσβάσιμα και φθηνά, για το λόγο αυτό και αποφάσισαν οι Αρχιτέκτονες της εταιρίας Dpavilion να τα χρησιμοποιήσουν αλλά και λόγω της πολυ-λειτουργικής τους ιδιότητας και την ευκολία κατασκευής.

Πηγη:off-ice.gr