Πως έδωσα τέλος στον ερωτικό δεσμό με την πιστωτική μου κάρτα (και γιατί χρησιμοποιώ μετρητά)
Στα πρώτα μου βήματα στον κόσμο των ενηλίκων, από φόβο, έμενα μακριά από τις πιστωτικές κάρτες. Οι γονείς μου είχαν κάποια προβλήματα με αυτές, κι έτσι είχα κάτι σαν φοβία. Στα 20 μου, παρασύρθηκα και απέκτησα μία κάρτα. Είχε ένα όριο στα €500 μόνο, και είχα υποσχεθεί ότι θα πλήρωνα το υπόλοιπο κάθε μήνα. Το έκανα αυτό για κάποια χρόνια, αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο, σταδιακά άφησα το υπόλοιπο να κατρακυλήσει μέχρι που δεν μπορούσα πια να πληρώνω το υπόλοιπο κάθε χρόνο. Μετά από αυτό, το ξεπλήρωσα και ακύρωσα την κάρτα, καθαρά από φόβο. Πέρασα κάποιο διάστημα χωρίς κάρτα, αλλά μετά ήρθαν οι άσχημες μέρες.
Χρειάστηκα να πάρω κάτι σημαντικό, και δεν είχα τα μετρητά. Απέκτησα μια κάρτα με όριο €5000, κι ένιωσα τον φόβο πάλι να με κυριεύει. Η πρώτη χρέωση ήταν αρκετά πάνω από €1000. Στη συνέχεια ακολούθησαν άλλες μεγάλες χρεώσεις – έξοδα που ήθελα να καλύψω, αλλά δεν είχα τα μετρητά. Προσπάθησα να πληρώνω όσα περισσότερα μπορούσα κάθε μήνα, αλλά όταν άρχισα να έχω άλλα έξοδα, ο λογαριασμός της πιστωτικής κάρτας δεν ήταν σε προτεραιότητα. Μπορούσα να τον πληρώσω αργότερα.
Μετά από λίγα χρόνια: δεν μπορούσα πλέον να πληρώνω την ελάχιστη καταβολή στην κάρτα μου. Είχα κι άλλους λογαριασμούς που ήταν επίσης εκτός ελέγχου. Ακύρωσα την κάρτα, και έφτιαξα ένα πλάνο αποπληρωμής. Πάλευα και με τους υπόλοιπους λογαριασμούς μου μέχρι πριν ένα χρόνο, ώσπου άρχισα να έχω τα πράγματα υπό έλεγχο. Αλλά εξακολουθούσα να έχω μία χρεωστική Mastercard, και την χρησιμοποιούσα για τις αγορές μου μέσω Internet. Από τη στιγμή που δεν ήταν πιστωτική, δεν υπήρχε πρόβλημα, σωστά?
Σήμερα, τα φέρνω δύσκολα βόλτα, αλλά το καλύτερο είναι το εξής: δεν έχω πιστωτική κάρτα. Ούτε καν τη χρεωστική Mastercard. Ξεπληρώνω τα χρέη μου και τα πράγματα δείχνουν πιο ρόδινα.
Η σύστασή μου: αν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στο να πληρώνεις το υπόλοιπο της κάρτας σου κάθε μήνα, και δεν μπορείς να αντισταθείς σε παρορμητικές αγορές, ακύρωσε την πιστωτική σου κάρτα. Σήμερα κιόλας. Είναι μάστιγα.
Το θέμα αυτό βέβαια έχει συζητηθεί μέχρι αηδίας, άρα θα πω απλά το εξής: κάνε ότι σε εξυπηρετεί, αλλά να είσαι πολύ προσεχτικός με τις πιστωτικές κάρτες. Είναι επικίνδυνες, και έχουν προκαλέσει πολλά οικονομικά ναυάγια σε πολλές οικογένειες. Η καλύτερη πολιτική για πολλούς ανθρώπους, και μπορεί εσύ να διαφέρεις, είναι να πορευτείς χωρίς κάρτα για όσο το δυνατόν περισσότερο.
Αλλά πως ζω χωρίς πιστωτική κάρτα? Να πως:
1. Πληρώνω τους λογαριασμούς μου ηλεκτρονικά ή με πάγια εντολή πληρωμής. Είναι απλό, βολικό, και αυτόματο. Και ταχύτατο!
2. Χρησιμοποιώ μετρητά για όλα τα άλλα. Όλα τα άλλα? Σχεδόν ναι. Μία στο τόσο θα γράψω μια επιταγή ή θα χρησιμοποιήσω τη χρεωστική μου κάρτα (η συγκεκριμένη δεν έχει σήμα πιστωτικής κάρτας επάνω της, κι έτσι δεν μπορώ να τη χρησιμοποιήσω στο Internet), αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες. Τραβώ μετρητά για τα τρόφιμα και τη βενζίνη.
Και τι γίνεται με τις αγορές μέσω Internet? Ακριβώς! Έπεσες διάνα! Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους των πιστωτικών καρτών αυτές τις μέρες είναι ότι κάνουν τις αγορές τόσο, μα τόσο εύκολες. Κάνεις κάποια έρευνα για το πώς μπορείς να ξεπληρώσεις το χρέος σου? Ορίστε! Υπάρχει ένα πολύ καλό βιβλίο του Dave Ramsey. Ένα κλικ, και έρχεται στην πόρτα μου. Οι πιστωτικές κάρτες σου επιτρέπουν να αγοράζεις οτιδήποτε, χωρίς να πρέπει να το σκεφτείς. Και αυτό είναι επικίνδυνο.
Αν λοιπόν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χρειάζομαι να αγοράσω κάτι από το Internet, θα μπορούσα να ζητήσω από ένα συγγενή μου να το αγοράσει για μένα, και να του δώσω τα μετρητά. Προφανώς αυτό δεν είναι βολικό και δεν θέλεις να γίνει κατάχηση κάνοντάς το πολύ συχνά. Κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που πιάνει. Πριν ακυρώσω τη χρεωστική μου Mastercard (πριν από περίπου 4 μήνες), αγόραζα από το Internet περίπου δύο πράγματα την εβδομάδα. Δεν το λες και αγοραστική μανία, αλλά αν το σκεφτείς σε βάθος χρόνου, μαζεύονται πολλά. Τους τελευταίους τέσσερις μήνες, νομίζω έχω παραγγείλει ένα πράγμα. Μία μείωση των προαιρετικών εξόδων μου μέσω Internet κατά 95%.
Θα μπορούσα επίσης να πληρώνω μέσω Paypal ή άλλων παρόμοιων μεθόδων, αλλά δεν το έχω κάνει ακόμα. Το νόημα είναι ότι μου είναι πολύ πιο δύσκολο να αγοράζω πράγματα από το Internet τώρα (ως ένα βαθμό το ίδιο συμβαίνει και στον πραγματικό κόσμο, όχι μόνο ηλεκτρονικά), κι έτσι το κάνω σπάνια. Ενώ μπορεί να νομίζουμε ότι το να αγοράζουμε πράγματα από το Internet είναι απαραίτητο, σχεδόν σε κάθε περίπτωση, δεν είναι. Κάνοντας αγορές μέσω Internet απλά ξοδεύεις περισσότερα απ’ όσα θα ξόδευες κανονικά. Πάρε για παράδειγμα εμένα – είμαι ζωντανή απόδειξη.
Το να χρησιμοποιείς μετρητά έχει άλλα οφέλη. Μπορώ να δω με μια ματιά (κοιτώντας τους φακέλους μου για την κάθε κατηγορία εξόδων) πόσα χρήματα μου έχουν μείνει από τον προϋπολογισμό μου σε εκείνη την κατηγορία. Αυτό είναι δύσκολο όταν χρησιμοποιείς πιστωτική κάρτα. Θα μπορούσες βέβαια να ελέγξεις το υπόλοιπό της κάρτας σου, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν ποτέ. Θα μπορούσες επίσης να ενημερώνεις το Quicken ή το Money, προγράμματα που και τα δύο σου επιτρέπουν να γνωρίζεις το διαθέσιμο υπόλοιπό σου, αλλά αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο, ιδίως αν είσαι μακριά από το σπίτι. Έτσι, πολλοί άνθρωποι, όταν είναι στο δρόμο, μαντεύουν πόσο είναι το υπόλοιπό τους στο περίπου. Και μερικές φορές δεν μπαίνουν καν στον κόπο. Με μια πιστωτική κάρτα, μπορείς να ανυσηχείς γι’ αυτό αργότερα. Με υψηλό τόκο!
Πρόκειται για ένα καυτό θέμα σε πολλά blogs οκονομικών, όπου άλλοι είναι υπέρ των πιστωτικών και άλλοι κατά. Πιστεύω ότι είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός, και διαφορετικές μέθοδοι λειτουργούν για διαφορετικούς ανθρώπους.
Πηγη:Leo Babauta
