Λίγος ήλιος δεν βλάπτει

«Το γέλιο είναι ο ήλιος που διώχνει τον χειμώνα από το ανθρώπινο πρόσωπο» έγραψε ο Βίκτωρ Ουγκό. Το ξέρατε όμως ότι ο ήλιος είναι το ίδιο απαραίτητος για την ευτυχία και την ευεξία μας; Ο ήλιος είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής μας και οι προειδοποιήσεις που ακούμε συχνά για το πόσο βλάπτει μας κάνουν να στερούμαστε ακόμα και τις απαραίτητες δόσεις του, υποστηρίζουν οι επιστήμονες.
Η μη έκθεση στον ήλιο μπορεί να προκαλέσει έλλειψη της βιταμίνης D η οποία σχετίζεται με πολλές ασθένειες. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, σε χώρες που δεν υπάρχει πολύ λιακάδα υπάρχουν αυξημένα ποσοστά καρκίνου του προστάτη. Η έλλειψη της βιταμίνης D σχετίζεται επίσης με καρδιοπάθειες και οστεοπόρωση. Η ίδια έρευνα έδειξε ότι η έκθεση στον ήλιο είναι απαραίτητη και δεν μπορεί να αντικατασταθεί με φαρμακευτικά υποκατάστατα.
Άλλη σημαντική έρευνα έδειξε ότι οι υπεριώδεις ακτίνες είναι πιο σημαντικές από την βιταμίνη D όσον αφορά την αρτηριοσκλήρωση. Και τελευταία έρευνα με επικεφαλής τον δρ. Hector DeLuca, βιοχημικό στο Wisconsin-Madison University, επιβεβαιώνει ότι όταν υπάρχουν αυξημένα επίπεδα της βιταμίνης D στο αίμα, υπάρχουν και αυξημένα επίπεδα ασβεστίου.
Ο δρ DeLuca υποστηρίζει ότι η υπεριώδης ακτινοβολία μπορεί να επιδρά θετικά στην πρόληψη του καρκίνου στα νεφρά και στο λέμφωμα Χότζκιν, το οποίο παρουσιάζεται σπανιότερα σε ανθρώπους που δουλεύουν σε εξωτερικούς χώρους.
Οι επιστήμονες όμως αρχίζουν να μελετούν όλο και περισσότερο την ευεργετική επίδραση του ήλιου στον εγκέφαλο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι έρευνα του προηγούμενου μήνα που απέδειξε ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο δυσκίνητοι επειδή περνούν πολύ καιρό σε κλειστούς χώρους. «Με αυτό τον τρόπο χάνουν το πολύτιμο πρωινό φως που χρειάζεται το σώμα για να ενεργοποιήσει την 24ωρη λειτουργία του» λέει η επικεφαλής δρ Mariana Figueiro, ερευνήτρια του Lighting Research Centre στο Rensselaer Polytechnic Institute της Νέας Υόρκης. Η απελευθέρωση μελατονίνης είναι απαραίτητη για να ρυθμίσουμε το βιολογικό μας ρολόι, καθώς στο τέλος της ημέρας μας υποδεικνύει πότε πρέπει να πάμε για ύπνο, λέει η δρ Figueiro.
Περσινή έρευνα του αυστραλέζικου Centre of Excellence in Vision Science συνέδεσε τον ήλιο με την μυωπία, καθώς απέδειξε ότι όσοι περνούν περισσότερο χρόνο σε κλειστούς χώρους έχουν μειωμένη όραση και περισσότερες πιθανότητες να μην βλέπουν καλά όταν γεράσουν.
Παλιότερες και πιο γνωστές έρευνες έχουν συνδέσει τον ήλιο με νόσους που αφορούν την ψυχική μας υγεία, καθώς η έκθεση στη λιακάδα βοηθά στην έκκριση μελατονίνης και σεροτονίνης, ορμόνες που σχετίζονται με την καλή διάθεση. Το θέμα με τον ήλιο είναι να βρεθούν οι σωστές ισορροπίες, τονίζουν οι ειδικοί. Η υπερέκθεση σίγουρα βλάπτει, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι ο ήλιος είναι ένα ζωτικό στοιχείο που, με όλες τις ευεργετικές του ικανότητες, μας κάνει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή θετικά.



από: MoodHackers Team

Μην οδηγείς θυμωμένος

Έχεις παρατηρήσει πως μετά από μια εφιαλτική μέρα στη δουλειά με το χειρότερο αφεντικό του κόσμου, μόλις μπεις στο αυτοκίνητό σου και ξεχυθείς στο δρόμο αλλάζεις κατευθείαν διάθεση; Αυτό δε σημαίνει και ότι σου έφυγε ο θυμός.

Μήπως έχεις πιάσει κι εσύ τον εαυτό σου να νιώθει βασιλιάς του κόσμου μπροστά στο τιμόνι επειδή σε όλα τα υπόλοιπα δεν μπορείς να πατήσεις πόδι; Σα να πειράζει λιγότερο ξαφνικά που δεν έχεις αρκετά χρήματα για shopping, που το αφεντικό σου είναι άδικο και η σχέση σου πήρε την κατηφόρα; Το αυτοκίνητό μας φαίνεται πως είναι το μόνο μέρος όπου νιώθουμε ότι έχουμε τον πλήρη έλεγχο. Μέσα σ’ αυτό είμαστε παντοδύναμοι, τα αφεντικά. Αποφασίζουμε αν θα τρέξουμε, αν θα αλλάξουμε σταθμό στο ράδιο, πόσες φορές θα κορνάρουμε, πού θα πάμε. Το καλό είναι ότι μέσα στο αυτοκίνητό μας νιώθουμε κύριοι του εαυτού μας. Ποιο είναι το κακό; Πρόσφατη ψυχολογική έρευνα του παν/μίου του Κολοράντο, έδειξε πως μπορεί να χρησιμοποιούμε την οδήγηση για να βγάλουμε από μέσα μας την οργή για όλα τα πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε στη ζωή.

Οι οργισμένοι οδηγοί:
• Είναι επιθετικοί με τους άλλους οδηγούς
• Ρισκάρουν περισσότερο στην οδήγηση
• Προκαλούν περισσότερα ατυχήματα

Ο καλύτερος τρόπος να ξεφύγεις από αυτή την κατηγορία είναι να εντοπίσεις τις καταστάσεις που σε κάνουν να βράζεις μέσα σου. Πολλές φορές η δύναμη για τις μεγάλες αλλαγές έρχεται ξαφνικά, σε κάτι στιγμές που συνειδητοποιείς πόσο χάλια είναι κάποια πράγματα, και πονάς και θυμώνεις τόσο, που λες «Φτάνει! Δεν αντέχω άλλο έτσι!». Είναι η μαγική στιγμή που πέφτει το «όλα υπό έλεγχο» προσωπείο σου, και απελευθερώνεται όλη η καταπιεσμένη οργή σου. Όταν φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, θα καταλάβεις ότι μπορείς να αξιοποιήσεις τη δύναμη πίσω από τον θυμό για να βελτιώσεις ότι χρειάζεται για να ζήσεις πιο ήρεμα.Την επόμενη φορά που θα μπεις στο αυτοκίνητο παρατήρησε πόσο άνετα νιώθεις. Πόσο ωραίο είναι να έχεις τον έλεγχο και να νιώθεις δυνατός. Φαντάσου πως όσο ασφαλής νιώθεις εδώ μέσα, το ίδιο ασφαλής νιώθεις και όλες τις υπόλοιπες στιγμές της μέρας. Φαντάσου την ζωή σου σαν το αυτοκίνητό σου, ικανό να σε οδηγήσει στον γκρεμό ή στην ομορφότερη κοιλάδα του κόσμου. Που θα πας;

από: MoodHackers Team

12 κορυφαίοι επιχειρηματίες που πέτυχαν με αμφιλεγόμενο τρόπο

Επιχειρηματίες που άλλαξαν τους όρους του παιχνιδιού, παραβίασαν τους κανόνες και κατάκτησαν την επιτυχία. Όλοι, με την ευστροφία, τις καινοτομίες τους και την τόλμη τους κατάφεραν να βγουν από την αφάνεια και να κερδίσουν χρήματα και φήμη. Πολλοί, όμως, από αυτούς υιοθέτησαν ένα αμείλικτο ή φαιδρό προφίλ και κατηγορήθηκαν για βρώμικα παιχνίδια αποδεικνύοντας πως η επιτυχία – τουλάχιστον τέτοιου βεληνεκούς – έχει ένα βαρύ τίμημα. Το αν είναι διατεθειμένος κανείς να το πληρώσει ή όχι παραμένει μια προσωπική απόφαση.

Rupert Murdoch
Ο μεγιστάνας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Rupert Murdoch είναι ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον Κόσμο, έχοντας ανάμεσα στη «συλλογή» του, το News Corporation, το Fox News και τη New York Post. Ο 109ος πλουσιότερος άνδρας του Κόσμου, έχει κατηγορηθεί για την επιβολή της δύναμης του στα ΜΜΕ και τα αθέμιτα μέσα που έχει χρησιμοποιήσει για να προωθήσει τις συντηρητικές πολιτικές ιδέες του.

Jack Welch
Επιλέχθηκε ως ο «Μάνατζερ της Χρονιάς» από το περιοδικό «Fortune» το 1999. Είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να μειώσει τα επίπεδα του management από 29 σε 6, κλείνοντας επιχειρήσεις και απολύοντας ένα σημαντικό ποσοστό εργαζόμενων. Παρά την δυναμική και παράτολμη τακτική του (ονομάστηκε «νετρόνιο-Τζακ» επειδή «έκαψε» πολλούς υπαλλήλους του), ανέβασε την αξία του GE από 12 δισεκατομμύρια δολάρια σε 280 δισεκατομμύρια δολάρια και πέτυχε τη μεγαλύτερη αύξηση που κατάφερε ποτέ διευθύνων σύμβουλος σε εταιρεία.

Steve Jobs
Συνιδρυτής της εταιρείας «Apple» και πρόεδρος της «Pixar», ο Steve Jobs είναι ο «πύργος» της Silicon Valley, τόσο σαν καλλιτέχνης, όσο και σαν διευθυντής επιχείρησης. Το περιοδικό «Fortune» τον χαρακτήρισε «διεθνή πολιτισμικό γκουρού», αφού χάρη σε αυτόν άλλαξε ο τρόπος που ο Κόσμος δουλεύει και παίζει. Έχει κατηγορηθεί για την υπεροπτική του συμπεριφορά, για τη συμπεριφορά του προς τους υφισταμένους του, τους οποίους απολύει πάνω σε εκρήξεις θυμού και για άλλα πολλά, όπως τη συνήθειά του να παρκάρει τη Mercedes του στις θέσεις αναπήρων. Η περιουσία του ξεπερνά τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια.

Sir Richard Branson
Το 1972, στην ηλικία των 22, ο Richard Branson άνοιξε το πρώτο κατάστημα δίσκων «Virgin» στο Λονδίνο και υπέγραψε συμβόλαιο με τον πρώτο του καλλιτέχνη, τον Mike Oldfield, για τη δισκογραφική εταιρεία «Virgin» . Το άλμπουμ «Tubular Bells» του Mike Oldfield που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά, σημείωσε εκατομμύρια πωλήσεις και έμεινε στην ιστορία ως ένα κλασικό ντοκουμέντο της ηλεκτρονικής πειραματικής μουσικής. Πέντε χρόνια μετά, ο Branson υπέγραψε και με τους Sex Pistols, τον θεμέλιο λίθο της βρετανικής πανκ-ροκ σκηνής που είχε απορριφθεί από άλλες δισκογραφικές εταιρίες στην Αγγλία. Εκτός από την «Virgin Records», τα καταστήματα δίσκων και την αεροπορική εταιρεία «Virgin», ο Branson είναι διάσημος για τα παγκόσμια ρεκόρ του σε παράτολμα σπορ. Επιπλέον, έχει εμφανιστεί σε επεισόδια των γνωστών τηλεοπτικών σειρών «Φιλαράκια» και «Baywatch». Διαθέτει μάλιστα και ένα διαστημικό αεροπλάνο! Αν μη τι άλλο, έχει αποδείξει πως μπορείς να είσαι ένας από τους πλουσιότερους και πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες του Κόσμου και παρ’ όλα αυτά να παραμένεις cool...

Bill Gates
Είναι πασίγνωστο πλέον ότι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον Πλανήτη έχει παρατήσει το κολλέγιο. Αντί να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ο Bill Gates προτίμησε να ρισκάρει και να στήσει μια μικρή επιχείρηση. Το 1975, λοιπόν, ίδρυσε με τον συμφοιτητή του, Paul Allen, την εταιρεία «Microsoft» και μαζί ανέπτυξαν λογισμικό για τον υπολογιστή «Αltair», ο οποίος πουλιόταν για 400 δολάρια σε μορφή κιτ. Αλλάζοντας τα δεδομένα του software, καθιέρωσε την βιομηχανία του software όπως την γνωρίζουμε σήμερα.

Donald Trump
Αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος, ο άρχοντας του real estate, Donald Trump είναι ευρέως γνωστός σαν ο άνθρωπος που θέτει τους κανόνες. Και στους κανόνες του Trump δεν θα συναντήσεις ποτέ τις λέξεις «ταπεινότητα», «γενναιοδωρία», «συμπόνια» ή «οίκτος». Ο Donald Trump είναι ένας από τους διασημότερους ανθρώπους στον Κόσμο. Παρατηρώντας κάποιες πρόσφατες φωτογραφίες του –συγκριτικά με αυτές στο ξεκίνημα της καριέρας του- είναι φανερό πως ο Trump έχει καλλιεργήσει ένα κακό πρόσωπο. Μπορεί να χαμογελάει ακόμα, αλλά έχει πάψει πλέον να «πουλάει». Άλλωστε, η φήμη του, αν όχι η περιουσία του, αποδίδεται λιγότερο στις επιχειρηματικές του κινήσεις και περισσότερο στην εικόνα του «κακού αφεντικού» και στην πολυτάραχη προσωπική του ζωή, που σημαδεύτηκε από το διάσημο διαζύγιό του με την Ivana Trump και τα σεξουαλικά σκάνδαλα με το σούπερ μόντελ από τη Σλοβενία, Melania Knauss.

Henry Ford
Ο πατέρας του σύγχρονου αυτοκινήτου, ιδρυτής της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford και εφευρέτης της κυλιόμενης γραμμής παραγωγής, ήταν ένας ιδιαίτερα αντισυμβατικός επιχειρηματίας. Ο Henry Ford αποτέλεσε πρόκληση για τους επενδυτές του, αφού επέμεινε στην παραγωγή προσιτών στην τιμή αυτοκινήτων, για τη μαζική αγορά. Πλήρωνε τους υπαλλήλους του περισσότερο απ’ ότι συνηθιζόταν, εφαρμόζοντας τη φιλοσοφία του «οικονομικού κινήτρου» και με αυτόν τον τρόπο είχε πάντα έναν ισχυρό «στρατό» υπαλλήλων. Ο Ford έδειξε ασυνήθιστο ενδιαφέρον για τις ζωές των εργαζομένων, θεσπίζοντας την εβδομάδα των 40 ωρών εργασίας και καθιερώνοντας την αργία του Σαββάτου. Τα ρίσκα που πήρε απέδωσαν και έτσι η αυτοκινητοβιομηχανία «Ford» διαμόρφωσε μια σύγχρονη αστική εικόνα στη βιομηχανία.

Ray Kroc
Ο Ray Kroc δεν άνοιξε το πρώτο εστιατόριο «ΜcDonald’s». Απλά μεταμόρφωσε μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση σε μια παγκόσμια αλυσίδα δισεκατομμυρίων. Η ευστροφία του Kroc έγκειται στο ότι κατάφερε να παρουσιάσει υψηλής ποιότητας φαγητό σε μια μαζική αγορά. Μετέτρεψε την πώληση των χάμπουργκερ σε επιστήμη και εκπαίδευσε τους αντιπροσώπους του σε όλο τον Κόσμο ώστε να αποκτήσουν «Bachelor στην χαμπουργκερολογία» στο ινστιτούτο εκπαίδευσης των «McDonald’s». Αντιθέτως με τον Ford, όμως ο Kroc επικρίθηκε γιατί πλήρωνε τους υπαλλήλους του όσο λιγότερο μπορούσε και έχει κατηγορηθεί μάλιστα ότι έχει προσπαθήσει να παραβεί το νόμο του βασικού μισθού.

Paris Hilton
Είναι κληρονόμος, καιροσκόπος, ποπ είδωλο και πρωτοπόρος στη νέα τάση για παραγωγή ταινιών σεξ με πρωταγωνιστές celebrities. Κάποιοι θέλουν να προσθέτουν στο βιογραφικό της και τη λέξη «επιχειρηματίας». Έχει «κερδίσει» τον τίτλο της «περισσότερο υπερτιμημένης διασημότητας» από το βιβλίο Γκίνες και ως το «χειρότερο πρότυπο-διασημότητα του 2006» σε δημοσκόπηση του Ασοσιέιτεντ Πρες. Παρ’ όλα αυτά, η Paris Hilton έχει κερδίσει εκατομμύρια δολάρια κάνοντας πράγματα που θα έβαζαν σε μπελάδες οποιονδήποτε άλλον διάσημο. Οδηγώντας μεθυσμένη, κάνοντας ταινίες σεξ, αποδεικνύοντας την ανευθυνότητά της και παριστάνοντας την ανόητη. Είναι ιδιοκτήτρια πολλών εταιρειών, έχει κυκλοφορήσει ένα μουσικό άλμπουμ, έχει εκδόσει την αυτοβιογραφία της και έχει πρωταγωνιστεί σε ταινίες και τηλεοπτικά σόου. Όμως η μεγαλύτερη ικανότητά της είναι να μένει συνεχώς στην παγκόσμια επικαιρότητα. Από τη στιγμή που κερδίζει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για μια εμφάνισή της σε πάρτι, οι επιχειρήσεις της βρίσκονται σε δεύτερη μοίρα...

Roman Abramovich
Ο 15ος πλουσιότερος άνθρωπος στον Κόσμο, σύμφωνα με τη λίστα του περιοδικού «Forbess», κρατούσε πάντα κρυφές τις υποθέσεις του. Ρώσος μεγιστάνας του πετρελαίου και ιδιοκτήτης της ποδοσφαιρικής ομάδας Τσέλσι, ο Abramovich έχει εντυπωσιάσει με τις παράτολμες και ξαφνικές του επιχειρηματικές κινήσεις. Παρά τις κατηγορίες ότι δεν απέκτησε την περιουσία του με «καθαρά» μέσα, ο Abramovich έχει τιμηθεί σαν «Άνδρας της Χρονιάς» της Ρωσίας, από το περιοδικό «Expert» και έχει βραβευθεί από το ρωσικό «Τάγμα Τιμής» για τη βοήθειά του στην πόλη Τσουκότκα, της οποίας έγινε και κυβερνήτης. Μόλις στα 40 χρόνια του, έχει καταφέρει πολλαπλές συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολαρίων και έχει παραδεχτεί πως έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια δολάρια σε πολιτικά «ρουσφέτια».

Ingvar Kamprad & Family
Οι περισσότεροι από τα εκατομμύρια κόσμου που ψωνίζουν στα καταστήματα IKEA, δεν γνωρίζουν πως τα δύο πρώτα γράμματα του ονόματος της εταιρείας επίπλων προέρχονται από το όνομα του ιδιοκτήτη της «Ingvar Kamprad» (τα δύο τελευταία από τη φάρμα «Elmtaryd» και από το χωριό Agunnaryd όπου γεννήθηκε). Η ΙΚΕΑ έχει καταφέρει να μειώσει το κόστος και να προσφέρει μοντέρνα έπιπλα που μπορούν εύκολα να μεταφερθούν και να συναρμολογηθούν. Ο Kamprad είναι γνωστός ως πνεύμα «οικονομίας». Παρ’ όλο που ανακηρύχθηκε ως ο πλουσιότερος Ευρωπαίος στον Κόσμο, προτιμάει να κυκλοφορεί με το παλιό του Volvo και να ταξιδεύει στην οικονομική θέση.

Chad Meredith Hurley
Το YouTube δημιουργήθηκε στις αρχές του 2005 από μερικούς φίλους που ήθελαν έναν καλύτερο τρόπο για να μοιράζονται μεταξύ τους τα προσωπικά τους βίντεο. Την επόμενη χρονιά πουλήθηκε στην εταιρεία Google για 1,65 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτή τη στιγμή είναι ένας από τους ιστότοπους με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στο Διαδίκτυο και πρακτικά είναι μία από τις καθοριστικότερες εμπειρίες των χρηστών του Διαδικτύου. Η επιρροή του YouTube στις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές ήταν τεράστια. Από τους τρεις δημιουργούς του YouTube, ο Chad Meredith Hurley ήταν αυτός που ωφελήθηκε περισσότερο από την πώλησή του στο Google. Πήρε περίπου 345,6 εκατομμύρια δολάρια σε μετοχές της Google, 20 εκατομμύρια παραπάνω από ότι ο συνιδρυτής του Steven Chen και 5 φορές περισσότερα από όσα πήρε ο τρίτος συνιδρυτής, Jawed Karim. Πριν από αυτό, η μεγαλύτερη επιτυχία του Hurley ήταν ο σχεδιασμός του λογότυπου του PayPal (σύστημα πληρωμής στο διαδίκτυο). Το όραμα του μόλις τριάντα ετών Hurley, βοήθησε στο να επανασχεδιαστεί ο τρόπος που επικοινωνούν οι άνθρωποι από όλο τον Κόσμο, μέσω του Διαδικτύου.

Πώς να θέσεις οικονομικούς στόχους

Όλοι θέλουμε να έχουμε οικονομική άνεση, αλλά τις περισσότερες φορές δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε τα χρήματά μας. Αν και γνωρίζουμε πως υπάρχει τρόπος να γίνουμε οικονομικοί σύμβουλοι του εαυτού μας, δεν ξέρουμε πως ακριβώς να το κάνουμε. Το μυστικό είναι να μάθουμε να θέτουμε σωστούς οικονομικούς στόχους ώστε να μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα που μας ικανοποιούν και παράλληλα να έχουμε δημιουργήσει ένα δίχτυ ασφαλείας σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά.

Τέσσερα απλά βήματα για τον καθορισμό των οικονομικών στόχων
Βήμα 1: Προσδιόρισε και γράψε σε ένα χαρτί τους οικονομικούς στόχους σου (αγορά σπιτιού, αυτοκινήτου, διακοπές, σπουδές κ.λπ). Μερικές φορές όταν καταγράφουμε τους στόχους μας, ανακαλύπτουμε πως μερικοί από αυτούς είναι ακατόρθωτοι, ενώ άλλοι είναι πιο προσιτοί. Είναι ανθρώπινο και θεμιτό να ονειρεύεται κανείς πλούτη, όμως το σίγουρο είναι πως οι στόχοι που θέτεις πρέπει να είναι ρεαλιστικοί.
Βήμα 2: Χώρισε κάθε οικονομικό στόχο σε χρονικές περιόδους. Π.χ. χρήματα για ένα ταξίδι (6 μήνες), αγορά σπιτιού (2 χρόνια) κ.λπ. Με την τοποθέτηση ενός χρονικού πλαισίου μπορείς να προγραμματίζεις το πόσο και πως θα δουλέψεις προκειμένου να φτάσεις στο στόχο σου.
Βήμα 3: Κάνε μια έρευνα αγοράς για όσα θέλεις να αποκτήσεις, διαβάζοντας ειδικά έντυπα, μπαίνοντας στο internet και φυσικά απευθυνόμενους σε ειδικούς.
Βήμα 4: Αξιολόγησε την οικονομική σου πρόοδο χωρίζοντάς την πάλι σε περιόδους (ανά τρίμηνο, εξάμηνο κ.λ.π) για να ξέρεις που βαδίζεις. Σε περίπτωση που τα χρήματα που κερδίζεις σήμερα δεν είναι τα ίδια με αυτά που είχες όταν έθετες τους στόχους σου, αναπροσάρμοσέ τους σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Κάνε το ίδιο σε περίπτωση που κερδίζεις περισσότερα από πριν.

Η έκφραση του θυμού σε διάφορους πολιτισμούς

Στην Μαλαισία, ο θυμός και το αμόκ ορμώμενο από μια εμφανή ταπείνωση κάποιου ή κάποια προσβολή αρχικά εμφανίζεται με τη μορφή περισυλλογής, και καταλήγει αργότερα σε βίαιο ξέσπασμα ή επιθετική συμπεριφορά. Παρόμοια συμπεριφορά επιδεικνύουν και χώρες όπως το Λάος, οι Φιλιππίνες, η Πολυνησία (εκεί το ονομάζουν Cafard ή Cathard), οι Παπούα της Νέας Γουινέας, το Πουέρτο Ρίκο (με το όνομα mal de pelea) και το Ναβάχο (με το όνομα iich’ aa).

Για τους Λατίνους υπάρχει το bills & colera ή αλλιώς muina και είναι σύνδρομα που εμφανίζονται εξαιτίας της οργής ή του θυμού. Τα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιάσει κάποιος με αυτό το σύνδρομο είναι ένταση, πονοκέφαλος, κραυγές, ρίγη, στομαχικές διαταραχές, ακόμη και χρόνια κόπωση.

Το hwa-byung δημιουργείται στους Κορεάτες όταν καταπιέζουν για καιρό το θυμό τους. Τα συμπτώματά του είναι αμνησία, κόπωση, πανικός, φόβος για επικείμενο θάνατο, δύσπνοια και πόνοι σε όλο το σώμα.

Ανεξάρτητα τη γλώσσα που μιλάς, τα παραπάνω σύνδρομα έχουν κοινό παρανομαστή ότι μόνο η γλώσσα της συγχώρεσης μπορεί να σε απαλλάξει από αυτά και να μη σε οδηγήσει σε ψυχοπαθολογικές ασθένειες.

H ψυχολογικη «αίσθηση» της ηλικίας μας

Συχνά παρατηρούμε την διαφορετική στάση των ανθρώπων απέναντι σε εορτές που συμβολίζουν το πέρασμα του χρόνου (γενέθλια, πρωτοχρονιά, επέτειοι. Άλλοι νιώθουν ικανοποίηση, ενώ σε άλλους ανθρώπους φέρνουν μελαγχολική διάθεση. Ο φόβος του χρόνου που περνά, δεν είναι κάτι παράλογο, καθώς ο άνθρωπος είναι ένα ον που έχει συνείδηση του τέλους της ύπαρξής του. Παρ όλ αυτά, πολλοί άνθρωποι εστιάζουν σε αυτό το τέλος, χάνοντας την ουσία της ύπαρξής τους, Αντίθετα, βλέπουμε παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι σε μεγάλη ηλικία παραμένουν υπερδραστήριοι. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν σε αυτούς τους τελευταίους υπάρχει κάποιο κοινό χαρακτηριστικό που καθορίζει την στάση τους απέναντι στην ζωή.

Σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν ξεπεράσει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, όπως ο καρκίνος, συχνά παρατηρείται μία ιδιαίτερα αισιόδοξη στάση απέναντι στην ζωή. Οι άνθρωποι αυτοί αρχίζουν να εστιάζουν περισσότερο στο να εκμεταλλευτούν δημιουργικά τον προσωπικό τους χρόνο, την επαφή με άλλους ανθρώπους, και λιγότερο σε ότι θεωρούσαν μέχρι το σημείο εκείνο ως υποχρέωσή τους απέναντι στους «άλλους». Η ατελείωτη διεκδίκηση των υλικών αγαθών τους φαντάζει πλέον μάταιη και σπατάλη χρόνου η οποία δεν προσφέρει ψυχική ικανοποίηση. Οι ατελείωτες ώρες εργασίας οι οποίες μπορεί να τους στερούσαν τον χρόνο με την οικογένειά τους, μάταιες. Οι άνθρωποι αυτοί, ακόμη και μεγάλης ηλικία, συχνά παρουσιάζουν μία δεύτερη νεότητα και δραστηριοποίηση σε πολλούς τομείς ενδιαφερόντων. Επιστημονικά θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε την αλλαγή αυτή της συμπεριφοράς λέγοντας ότι μία τόσο συγκλονιστική εμπειρία, μειώνει το άγχος που προκαλούν οι διάφοροι ρόλοι που αναλαμβάνει ένας άνθρωπος στην ζωή του (πχ μητέρα, εργαζόμενη, νοικοκυρά, σύντροφος). Παρ ότι το άτομο επιθυμεί να ανταποκριθεί σε αυτούς τους ρόλους, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το φθείρουν ψυχικά, καθώς παραμελεί ασυναίσθητα, δραστηριότητες που θα του προσέφεραν συναισθηματική ικανοποίηση. Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι ο φόβος του γήρατος προκύπτει από μία ασυνείδητη ή και συνειδητή μερικές φορές, έλλειψη ικανοποίησης, από την καθημερινή ζωή. Η ικανοποίηση αυτή δεν «πηγάζει» τόσο από την επαγγελματική επιτυχία.

Αντιθέτως η υπερβολική προσήλωση του άντρα για παράδειγμα στην επαγγελματική του καθιέρωση, σημαίνει συχνά ταυτόχρονα μία παραμέληση της επαφής με την οικογένειά του και την ουσιαστική «απουσία» του ρόλου του ως πατέρα, η οποία δεν αντικαθίσταται στα παιδιά με την παροχή υλικών αγαθών.

Η γυναίκα, μεγαλώνοντας, αλλάζει ο ρόλος της από κόρη σε σύντροφο και μητέρα. Η έμφαση στην ενασχόληση με την φυσική της εμφάνιση είναι ένα χαρακτηριστικό με βιολογική σκοπιμότητα, την «προσέλκυση» του συντρόφου με σκοπό την αναπαραγωγή. Δεν είναι σπάνιο όμως το φαινόμενο, καθώς δημιουργεί την δική της οικογένεια, να «παραμελείται» από τον σύντροφό της, ειδικά μετά την γέννηση ενός παιδιού. Πρόκειται για ένα ασυνείδητο λάθος που γίνεται από τους άνδρες, δίνοντας έμφαση στο κυνήγι της επαγγελματικής επιτυχίας. Έτσι η γυναίκα βρίσκεται σε μία πολλαπλότητα ρόλων, φροντίδας του παιδιού, του συντρόφου, εργαζόμενη, χωρίς χρόνο για τον εαυτό της, προκειμένου να μην νιώσει ασφυξία από ένα πλήθος υποχρεώσεων. Η ικανοποίηση από την ζωή της δεν αρκεί εφ όσον «αντλείται» μόνο από την φροντίδα των άλλων και την παραμέληση δραστηριοτήτων που δίνουν στον εαυτό ψυχική ικανοποίηση. Συχνά δυσκολεύεται να το κάνει αυτό, διότι μπορεί να νιώσει «τύψεις» ως μητέρα, και σύντροφος. Δεν είμαστε όμως μόνο γονείς, είμαστε και άνθρωποι και ή ύπαρξη μόνο υποχρεώσεων είναι αναπόφευκτο να οδηγήσει σε μία ψυχική «κούραση» και αίσθηση πρόωρου γήρατος. Συχνά, μια και πρόκειται για «μαθημένη» συμπεριφορά του ατόμου από μικρή ηλικία, απαιτείται η «πίεση» του ειδικού, προκειμένου η γυναίκα να μάθει να συνδυάζει καλύτερα τους ρόλους και να δώσει χρόνο για τον εαυτό της, χωρίς να νιώθει ενοχές. Ο απολογισμός μιας ζωής η οποία αφιερώθηκε αποκλειστικά στην φροντίδα των άλλων φέρνει συνήθως θλίψη στο άτομο αυτό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε μία εκτίμηση της ποιότητας της ζωής μας και της συναισθηματικής μας διάθεσης, το αντίθετο μάλιστα. Γιορτές και επέτειοι μπορούν να μας βοηθήσουν σε αυτό, λέγοντας μάλιστα ότι είναι μία συμβολική αφετηρία για αλλαγές στην ζωή μας. Αν νιώθουμε αδύναμοι, λέγοντας «σιγά μην αλλάξει κάτι», αυτό είναι ένα σημάδι μελαγχολίας, την οποία πρέπει να παραδεχτούμε στον εαυτό μας έγκαιρα. Στην καθημερινή του πρακτική, ο ειδικός βλέπει καταστάσεις στην ζωή των ανθρώπων, τις οποίες υποκειμενικά, καθώς τις ζουν οι ίδιοι, θεωρούν ότι είναι αδύνατον να τις αλλάξουν και τις εκλαμβάνουν ως δεδομένες. Το γιατί συμβαίνει αυτό θα το απαντήσουμε παρακάτω. Σε κάποιες περιπτώσεις πάντως, αυτή η έλλειψη ικανοποίησης από την ζωή μπορεί να οδηγήσει σε χειρουργικές επεμβάσεις οι οποίες προσπαθούν να «σταματήσουν τον χρόνο», δεν μπορούν όμως να «ανανεώσουν» τον εσωτερικό μας εαυτό, ούτε να αλλάξουν τις καταστάσεις που πραγματικά μας κάνουν να νιώθουμε κουρασμένοι και «γερασμένοι» στην ζωή μας.

Πρέπει να τονίσουμε επίσης ότι η συναισθηματική μας διάθεση επηρεάζει την αντίληψη μας για τον χρόνο που περνάει. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να σκεφτούν κάποια χρονική περίοδο, όπου ήταν ερωτευμένοι, και όταν βρίσκονταν με τον σύντροφό τους, είχαν την αίσθηση, ότι ο χρόνος μαζί του περνούσε πολύ γρήγορα. Το ίδιο και σε άλλες καταστάσεις που είναι ιδιαίτερα ευχάριστες, η αίσθηση είναι ότι ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα.. Πόσο συχνά έχουμε πει την φράση «αλήθεια, πως πέρασε έτσι η ώρα»; Αντίθετα, σε δυσάρεστες καταστάσεις, ή όταν απλά βαριόμαστε, η αίσθηση είναι ότι ο χρόνος δεν κυλάει με τίποτα. Όταν χωρίς να το αντιληφθούμε, απλά ακολουθούμε τις συνθήκες που φέρνει η καθημερινότητα, θεωρώντας ότι είναι αδύνατον να τις αλλάξουμε, και απλά ανταποκρινόμαστε σε αυτές σαν ρομπότ, είναι επόμενο να βιώνουμε άγχος, μελαγχολία ή και κατάθλιψη, συνέπεια της ανικανότητας που νιώθουμε να αντιδράσουμε.

Νιώθουμε μάλιστα σαν να έχουμε μια απώλεια της αίσθησης του χρόνου, πχ δεν ξέρουμε και δεν μας ενδιαφέρει τι ημερομηνία έχουμε, απλά ζούμε, από την μία μέρα στην άλλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η οικονομική κρίση που βιώνουν οι Έλληνες τον Δεκέμβριο του 2010. Το οξύ και παρατεταμένο άγχος της επιβίωσης, σταδιακά οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους σε μελαγχολία ή κατάθλιψη. Οι εορτές εντείνουν σε πολλούς αυτή την διάθεση καθώς φέρνουν ένα «υποχρεωτικό» κλίμα χαράς. Προκαλούν επίσης σκέψεις γύρω από το παρελθόν σε ανάλογη εποχή, οι οποίες επηρεάζουν περισσότερο αρνητικά την συναισθηματική διάθεση. Χαρακτηριστικά αυτής της μελαγχολίας είναι η καταθλιπτική διάθεση, η μείωση της ενεργητικότητας, ψυχοσωματικά συμπτώματα, αδυναμία συγκέντρωσης, όλο και μεγαλύτερο «κλείσιμο» στον εαυτό, υπνηλία, έλλειψη διάθεσης επαφής με ανθρώπους κλπ. Η αίσθηση της κούρασης, σωματικής και ψυχικής, του «γερασμένου» ανθρώπου είναι εμφανής σε πολλούς συνανθρώπους μας, καθώς το μυαλό μας δεν «βλέπει» διαφυγή από την κατάσταση αυτή. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η συναισθηματική μας διάθεση προκύπτει από τις σκέψεις που κάνουμε. Άλλοι άνθρωποι απελπίζονται καθώς αντιμετωπίζουν οφειλές και χρέη, νιώθοντας ενοχές, και άλλοι άνθρωποι αδιαφορούν απέναντι σε αυτές, καθώς προτεραιότητα έχει η επιβίωση της οικογένειάς τους, και όχι οι οφειλές τους.

Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε έγκαιρα ότι δεν πρέπει να αγνοήσουμε την προσωπική μας ψυχαγωγία σε τέτοιες στιγμές και να εντείνουμε την επαφή με φίλους. Η απόσυρση και το κλείσιμο στο σπίτι, λόγω «περικοπών» αυξάνουν την καταθλιπτική διάθεση και το άγχος και απειλούν την υγεία μας. Αν αυτό συμβαίνει, η επαφή με ειδικό είναι απαραίτητη, προκειμένου να σταματήσει το αυξανόμενο «βύθισμα» της συναισθηματικής διάθεσης. Είναι προτιμότερο να προσπαθούμε να «μετατρέπουμε» τα μελαγχολικά συναισθήματα και τις αρνητικές σκέψεις, σε συναισθήματα θυμού, τα οποία συζητούμε με φίλους. Η κατάθλιψη φέρνει απόσυρση και σταδιακή παραίτηση από την ζωή, εκφράζει τον θυμό για την κατάστασή μας ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό.

Τι είναι αυτό όμως που καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο άλλοι άνθρωποι «βλέπουν», ακόμα και μεγαλώνοντας, τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν στην ζωή τους, αισιόδοξα και με δυναμισμό, και άλλοι είτε με φόβο, είτε απαισιόδοξα ή και παθητικά; Πρόκειται για αυτό που ονομάζουμε προσωπικότητα. Η έννοια της προσωπικότητας όμως στην ψυχολογία, είναι κάπως διαφορετική από αυτήν που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα. Πρόκειται για ένα σύνολο τρόπων με τον οποίο, έχουμε μάθει, από πολύ μικρή ηλικία, να αντιδρούμε απέναντι σε καταστάσεις που μοιάζουν με καταστάσεις που αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν. Ο εγκέφαλος μας «μαθαίνει» και «αποθηκεύει» όχι μόνο γνώσεις, αλλά και συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων σε διάφορες καταστάσεις, πχ των γονιών μας, από την παιδική μας ηλικία. Έτσι για παράδειγμα, η υπερπροστατευτικότητα μιας μητέρας, η οποία δεν μαθαίνει το παιδί της να διαβάζει μόνο του, άθελά της του μεταδίδει παράλληλα το μήνυμα ότι δεν είναι ικανό να τα καταφέρει μόνο του. Το μήνυμα αυτό, μπορεί να θεωρηθεί από το παιδί, ότι ισχύει και σε άλλες καταστάσεις της ζωής του. Μέσα από αυτό το ιδιαίτερα απλουστευμένο παράδειγμα, θέλουμε να πούμε ότι ως ενήλικες, έχουμε σχηματίσει μια εικόνα για τον εαυτό μας από πολύ παλιά, σχετικά με τις ικανότητες και τις δυνατότητές μας, τα χαρίσματά μας, τις ηθικές αξίες κλπ. Με βάση αυτή την εικόνα προσεγγίζουμε τα διάφορα σημαντικά γεγονότα της ζωής μας. Μία κόρη θα παρατηρήσει την συμπεριφορά της μητέρας της ως συντρόφου του πατέρα της, και είναι αρκετά πιθανό να την αναπαράγει μέσα στον δικό της γάμο. Εάν η μητέρα της ήταν αποκλειστικά αφοσιωμένη στην φροντίδα της οικογένειας, σε σημείο που να παραμελεί τον ίδιο της τον εαυτό, το άτομο ως ενήλικας μπορεί να βιώνει και άγχος αν δεν ανταποκρίνεται στον ρόλο που «έμαθε» παρατηρώντας και μεγαλώνοντας. Για τον λόγο αυτό πολύ συχνά, ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αναλύσει από μόνος του τον εαυτό του, να συνειδητοποιήσει την βασική αιτία του άγχους και να την θεραπεύσει. Διότι το άτομο έμαθε μία συμπεριφορά ή μια ηθική αξία σε μία ηλικία όπου οι γονείς είναι ο αδιαμφισβήτητος «δάσκαλος» του τι είναι σωστό και τι όχι, τι πρέπει και τι δεν πρέπει. Αυτά αποθηκεύονται από τον εγκέφαλό μας ως συγκεκριμένοι τρόποι σκέψης, συγκεκριμένα νοητικά σχήματα, τα οποία μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε σε παρόμοιες καταστάσεις. Στην καθημερινή του πρακτική, ο ψυχολόγος θα δει γυναίκες ηλικίας 50 και 60 ετών, να βιώνουν έντονο άγχος, αν αφήσουν μία φορά τον σύζυγο τους χωρίς να έχει φαγητό, σε σημείο που οι ίδιες να μην γνωρίζουν τι θα πει προσωπική διασκέδαση. Οι γυναίκες αυτές, αναπαράγοντας τον μαθημένο «ρόλο» τους, συχνά βιώνουν έντονες «ενοχές», αν αμελήσουν αυτό που έμαθαν ως ηθική αξία. Δεν μπορούν να σκεφτούν ή να πράξουν διαφορετικά, δεν αντιλαμβάνονται καν ότι μπορούν. Οι άνθρωποι που έχουν μάθει να παραμελούν την φροντίδα του εαυτού τους, και όχι να την συνδυάζουν με την φροντίδα των άλλων, βιώνουν αναπόφευκτα μία ψυχική κούραση, η οποία οδηγεί στην αίσθηση ότι έχουν «γεράσει» πρόωρα.

Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται, «ωραία η θεωρία, την γνωρίζω, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική και δεν μπορώ να εφαρμόσω την θεωρία, δεν εφαρμόζεται». Αυτό πραγματικά μπορεί να συμβεί, όχι γιατί η θεωρία δεν εφαρμόζεται, αλλά γιατί δεν μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας και να δούμε αποστασιοποιημένα, τα προβλήματα της ζωής. Πολλές φορές απαιτούνται ριζικές αλλαγές στον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων, τις οποίες δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε, χωρίς την παρέμβαση ειδικού. Το μυαλό μας έχει μάθει να λειτουργεί από μικρή ηλικία με συγκεκριμένους τρόπους. Πρόκειται για κάτι που συχνά ακούει ο ειδικός στην αρχή μιας συνεδρίας. Και όμως τελικά το άτομο επιτυγχάνει πάντοτε να κάνει τις αλλαγές που θεωρούσε ότι ήταν αδύνατον να συμβούν.

Οι άνθρωποι λοιπόν που νιώθουν ότι «γερνάνε», μπορούν να το αλλάξουν αυτό. Δεν οφείλεται στα χρόνια που περνούν, και τα κεριά που θα σβήσουν σε μία τούρτα. Υπάρχουν άνθρωποι που στην ηλικία των εβδομήντα ετών πηγαίνουν στο γυμναστήριο και δείχνουν δέκα χρόνια νεότεροι. Αν τους ρωτήσει κάποιος την ηλικία τους, την λένε με χαμόγελο. Οι άνθρωποι αυτοί φέρνουν στο μυαλό την φράση ενός διάσημου συγγραφέα, «Την τελευταία μου στιγμή, που θα είναι να φύγω από τον κόσμο αυτόν, τότε θα νιώσω ότι γέρασα».

Πηγη:Healthier World

Συντάκτης: Νικόλαος Γ. Βακόνδιος (Ψυχολόγος)

Απολαμβάνεις τη ζωή; Απολαμβάνεις και τη δουλεια!

Ζωή-δουλειά: όταν κάποιος είναι δυσαρεστημένος από τη ζωή του, δεν έχει πιθανότητες να βρει ευτυχία στην επαγγελματική του καριέρα, υποστηρίζουν επιστήμονες που έκαναν rewind σε έρευνες που διεξήχθησαν από το 1967 έως και το 2008.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, όλες οι έρευνες, ανεξαρτήτως εποχής και χώρας διεξαγωγής, κατέδειξαν πως στο δίπτυχο ζωή-δουλειά η επαγγελματική ικανοποίηση είναι άμεσα συνδεδεμένη με την προσωπική ευχαρίστηση, ένας συνδυασμός που μεταφράζεται και ως… καλοζωία!
Ο Nathan Bowling, βοηθός καθηγητή στο πανεπιστήμιο Wright State University στο Dayton του Οχάιο διευκρινίζει πως «Χρησιμοποιήσαμε μελέτες που κινήθηκαν σε βάθος χρόνου ανάμεσα στους άξονες ζωή-δουλειά, την επαγγελματική και την προσωπική ικανοποίηση και αναρωτηθήκαμε το εξής: Οι άνθρωποι που βιώνουν την επαγγελματική ικανοποίηση νιώθουν πιο ολοκληρωμένοι και πλήρεις και στην προσωπική τους ζωή ή μήπως η σχέση ζωή-δουλειά δεν είναι αμφίδρομη, αλλά αντιστρόφως ανάλογη;»
Τα αποτελέσματα δεν άφησαν καμία αμφιβολία, καταδεικνύοντας πως η σχέση ζωή-δουλειά είναι μονόδρομος αφού μόνο όσοι απολαμβάνουν τη ζωή έχουν περισσότερες πιθανότητες να απολαμβάνουν και τη δουλειά.
«Τα αποτελέσματα δείχνουν πως όσοι θέλουν να είναι καλά στην προσωπική τους ζωή ή είναι γενικώς αποφασισμένοι να βλέπουν τη ζωή με αισιοδοξία, τότε οι πιθανότητες να είναι ικανοποιημένοι από την επαγγελματική τους πορεία είναι αισθητά αυξημένες.» εξηγεί ο Bowling ο οποίος διευκρινίζει πως «Όσοι είναι γενικώς δυσαρεστημένοι και αναζητούν την ευτυχία στη δουλειά, δεν υπάρχει περίπτωση να την ανακαλύψουν ούτε στον επαγγελματικό χώρο και σίγουρα ούτε και στην προσωπική τους ζωή». Επομένως, μία είναι λύση για το δίπτυχο ζωή-δουλειά, εξασφαλίζουμε πρώτα την προσωπική μας ευτυχία και στη συνέχεια όλοι οι άλλοι τομείς στη ζωή μας λειτουργούν σαν ετερόφωτοι… δορυφόροι.

ΧΑγανάκτησε...Eπιτελους αντιδρουμε σαν ΕΛΛΗΝΕΣΣΣΣΣ

Την δική τους αγανάκτηση έδειξαν οι επενδυτές του ΧΑ την Τρίτη προβαίνοντας σε μαζικές αγορές μετοχών, ωθώντας το ΓΔ σε εντυπωσιακά κέρδη της τάξης του 5,58% και πάνω από τις 1300 μονάδες, καθώς οι πωλήσεις πανικού των τελευταίων ημερών δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η αποτύπωση του υπερβολικού φόβου όσων επενδυτών πίστεψαν το επικοινωνιακό παιχνίδι της Τρόικας που διατυμπάνιζε το μήνυμα πως το οικονομικό 'τέλος' της Ελλάδας ήταν κοντά και εξωθήθηκαν στην 'πώληση' του ΓΔ κοντά στις 1300 μονάδες αντί να προβούν στην 'αγορά' του.

Με βοήθεια, όπως λένε οι πληροφορίες, από το εξωτερικό, το ΧΑ πήρε πίσω το 'αίμα του' με τις τραπεζικές μετοχές να καταγράφουν εντυπωσιακά κέρδη που για την Εθνική Τράπεζα διαμορφώθηκαν στο 10,61% και για το Δείκτη Τραπεζών στο 10,06%.

Τα ελληνικά ομόλογα κατέγραψαν σημαντική άνοδο ενώ ανοδικά κινήθηκε και ο ευρωπαϊκό κλάδος τραπεζών, ενεργοποιώντας την εξίσωση της ανόδου του ΧΑ, που σε συνδυασμό με την ακραία υποτιμημένη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει αλλά και με τη δημοσίευση ειδήσεων καθησυχαστικών ως προς την έγκαιρη καταβολή της 5ης δόσης και την εύρεση λύσης στο πρόβλημα της ελληνικής χρηματοδότησης, οδήγησαν στην απογείωση του ΓΔ.

Τα ελληνικά CDS κινήθηκαν πτωτικά, καθώς το βραχυπρόθεσμο ρίσκο πτώχευσης μειώθηκε ενώ πτώση κατέγραψαν και τα CDS των κρατών της ευρωπαϊκής περιφέρειας με τα ομόλογα του να ενισχύονται, σε μία από τις καλύτερες ημέρες για την αγορά ομολόγων της Ευρώπης το τελευταίο διάστημα.

Ανοδικά κινήθηκε και το ευρώ, παρά το γεγονός πως τα στοιχεία για τον πληθωρισμό στην Ευρώπη ήταν θετικά, απομακρύνοντας περαιτέρω το ενδεχόμενο για αύξηση των επιτοκίων το καλοκαίρι. Η άνοδος του ευρώ ευνόησε και τη διεθνή χρηματιστηριακή αγορά μετοχών, με τους βασικούς δείκτες να καταγράφουν κέρδη από την Ασία μέχρι τις ΗΠΑ.

Tα δέκα επαγγέλματα που οδηγούν στην...κατάθλιψη!

Πολλές έρευνες υποστηρίζουν πως η μεγαλύτερη επαγγελματική επιτυχία έρχεται, όταν κανείς καταφέρει να ακολουθήσει ένα επάγγελμα, το οποίο το αντιμετωπίζει ως χόμπι και παρά τις πολλές ώρες εργασίας καταφέρνει να αισθάνεται γεμάτος και χαρούμενος, χωρίς καμία αίσθηση στρες ή μονοτονίας.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Deborah Legge και σύμβουλο ψυχικής υγείας στο Πανεπιστήμιο του Buffalo: «Υπάρχουν ορισμένες πτυχές της κάθε εργασίας που μπορούν να συμβάλλουν στη εμφάνιση κατάθλιψης ή και να την επιδεινώσουν»

Ποιες καριέρες, όμως, είναι εκείνες που… φλερτάρουν με τις πρώτες θέσεις στη λίστα των πιο καταθλιπτικών επαγγελμάτων;

1. Νοσοκόμοι ηλικιωμένων και παιδοκόμοι

Τα άτομα που εργάζονται στον τομέα προσωπικής φροντίδας ηλικιωμένων και παιδιών βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των ανθρώπων που πάσχουν από κατάθλιψη με ποσοστό 11 τοις εκατό για το 2010.


Μια απλή και καθημερινή τους ημέρα περιλαμβάνει την αποκλειστική φροντίδα άλλων, όπως το να τους ταΐσουν ή να τους κάνουν μπάνιο, ενώ συνήθως τα άτομα τα οποία προσέχουν είναι ανίκανα στο να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη ή την εκτίμησή τους, καθώς είτε είναι πολύ άρρωστοι και ηλικιωμένοι άνθρωποι είτε πολύ μικροί σε ηλικία ή απλώς δε χαρακτηρίζονται από τη συνήθεια να αναγνωρίζουν την προσφορά κάποιου. Αυτά υποστηρίζει ο Christopher Willard, κλινικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Tufts University and συγγραφέας του βιβλίου Child’s Mind, ο οποίος και προσθέτει:

«Είναι πραγματικά πολύ αγχώδες επάγγελμα το να έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους άρρωστους και να μην παίρνεις πίσω αρκετή θετική συναισθηματική ενίσχυση».

2. Σερβιτόροι εστιατορίων

Στη δεύτερη θέση με μικρή διαφορά από την πρώτη συναντάμε τους ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονται στα αγαπημένα μας εστιατόρια και μας σερβίρουν τις… λαχταριστές παραγγελίες μας. Οι σερβιτόροι είναι εκείνοι, οι οποίοι συνήθως έχουν χαμηλές χρηματικές απολαβές, αν και η εργασία τους είναι εξαντλητική, και ένα σωρό ανθρώπους πάνω από το κεφάλι τους να τους υπαγορεύουν τι πρέπει να κάνουν σε καθημερινή βάση.

Για να μιλήσουμε με ποσοστά, το 10 τοις εκατό των σερβιτόρων εν γένει δηλώνουν πως τουλάχιστον μια φορά μέσα στο προηγούμενο έτος πέρασε βαριάς μορφής κατάθλιψη, ενώ αν το αναγάγουμε σε φυλετικό επίπεδο, το 15 τοις εκατό των γυναικών που εργάζονται στο σέρβις ενός εστιατορίου αναφέρουν πως έζησαν πάνω από ένα καταθλιπτικό επεισόδιο για το 2010.

«Αυτή η δουλειά είναι πραγματικά πολύ άχαρη», υποστηρίζει ο Legge και προσθέτει: «Οι πελάτες συνήθως είναι πολύ αγενείς και απαιτείται έντονη σωματική δραστηριότητα. Όταν οι άνθρωποι σου ασκούν τόση έντονη ψυχολογική πίεση με τη συμπεριφορά τους και έχεις διανύσει χιλιόμετρα μέσα στο μαγαζί, τότε σου είναι πολύ δύσκολο να είσαι γεμάτος ενέργεια και να έχεις κίνητρο. Και αυτή η δουλειά απαιτεί να φαίνεσαι και να είσαι ευδιάθετος ».

3. Κοινωνικοί λειτουργοί

Δεν προκαλεί και μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί βρίσκονται πολύ κοντά στην κορυφή του παρόντος καταλόγου, αφού καθημερινά έχουν να κάνουν με παθογενή περιστατικά. Το να συναναστρέφεσαι με κακοποιημένα παιδιά, οικογένειες διαλυμένες και ανθρώπους που εν γένει βρίσκονται σε κατάσταση διανοητικής κρίσης, σε συνδυασμό με τη γραφειοκρατία και τα κωλύματα που αυτή δημιουργεί, σίγουρα έχει να κάνει σχέση με μια απαιτητική και γεμάτη άγχος δουλειά, η οποία ως λειτούργημα δεν έχει ωράριο, καθώς ασκείται 24 ώρες το 24ωρο και η οποία επιβαρύνει κατά πολύ την ψυχική υγεία.

4. Όσοι εργάζονται στον τομέα της υγείας

Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει γιατρούς, νοσοκόμους, θεραπευτές και άλλους επαγγελματίες, οι οποίοι καθημερινά δίνουν σχεδόν τα πάντα στους άλλους με αποτέλεσμα τα ψυχικά αποθέματα που μένουν για τους ίδιους να υστερούν και να μη μπορούν να καλύψουν τις συναισθηματικές τους ανάγκες. Ακόμη, όσοι απορροφούνται επαγγελματικά σε τομείς της υγείας έχουν ένα ακανόνιστο και ασταθές ωράριο σχεδόν διαφορετικό κάθε ημέρα και σε συνδυασμό με μεγάλο φόρτε εργασίας, γεγονός που προκαλεί έντονο στρες. Επίσης, το να κρέμεται στην κυριολεξία η ζωή του άλλου από τα χέρια σου σίγουρα δίνει ένα έξτρα μπόνους στις πιθανότητες εμφάνισης άγχους και κατάθλιψης, και πόσο μάλλον όταν συναντάς περιστατικά που πραγματικά σοκάρουν και μόνο από την όψη.

5. Καλλιτέχνες

Επαγγέλματα που έχουν να κάνουν σχέση με την ανάδειξη της καλλιτεχνικής φύσης, όπως ζωγράφοι, συγγραφείς, ηθοποιοί, συνδυάζονται με αβέβαιο ωράριο και πολλή απομόνωση.

Οι καλλιτέχνες συνήθως εμφανίζουν μεγάλα ποσοστά κυκλοθυμίας μέσα στην ημέρα, ενώ το 9 τοις εκατό αυτών εμφάνισε κατάθλιψη τουλάχιστον μια φορά για το 2010.

«Η κατάθλιψη δεν είναι ασυνήθιστη για τους καλλιτέχνες. Η είσοδός τους μάλιστα στο lifestyle ενισχύει σημαντικά την τάση τους για απομόνωση και συνεπακόλουθα αυξάνει τις πιθανότητες να πάθουν κατάθλιψη», υπογραμμίζει ο Legge.

6.Δάσκαλοι- Καθηγητές

Οι απαιτήσεις για το επάγγελμα του δασκάλου ή του καθηγητή διαρκώς μεγαλώνουν. Δεν είναι μια δουλειά που χτυπά το κουδούνι και σημάνει η λήξη της, καθώς συνεχίζεται και μετά το σχολείο και μάλιστα για ώρες στο σπίτι. Και οι εκπαιδευτικοί, λοιπόν, βρίσκονται μέσα στη λίστα του «δεκάλογου» της κατάθλιψης, αφού η πίεση και το άγχος δε λείπουν καθόλου από τη ζωή τους.


Σύμφωνα με τον Willard: «Στο επάγγελμα αυτό συναντάμε πολλές πιέσεις και μάλιστα από διαφορετικά ακροατήρια, όπως είναι τα παιδιά και οι γονείς τους. Υπάρχουν βασικά πρότυπα, εντούτοις οι απαιτήσεις είναι πολλές και ποικίλες. Αυτό δυσκολεύει αρκετά τους εκπαιδευτές να εκφραστούν ελεύθερα και πολλές φορές ξεχνούν το λόγο για τον οποίο μπήκαν σε αυτό το επάγγελμα».

7. Διοικητικό προσωπικό τεχνικής υποστήριξης

Οι άνθρωποι που εργάζονται σε αυτόν τον τομέα μπορεί να βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων, εντούτοις παίρνουν εντολές από κάθε κατεύθυνση.
Σύμφωνα με τον Legge, εργάζονται με ασταθές πρόγραμμα και ακανόνιστο ωράριο, ενώ η συνολική προσφορά τους σε μια επιχείρηση –τι και αν δουλεύουν προς τη διευκόλυνση της ζωής όλων των άλλων-, συνήθως δεν εκτιμάται, γεγονός που ευθύνεται σημαντικά για την εμφάνιση κατάθλιψης.

8. Μηχανικοί συντήρησης και αποκατάστασης βλαβών

Στα αλήθεια, πως θα σας φαινόταν εάν κανείς σας φώναζε για δουλειά μόνο όταν κάτι έχει πάει στραβά; Αυτό από μόνο του αρκεί για να καταλάβει κανείς τι αντιμετωπίζουν κάθε ημέρα όσοι ασχολούνται με τυχόν βλάβες σε σπίτι ή επιχείρηση, όπως οι ηλεκτρολόγοι και οι υδραυλικοί, και γιατί τους συναντάμε στο παρόν «top ten».

Είναι μια δουλειά, όπου κανείς χρειάζεται να δουλεύει παραπάνω ώρες, αν και το πρόγραμμά του είναι ήδη βεβαρημένο, ενώ δε λείπουν τα «επείγοντα» περιστατικά και οι νυχτερινές… βάρδιες. Επιπροσθέτως, τα χρήματα που λαμβάνουν είναι πολύ λίγα εν συγκρίσει με τη δύσκολη και κουραστική δουλειά που έχουν να κάνουν, η οποία κατά κύριο λόγο σχετίζεται με το να καθαρίσουν τις… βρομιές του άλλου.

9. Οικονομικοί σύμβουλοι και λογιστές

Αυτό και αν σου προκαλεί στρες! Οι περισσότεροι άνθρωποι δε μπορούν να διαχειριστούν τα οικονομικά τους, οπότε φαντάζεστε να είχατε εσείς την ευθύνη για χιλιάδες ή και εκατομμύρια ευρώ τα οποία ανήκουν σε άλλους;
«Απαιτείται τόση μεγάλη υπευθυνότητα στην οικονομική διαχείριση των άλλων, ενώ παράλληλα υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα ως προς την αγορά», τονίζει ο Legge και προσθέτει: «Βρίσκεσαι μπλεγμένος σε ενοχικό βαθμό, όταν οι πελάτες σου χάνουν χρήματα, οι οποίοι το πιθανότερο είναι ότι ξεσπούν επάνω σου και σε κατηγορούν για όλα».

10. Πωλητές

Και φτάσαμε στο νούμερο δέκα, όπου απαντάμε τους ανθρώπους που βρίσκονται στις πωλήσεις. Υπάρχουν αναρίθμητοι λόγοι που αιτιολογούν την τάση για κατάθλιψη όσων ανθρώπων εργάζονται ως πωλητές, όπως το γεγονός ότι δουλεύουν με το «κομμάτι» και έτσι ποτέ δεν είναι σίγουροι για το πότε και το πόσο θα πληρωθούν. Επίσης, ταξιδεύουν πολύ και αυτό σημαίνει ότι ξοδεύουν πολύ χρόνο μακριά από το σπίτι, την οικογένεια και τους φίλους τους, χάνοντας σημαντικές στιγμές από τις ζωές των αγαπημένων τους ανθρώπων. Ακόμη, εάν δουλεύουν ως ανεξάρτητοι, τα οφέλη τους είναι συνήθως πολύ περιορισμένα.
«Αυτή η αβεβαιότητα του εισοδήματος, η τεράστια πίεση για τα αποτελέσματα των πωλήσεων και οι πολλές ώρες εργασίας δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις να εμφανίσει κανείς υψηλά επίπεδα στρες και να υποφέρει από διάφορα καταθλιπτικά επεισόδια», καταλήγει ο Legge.
Τα παραπάνω, συνεπώς, είναι τα δέκα επαγγέλματα με το …μεγαλύτερο δείκτη επικινδυνότητας ως προς την εμφάνιση κατάθλιψης για το 2010.


Εάν το επάγγελμά σας αντιστοιχεί σε ένα από τα προαναφερθέντα, φροντίστε να μειώσετε τα επίπεδα στρες στη ζωή σας και βρείτε έναν τρόπο να εκτονώνεστε στον ελεύθερό σας χρόνο. Εάν θέλετε τώρα να ακολουθήσετε ένα από αυτά τα επαγγέλματα, καλό θα ήταν να σκεφτείτε όλες τις εναλλακτικές!