Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

"ΑΝΔΡΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ, ΟΞΥΜΩΡΟ;"στο Coronet.


"Ξεκαρδιστικό" είναι η μόνη λέξη για να περιγράψεις το έργο "ΑΝΔΡΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ,ΟΞΥΜΩΡΟ;"Επί ενενήντα λεπτά θα γελάτε ασταμάτητα καθώς ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης κάνει φύλλο και φτερό το μυαλό του για να βρει απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα, «Τι θέλουν οι γυναίκες;».

Ο Robert Dubac έχει δημιουργήσει μία ξεκαρδιστική παράσταση, που την έχουν χειροκροτήσει περισσότερο από ένα εκατομμύριο θεατές σ’ ολόκληρο τον κόσμο από τις Η.Π.Α. μέχρι τη Σουηδία και από την Ελβετία μέχρι τη Νότια Αφρική.

Η «ΑΝΔΡΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ, ΟΞΥΜΩΡΟ;» παίζεται με έναν ηθοποιό, που υποδύεται πολλούς χαρακτήρες. Η παράσταση πραγματεύεται το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων με ακρίβεια και ευστροφία. Με ένα ανασήκωμα των ώμων ή με ένα λύγισμα του κεφαλιού, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης μεταμορφώνεται σε πέντε διαφορετικές προσωπικότητες – κάθε μία από τις οποίες δίνει τη δική της άστοχη συμβουλή για τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των δύο φύλων.

Με ενθουσιώδη υποδοχή στο εξωτερικό τόσο από κριτικούς όσο και από το κοινό, η παράσταση «ΑΝΔΡΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ, ΟΞΥΜΩΡΟ;» είναι κάτι σπάνιο: ένας έξυπνος συνδυασμός θεατρικής παράστασης και stand-up comedy, που είναι ταυτόχρονα ξεκαρδιστικά αστεία, προκλητική και διορατική.

Λίγα λόγια για το έργο: 

Ο Μάνος βρήκε επιτέλους την γυναίκα της ζωής του, τη Στέλλα, και αποφάσισε να δεσμευτεί.
Παραμονές των αρραβώνων τους, όμως, κάτι συμβαίνει και η Στέλλα τον εγκαταλείπει. Τι συνέβη; Γιατί τον εγκατέλειψε;
Όταν έφευγε την ρώτησε:
- Δεν καταλαβαίνω Στέλλα, έχω μπερδευτεί. Τι ακριβώς θέλεις;
- Μάνο, θέλω αυτό που θέλει κάθε γυναίκα. Είναι απλό. Βρες το μόνος σου.
Από εκείνη τη στιγμή αυτό προσπαθεί να βρει ο ήρωας της παράστασης! Τι θέλουν οι γυναίκες. Όμως η ανδρική νοημοσύνη του δεν τον βοηθάει...

ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ :

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΑΡΑΝΑΣΟΣ

Σκληροπυρηνικός καραβανάς. Αν και απόστρατος, εξακολουθεί να δίνει μάχες στον πόλεμο των δύο φύλλων. Μέχρι στιγμής δεν έχει κερδίσει καμία. Πιστεύει ότι οι γυναίκες θέλουν ειλικρίνεια. Όχι όμως υπερβολική ειλικρίνεια. Μπορείς να πεις σε μια γυναίκα, «αγάπη μου απόψε θα αργήσω», δε χρειάζεται να της πεις και το λόγο που θα αργήσεις.

ΖΑΝ ΜΙΣΕΛ

Αιώνιος φοιτητής. Σπουδάζει φιλοσοφία στο Παρίσι, αλλά έχει φάει κόλλημα με την Ελλάδα και τα καλοκαίρια «τη βγάζει» στο νησί.

Παραμυθιάζει τις γυναίκες με βαριά κουλτούρα. Στη θεωρία τα πάει καλά, στην πράξη όμως τα βρίσκει μπαστούνια. Ευτυχώς είναι κουλ τύπος και έτοιμος ανά πάσα στιγμή να παραμυθιάσει την επόμενη.

ΤΖΙΜΗΣ «Ο ΣΟΥΜΑΧΕΡ»

Καψούρης με την ταχύτητα και το θηλυκό γένος. Ξέρει ότι τα καλά παιδιά δεν έχουν τύχη με τις γυναίκες. Έχει προσωπική εμπειρία. Κι αυτός καλό παιδί ήτανε, αλλά έφαγε απόρριψη. Όμως έπαθε κι έμαθε. Τώρα αφοσιώνεται με πάθος στις γυναίκες, αλλά τις εγκαταλείπει πρώτος.
Τις απορρίπτει πριν τον απορρίψουν.

Ο ΚΥΡΙΟΣ «ΠΡΥΤΑΝΗΣ»

Είναι 123 ετών συνταξιούχος εργένης. Υποστηρίζει ότι οι γυναίκες είναι όπως τα ψάρια. Για να τσιμπήσουν χρειάζονται το κατάλληλο δόλωμα.

Έχει εφεύρει τα δικά του δολώματα. Το «ψάρεμα» το έχει εξελίξει σε επιστήμη. Είναι «Πρύτανης» στα δολώματα. Η θεωρία του είναι: Περιμένω άρα υπάρχω. Αυτός περιμένει τη τέλεια γυναίκα. Ακόμα δεν την έχει βρει, αλλά δεν απελπίζεται έχει καιρό.

ΣΙΦΗΣ «Ο ΑΓΚΑΛΙΤΣΑΣ»

Ναυαγοσώστης, ξεναγός, γκαρσόνι και τώρα ταξιτζής. Πιστεύει ότι αυτό που θέλουν οι γυναίκες είναι ευαισθησία. Να τους λες «Σ’ αγαπάω». Ξέρει ότι για τους άντρες είναι δύσκολο. Αλλά όσο πιο πολύ το λες, τόσο πιο εύκολο γίνεται. Επιπλέον δεν κοστίζει. Για αυτό τις αγαπάει όλες.
Ο Μάνος όμως εξακολουθεί να είναι μπερδεμένος. Οι επιρροές που έχει δεχθεί δεν τον βοηθάνε και πολύ. Απλώς του μεγαλώνουν την σύγχυση.
-Θα μπορέσει τελικά να κάνει την υπέρβαση;
-Να ανακαλύψει τι θέλουν οι γυναίκες;

Η απάντηση το Νοέμβριο στο CORONET.
ΠΑΙΖΕΙ:Γεράσιμος Σκιαδαρέσης
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Διασκευή - Σκηνοθεσία: Αναστασία Παπαστάθη
Σκηνικά – Κοστούμια : Αθηνά Πουρέα
Μουσική : Πάνος Φορτούνας
Φωτισμοί : Peter Arnessen
Video – Animation : Αντώνης Ντούσιας
Βοηθός Σκηνοθέτη : Βανέσσα Πάνου

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Παρασκευή : 21:15
Σάββατο : 18:15
Κυριακή : 21:15
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Γενική είσοδος : 20 ευρώ
Φοιτητικό : 15 ευρώ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 2 ώρες με το διάλειμμα

Coronet TheatreΦρύνης 11 και Υμηττού, Παγκράτι
τηλέφωνα : 210 – 7012123 και 210 – 7012511

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Ο ρόλος της συναισθηματικής νοημοσύνης στο χώρο της εκπαίδευσης, της εργασίας και της υγείας


Ένας μεγάλος αριθμός μελετών, που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, εξετάζει το ρόλο που διαδραματίζει η συναισθηματική νοημοσύνη στις ακαδημαϊκές ή σχολικές επιδόσεις των νέων. Παρά το γεγονός ότι οι διαπιστώσεις που προκύπτουν από τις μελέτες αυτές είναι αντικρουόμενες, οι απόψεις που κυριαρχούν σε αυτές υποστηρίζουν τη σχέση ανάμεσα στη συναισθηματική νοημοσύνη και τις ακαδημαϊκές ή σχολικές επιδόσεις (Βουτυρά, 2009, Maridaki-Kassotaki, 2004).

Σύμφωνα με πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα, η συναισθηματική νοημοσύνη σχετίζεται με την ικανοποίηση και τις επιδόσεις των ατόμων στο χώρο της εργασίας (Petrides, et al., 2004) καθώς και με την ικανοποίηση και επιτυχία που τα άτομα βιώνουν στη ζωή (Qualter, Gardner, & Whiteley, 2007). Επηρεάζει επίσης τις αποφάσεις των νέων για την επιλογή των ακαδημαϊκών τους σπουδών (Kafetsioς, Maridaki-Kassotaki, Zammuner, Zampetakis, & Vouzas, 2009).

Εξίσου σημαντικός είναι ο ρόλος της συναισθηματικής νοημοσύνης και στο χώρο της υγείας. Σε πρόσφατη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε, για πρώτη φορά στον ελληνικό και στο διεθνή χώρο, ανάμεσα σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο, βρέθηκε ότι συστατικά της συναισθηματικής νοημοσύνης, όπως η αδυναμία διαχείρισης και ρύθμισης των συναισθημάτων και η συχνότητα έκφρασης αρνητικών συναισθημάτων αποτελούν παράγοντες πρόβλεψης της παραπάνω νόσου (Kravvariti, Maridaki-Kassotaki, & Kravvaritis, 2009). Η μελέτη αυτή διευρύνει διαπιστώσεις προγενέστερων μελετών από τις οποίες προκύπτει ότι το άγχος και άλλα αρνητικά συναισθήματα, όπως ο φόβος, ο θυμός κλπ. συνδέονται με την εμφάνιση καρδιοαγγειακών παθήσεων.

Ανάλογα συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα που εξέτασε τη σχέση ανάμεσα στη συναισθηματική νοημοσύνη και τη διαταραγμένη διατροφική συμπεριφορά των νέων. Βρέθηκε, δηλαδή, ότι συστατικά της ΣΝ, όπως η χαμηλή αυτο-εκτίμηση, η χαμηλή αντοχή στο στρες, η απαισιοδοξία και η έλλειψη ευτυχίας σχετίζονται με τη διαταραγμένη διατροφική συμπεριφορά σε νέους ηλικίας 19-22 ετών (Βλαχάκη & Μαριδάκη-Κασσωτάκη, 2004).

Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τις παραπάνω μελέτες καταδεικνύουν την αναγκαιότητα σχεδιασμού προγραμμάτων παρέμβασης, με επιστημονικό τρόπο και επιστημονικά κριτήρια, για την εφαρμογή τους σε νευραλγικούς χώρους, όπως της εκπαίδευσης, της εργασίας και της υγείας με σκοπό τη μεγιστοποίηση των ευεργετικών συνεπειών της συναισθηματικής νοημοσύνης στα άτομα που σχετίζονται με τους χώρους αυτούς.

Στο χώρο της εργασίας, για παράδειγμα, έχει διαπιστωθεί ότι τα προγράμματα που αποσκοπούν στην αύξηση των κινήτρων των εργαζομένων, στη διαχείριση του άγχους και των διαπροσωπικών τους σχέσεων συμβάλλουν στη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς τους (Πλατσίδου, 2004, 2010). Στο χώρο της υγείας τα προγράμματα καλλιέργειας της συναισθηματικής νοημοσύνης αποσκοπούν στην ανάπτυξη επικοινωνίας ανάμεσα στον ασθενή και το γιατρό προς όφελος και των δύο και ιδιαίτερα των ασθενών και της θεραπευτικής τους αγωγής.

Όσον αφορά στην εκπαίδευση, η ενσωμάτωση τέτοιων προγραμμάτων στα σχολικά προγράμματα έχει ιδιαίτερη σημασία για το σχολείο, αποστολή του οποίου δεν είναι μόνο η μετάδοση γνώσεων και η καλλιέργεια γνωστικών δεξιοτήτων, αλλά και η ανάπτυξη του συναισθήματος και των σχετικών με αυτό δεξιοτήτων. Σε πολλά σχολεία της Αμερικής, για παράδειγμα, εφαρμόζονται προγράμματα ανάπτυξης της συναισθηματικής έκφρασης και των κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών (Qualter et al., 2007). Στην Ελλάδα, έχουν γίνει προσπάθειες για τη συναισθηματική ανάπτυξη μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου από μεμονωμένους ερευνητές και όχι από την πολιτεία, όπως θα έπρεπε (βλ. π.χ. Χατζηχρήστου, 2004). Κυκλοφορούν επίσης και βιβλία με ασκήσεις για την εξάσκηση των συναισθηματικών και κοινωνικών δεξιοτήτων (ενδεικτικά βλ. Gottman, 2000, Τριλίβα & Chiementi, 2000), τα οποία ευελπιστούμε ότι θα προσελκύσουν την προσοχή των παιδαγωγών και ιδιαίτερα των υπευθύνων για τη σύνταξη των σχολικών προγραμμάτων, για να αναλάβουν πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή προς όφελος της μαθησιακής διαδικασίας και της βελτίωσης της ψυχικής υγείας των μαθητών.
Αικ. Μαριδάκη-Κασσωτάκη, Καθηγήτρια
Χαροκόπειο Πανεπιστήμιo

Ο ρόλος της συναισθηματικής νοημοσύνης στο χώρο της εκπαίδευσης, της εργασίας και της υγείας


Ένας μεγάλος αριθμός μελετών, που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, εξετάζει το ρόλο που διαδραματίζει η συναισθηματική νοημοσύνη στις ακαδημαϊκές ή σχολικές επιδόσεις των νέων. Παρά το γεγονός ότι οι διαπιστώσεις που προκύπτουν από τις μελέτες αυτές είναι αντικρουόμενες, οι απόψεις που κυριαρχούν σε αυτές υποστηρίζουν τη σχέση ανάμεσα στη συναισθηματική νοημοσύνη και τις ακαδημαϊκές ή σχολικές επιδόσεις (Βουτυρά, 2009, Maridaki-Kassotaki, 2004).

Σύμφωνα με πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα, η συναισθηματική νοημοσύνη σχετίζεται με την ικανοποίηση και τις επιδόσεις των ατόμων στο χώρο της εργασίας (Petrides, et al., 2004) καθώς και με την ικανοποίηση και επιτυχία που τα άτομα βιώνουν στη ζωή (Qualter, Gardner, & Whiteley, 2007). Επηρεάζει επίσης τις αποφάσεις των νέων για την επιλογή των ακαδημαϊκών τους σπουδών (Kafetsioς, Maridaki-Kassotaki, Zammuner, Zampetakis, & Vouzas, 2009).

Εξίσου σημαντικός είναι ο ρόλος της συναισθηματικής νοημοσύνης και στο χώρο της υγείας. Σε πρόσφατη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε, για πρώτη φορά στον ελληνικό και στο διεθνή χώρο, ανάμεσα σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο, βρέθηκε ότι συστατικά της συναισθηματικής νοημοσύνης, όπως η αδυναμία διαχείρισης και ρύθμισης των συναισθημάτων και η συχνότητα έκφρασης αρνητικών συναισθημάτων αποτελούν παράγοντες πρόβλεψης της παραπάνω νόσου (Kravvariti, Maridaki-Kassotaki, & Kravvaritis, 2009). Η μελέτη αυτή διευρύνει διαπιστώσεις προγενέστερων μελετών από τις οποίες προκύπτει ότι το άγχος και άλλα αρνητικά συναισθήματα, όπως ο φόβος, ο θυμός κλπ. συνδέονται με την εμφάνιση καρδιοαγγειακών παθήσεων.

Ανάλογα συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα που εξέτασε τη σχέση ανάμεσα στη συναισθηματική νοημοσύνη και τη διαταραγμένη διατροφική συμπεριφορά των νέων. Βρέθηκε, δηλαδή, ότι συστατικά της ΣΝ, όπως η χαμηλή αυτο-εκτίμηση, η χαμηλή αντοχή στο στρες, η απαισιοδοξία και η έλλειψη ευτυχίας σχετίζονται με τη διαταραγμένη διατροφική συμπεριφορά σε νέους ηλικίας 19-22 ετών (Βλαχάκη & Μαριδάκη-Κασσωτάκη, 2004).

Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τις παραπάνω μελέτες καταδεικνύουν την αναγκαιότητα σχεδιασμού προγραμμάτων παρέμβασης, με επιστημονικό τρόπο και επιστημονικά κριτήρια, για την εφαρμογή τους σε νευραλγικούς χώρους, όπως της εκπαίδευσης, της εργασίας και της υγείας με σκοπό τη μεγιστοποίηση των ευεργετικών συνεπειών της συναισθηματικής νοημοσύνης στα άτομα που σχετίζονται με τους χώρους αυτούς.

Στο χώρο της εργασίας, για παράδειγμα, έχει διαπιστωθεί ότι τα προγράμματα που αποσκοπούν στην αύξηση των κινήτρων των εργαζομένων, στη διαχείριση του άγχους και των διαπροσωπικών τους σχέσεων συμβάλλουν στη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς τους (Πλατσίδου, 2004, 2010). Στο χώρο της υγείας τα προγράμματα καλλιέργειας της συναισθηματικής νοημοσύνης αποσκοπούν στην ανάπτυξη επικοινωνίας ανάμεσα στον ασθενή και το γιατρό προς όφελος και των δύο και ιδιαίτερα των ασθενών και της θεραπευτικής τους αγωγής.

Όσον αφορά στην εκπαίδευση, η ενσωμάτωση τέτοιων προγραμμάτων στα σχολικά προγράμματα έχει ιδιαίτερη σημασία για το σχολείο, αποστολή του οποίου δεν είναι μόνο η μετάδοση γνώσεων και η καλλιέργεια γνωστικών δεξιοτήτων, αλλά και η ανάπτυξη του συναισθήματος και των σχετικών με αυτό δεξιοτήτων. Σε πολλά σχολεία της Αμερικής, για παράδειγμα, εφαρμόζονται προγράμματα ανάπτυξης της συναισθηματικής έκφρασης και των κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών (Qualter et al., 2007). Στην Ελλάδα, έχουν γίνει προσπάθειες για τη συναισθηματική ανάπτυξη μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου από μεμονωμένους ερευνητές και όχι από την πολιτεία, όπως θα έπρεπε (βλ. π.χ. Χατζηχρήστου, 2004). Κυκλοφορούν επίσης και βιβλία με ασκήσεις για την εξάσκηση των συναισθηματικών και κοινωνικών δεξιοτήτων (ενδεικτικά βλ. Gottman, 2000, Τριλίβα & Chiementi, 2000), τα οποία ευελπιστούμε ότι θα προσελκύσουν την προσοχή των παιδαγωγών και ιδιαίτερα των υπευθύνων για τη σύνταξη των σχολικών προγραμμάτων, για να αναλάβουν πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση αυτή προς όφελος της μαθησιακής διαδικασίας και της βελτίωσης της ψυχικής υγείας των μαθητών.
Αικ. Μαριδάκη-Κασσωτάκη, Καθηγήτρια
Χαροκόπειο Πανεπιστήμιo

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Νοημοσύνη και Συναίσθημα



Η έννοια ‘Συναισθηματική Νοημοσύνη’ εμπεριέχει δύο διακριτές έννοιες, την έννοια της νοημοσύνης, και αυτή του συναισθήματος, για τον προσδιορισμό των οποίων έχουν γίνει πολλές προσπάθειες από φιλοσόφους, ψυχολόγους και παιδαγωγούς.

Οι ορισμοί που έχουν δοθεί στον όρο νοημοσύνη είναι πολλοί, οι οποίοι, κυρίως, κάνουν αναφορά στα νοητικά επιτεύγματα του ατόμου και όχι τόσο στο τι είναι νοημοσύνη. Εάν λάβουμε υπόψη, για παράδειγμα, τους ορισμούς που κατά καιρούς έδωσαν στον όρο νοημοσύνη: α) ο Πλάτωνας, σύμφωνα με τον οποίο νοημοσύνη είναι ‘τάχος μάθησης’, β) ο Binet, ο πατέρας των ψυχομετρικών δοκιμασιών για τη μέτρηση της νοημοσύνης, ο οποίος θεώρησε ότι νοημοσύνη είναι ‘η κοινή λογική, το πρακτικό πνεύμα, η πρωτοβουλία, η ικανότητα προσαρμογής, κατανόησης, ανακάλυψης, διεύθυνσης και ελέγχου’, γ) μεταγενέστεροι μελετητές, όπως οι Stern και Claparède, που υποστήριξαν ότι νοημοσύνη είναι η ικανότητα προσαρμογής σε νέες καταστάσεις, αλλά και νεότεροι, όπως οι Spearman, Thurstone και Wechsler (βλ. Κασσωτάκης & Φλουρής, 2006, σελ. 240), οι οποίοι υιοθετώντας τους προηγούμενους ορισμούς υποστήριξαν ότι η νοημοσύνη δεν εκφράζει ένα μόνο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας, αλλά είναι συνιστάμενη πολλών επιμέρους νοητικών λειτουργιών, και ε) σύγχρονοι εκφραστές της νοημοσύνης, όπως ο Gardner (1983, 1993), ο οποίος θεώρησε την έννοια αυτή ως μία δέσμη διαφόρων ικανοτήτων καθεμιά από τις οποίες αποτελεί ιδιαίτερη μορφή νοημοσύνης, είναι δυνατόν να δεχτούμε ότι ‘νοημοσύνη είναι μία πολύπλοκη και πολυσύνθετη νοητική λειτουργία, στην οποία υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες, συνισταμένη των οποίων είναι η ικανότητα για απόκτηση νέων εμπειριών, για προσαρμογή σε νέες καταστάσεις και για αξιοποίηση της παλαιότερης εμπειρίας στην αντιμετώπιση νέων δυσκολιών ή προβλημάτων’ (βλ. Κασσωτάκης & Φλουρής, 2006, σελ. 241 και Φλουρής, 1996).

Οι ορισμοί που έχουν δοθεί και για την έννοια του συναισθήματος είναι τόσοι πολλοί και διαφορετικοί ώστε είναι παρακινδυνευμένο να δώσουμε, κατά τρόπο απόλυτο, ένα ορισμό. Από την αρχαιότητα, το συναίσθημα αναγνωρίζεται ως μία λειτουργία του οργανισμού, η οποία είτε από μόνη της είτε σε συνεργασία και αλληλεπίδραση με νοητικές λειτουργίες συμβάλλει στην ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου και ενισχύει την ικανότητα προσαρμογής του.

Λόγος για το συναίσθημα είχε γίνει πολύ πριν από τον Πλάτωνα, ο οποίος θεωρείται ο εκφραστής της πρώτης ολοκληρωμένης θεωρίας για τα συναισθήματα. Φιλόσοφοι, όπως ο Παρμενίδης, ο Εμπεδοκλής, ο Ηράκλειτος, ο Αναξίμανδρος και ο Αναξαγόρας, οι οποίοι έδωσαν τις πρώτες ερμηνείες για το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος, συνέδεσαν τα διάφορα συναισθήματα με στοιχεία του κόσμου καθώς και με διάφορες αντιδράσεις του ανθρώπινου σώματος. Ο Παρμενίδης, για παράδειγμα, πίστευε ότι το συναίσθημα του έρωτα συνενώνει τα αντίθετα του κόσμου, όπως, φως-σκοτάδι, θερμό-ψυχρό, κά. Ο Ηράκλειτος υποστήριζε ότι τα συναισθήματα εκπορεύονται από την ανθρώπινη ψυχή, η οποία είναι φωτιά και φλογερή εκπνοή και συνέδεσε την εμφάνιση ενός συναισθήματος με συγκεκριμένες σωματικές καταστάσεις, όπως η θερμοκρασία και ο ιδρώτας του σώματος, κά.

Μεταγενέστεροι φιλόσοφοι, όπως ο Πρωταγόρας, ο Δημόκριτος, ο Σωκράτης κά., οι οποίοι προσπάθησαν να δώσουν απαντήσεις σε ζητήματα που αφορούν στον ίδιο τον άνθρωπο, την ηθική συμπεριφορά ή την κατάκτηση της γνώσης, απέδωσαν την εμφάνιση συγκεκριμένων σωματικών συμπτωμάτων σε διάφορα συναισθήματα, (π.χ. πόνος, φόβος, θυμός, ευδαιμονία κλπ.). Για το Δημόκριτο, η ατομική ευτυχία είναι συνυφασμένη με τη συναισθηματική γαλήνη που βασίζεται στη γνώση και η ευδαιμονία με τη νοητική και σωματική ισορροπία, η οποία επέρχεται όταν η ψυχή απαλλάσσεται από όλα τα πάθη της, όπως ο έρωτας, το μίσος, ο θυμός, ο πόνος, η θλίψη, η ηδονή, η άμιλλα, ο φόβος, κά. Ο Σωκράτης πρέσβευε ότι η λειτουργία των συναισθημάτων εξαρτάται από την ηθική συνείδηση του ατόμου. Το συναίσθημα μάλιστα του έρωτα, κατά το Σωκράτη, το οποίο αναπτύσσεται μεταξύ δασκάλου και μαθητή, εκφράζεται ως φιλία μεταξύ τους που οδηγεί στη βελτίωση και ανέλιξη του εαυτού και των δύο.

Ο Πλάτωνας, ήταν, όπως τονίσαμε παραπάνω, ο εκφραστής της πρώτης ψυχοσωματικής θεωρίας για τα συναισθήματα, επειδή πρόβαλε τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση και συσχέτιση καθώς και το ρόλο που διαδραματίζει για την ανθρώπινη συμπεριφορά η ικανότητα ελέγχου και ρύθμισής τους. Τα συναισθήματα, κατά τον Πλάτωνα, διακρίνονται σε ανώτερα και κατώτερα. Στα κατώτερα συναισθήματα, τα οποία εδράζουν στο θνητό μέρος της ψυχής που αντιστοιχεί στο φυσικό σώμα, συγκαταλέγονται ο θυμός, ο φόβος, η άμιλλα, το μίσος, κά, ενώ στα ανώτερα συναισθήματα, τα οποία βρίσκονται στην αθάνατη ψυχή που βρίσκεται στο κεφάλι, περιλαμβάνονται ο φιλοσοφικός και διανοητικός έρωτας.

Η πιο συστηματική, όμως, προσέγγιση του περιεχομένου και τρόπου έκφρασης των συναισθημάτων αποδίδεται στον Αριστοτέλη. Στη Ρητορική του, για παράδειγμα, θεωρεί ότι τα συναισθήματα ‘είναι διαθέσεις, προσωρινές καταστάσεις του νου και όχι ιδιότητες του χαρακτήρα ή φυσικές επιθυμίες, που προκύπτουν σε μεγάλο βαθμό από την επικρατούσα αντίληψη για το τι αποδίδεται δημόσια σε κάποιον ή από κάποιον σε μία δεδομένη στιγμή. Υπό αυτήν τη μορφή, τα συναισθήματα επηρεάζουν τις κρίσεις’ (βλ. Βουτυρά, 2009, σελ. 15). Στην προσπάθειά του, μάλιστα, να ορίσει τα χαρακτηριστικά του επιτυχημένου Ρήτορα, κάνει αναφορά στη φύση των συναισθημάτων. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι ο Ρήτορας προκειμένου να πείσει κάποιον πρέπει να γνωρίζει: α) τη φύση ή τον ορισμό του συναισθήματος, την κατάσταση, δηλαδή, του μυαλού του ατόμου που αισθάνεται αυτό το συναίσθημα, β) το αντικείμενο του συναισθήματος, σε ποιους, δηλαδή, απευθύνεται ένα συναίσθημα και τι γίνεται αισθητό από αυτό, γ) την αιτία του συναισθήματος, γιατί, δηλαδή, το συναίσθημα γίνεται αισθητό και σε ποιες περιστάσεις λειτουργεί. Κάνει μάλιστα λόγο για τα ‘ανταγωνιστικά ζευγάρια’ των συναισθημάτων, τα οποία είναι: Θυμός-αμνησικακία, αγάπη-μίσος, φόβος-εμπιστοσύνη, ντροπή-αναίδεια, καλοκαγαθία-αδιαφορία, οίκτος-δυσαρέσκεια, ζηλοτυπία-φθόνος, άμιλλα-περιφρόνηση. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στη σχέση ανάμεσα στον τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων και τη φυσιολογία του σώματος. Το συναίσθημα της δειλίας, για παράδειγμα, δημιουργείται όταν το αίμα είναι αραιό, το συναίσθημα του φόβου όταν είναι κρύο ως αποτέλεσμα της ανακατανομής της ζωτικής θερμότητας στο σώμα και εκδηλώνεται με τρέμουλο της φωνής, αύξηση των καρδιακών παλμών, τσιριχτή φωνή, δίψα, έκκριση ιδρώτα, κά.

Στις θεωρίες για τα συναισθήματα που διατυπώθηκαν μετά τον Αριστοτέλη επικρατεί το ενδιαφέρον για μία καλύτερη ζωή. Οι θεωρίες αυτές εκφράστηκαν, κυρίως, από τους Στωικούς φιλοσόφους, οι οποίοι πρέσβευαν ότι ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η επίτευξη ενάρετου βίου, ο οποίος του εξασφαλίζει την ηρεμία, τη γαλήνη και την αταραξία της ψυχής μέσα από την απελευθέρωση όλων των παθών. Τα πάθη, τα οποία αποτελούν μία άλογη και αφύσικη κίνηση της ψυχής που μας παρασύρει σε επικίνδυνες για την ηθική ισορροπία και ευτυχία μας αντιδράσεις, κατηγοριοποιούνται στα εξής τέσσερα βασικά: 1) την όρεξη ή επιθυμία, 2) το φόβο, 3) την ευχαρίστηση ή απόλαυση και 4) τον πόνο ή θλίψη. Ο θυμός, σύμφωνα με το Σενέκα, θεωρείται ως μία ξαφνική και έντονη αναταραχή του μυαλού που έχει ως στόχο την εκδίκηση και προκαλεί υπερβολική θερμότητα στο στήθος, και, κατά τον Πλωτίνο, κύριο εκφραστή του Νεοπλατωνισμού, με τον οποίο κλείνει ιστορικά ο κύκλος της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας τον 3ο μ.χ αιώνα, ο θυμός είναι ο συναίσθημα που προκύπτει στο άτομο από την αντίληψη και κατανόηση του δικού του πόνου ή του πόνου των άλλων, και συνδέεται με διαταραχή στο συκώτι ή στο αίμα (Βουτυρά, 2009).

Τον 19ο αιώνα, εμφανίζεται μία πληθώρα διαφορετικών ορισμών για το συναίσθημααπό εκπροσώπους της Φιλοσοφίας και της Ψυχολογίας. Στην αγγλοσαξονική, κυρίως, βιβλιογραφία, συναντά κανείς εναλλακτικά τους όρους συναίσθημα, συγκίνηση, αίσθημα και διάθεση και διάφορους ορισμούς ή θεωρίες για τα συναισθήματα. Ο όρος συναίσθημα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, κατά τα μέσα του 18ου αιώνα, από τον Άγγλο φιλόσοφο Hume για να δηλώσει το αξιακό και ηθικό σύστημα του ανθρώπου. Σε σύγχρονες ψυχολογικές θεωρίες για τα συναισθήματα, όπως στη θεωρία των θετικών συναισθημάτων της Fredrickson (1998, 2001) ο όρος συναίσθημα υποδηλώνει, όπως και σε προγενέστερες θεωρίες, τις διάφορες αντιδράσεις του οργανισμού στις περιβαλλοντικές εξελίξεις, οι οποίες εκδηλώνονται σε διάφορα επίπεδα, το εκφραστικό, το γνωσιακό, το νευρολογικό, το φυσιολογικό ή βιολογικό κά. Ο παραπάνω ορισμός, ο οποίος εμπεριέχει επίγνωση του συγκινησιακού βιώματος, φαίνεται να έχει γίνει αποδεκτός σήμερα από τους περισσότερους ψυχολόγους που ασχολούνται με τη μελέτη των συναισθημάτων.
Αικ. Μαριδάκη-Κασσωτάκη, Καθηγήτρια 
Χαροκόπειο Πανεπιστήμιo

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

"ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ ΜΟΥ" με 5 ευρώ δυο παραστασεις στις 2 και 5/11


Μετά τη μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου για τη γενική δοκιμή της παράστασης «ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ ΜΟΥ» των Ελένης Ράντου, Σάρας Γανωτή και Νίκου Σταυρακούδη την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου, η Ελένη Ράντου και το θέατρο ΔΙΑΝΑ ανοίγουν τις πόρτες για το κοινό και στη γενική δοκιμή της Τετάρτης 2 Νοεμβρίου έναντι συμβολικού εισιτηρίου, μόνο 5 ευρώ.

Αν θέλετε να δείτε από κοντά τις τελευταίες πρόβες πριν η παράσταση σηκώσει αυλαία, επικοινωνήστε άμεσα με το θέατρο στο τήλεφωνο: 210-3626596.
Ώρα έναρξης των γενικών δοκιμών: 20.15. 

ΠΑΙΖΟΥΝ :
Ελένη Ράντου, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Ορφέας Αυγουστίδης, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Δημήτρης Καπετανάκος και ο Μπάμπης Γιωτόπουλος 

Λιγα λογια για την παρασταση...
Ποια κοινή μοίρα συνδέει έναν αλλοδαπό διαρρήκτη, μια φιλόλογο της ελληνικής γλώσσας σε πένθος, έναν ηλικιωμένο καθηγητή ελληνικής ιστορίας με αλτσχάιμερ και ένα φρεσκοδιαζευμένο βαλκανιονίκη, που θέλει να απολαύσει την ελευθερία του;

Όλοι οι παραπάνω μπερδεμένοι σ’ ένα πολύχρωμο γαϊτανάκι αλληλεξαρτήσεων και φόβων, προσπαθούν να αγαπήσουν και να ξαναγαπηθούν, να ακουμπήσουν και να εμπιστευθούν…. με φόντο την Ελλάδα του σήμερα.

Μία σύγχρονη, αιχμηρή κωμωδία με έντονους ρυθμούς και ανατροπές, που καυτηριάζει ό,τι μας κάνει και φοβόμαστε, ό,τι μας κάνει ξένους μ’ εμάς τους ίδιους… Γιατί ο σαρκασμός και το χιούμορ είναι το μόνο όπλο απέναντι στο φόβο μας.

ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΤΕΣ :

Σκηνοθεσία : Γιώργος Παλούμπης

Σκηνικά : Μαγιού Τρικεριώτη

Κοστούμια : Μανώλης Γαλετάκης

Φωτισμοί : Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Κίνηση : Αντιγόνη Γύρα

Μουσική επιμέλεια : Κώστας Ζήκος

Video art : Ακης Πολύζος

Φωτογραφία : Ορφέας Εμιρζάς

Ποια είναι τα δικά σου 43 πράγματα?



Είμαι οπαδός του site 43 Things εδώ και κάποιο διάστημα, αν και δεν το χρησιμοποιώ σε καθημερινή βάση. Αυτό που λατρεύω με τα 43 Πράγματα είναι ότι σε αναγκάζει να σκεφτείς τι θέλεις να πετύχεις, τι θα ήθελες να κάνεις αυτό τον χρόνο, ή ακόμη και τα επόμενα 2 ή 5 ή 10 χρόνια.

Αν δεν το έχετε κάνει ακόμη, προτείνω να πάτε στο site και να το δοκιμάσετε (και όχι, δεν με πληρώνουν!)… Ορίστε τα 43 δικά σας πράγματα που θα θέλατε να κάνετε (ή ότι νούμερο θέλετε εσείς). Το ωραίο είναι που μπορείτε να δείτε τους στόχους άλλων ανθρώπων, και να πάρετε ιδέες και έμπνευση από ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Υπάρχουν επίσης άλλα είδη τέτοιων λιστών… βιβλία που θα θέλατε να διαβάσετε, μέρη που θέλετε να επισκεφτείτε, πράγματα που θα θέλατε να κάνετε πριν πεθάνετε. Πολλές επιλογές, και όλες τους καλές.

Φυσικά, μπορείτε να το κάνετε αυτό σε χαρτί ή σε οποιοδήποτε πρόγραμμα. Αρκεί να ορίσετε κάποιους στόχους. Μετά κάντε ένα πλάνο για να τους πετύχετε. Πέρυσι, όρισα τους 8 κορυφαίους στόχους μου για τη χρονιά, και τους κατάφερα όλους εκτός από έναν (να μπορέσω να κάνω 25 έλξεις στο μονόζυγο, πράγμα που ελπίζω να κάνω φέτος).

Άλλο ένα ωραίο χαρακτηριστικό, είναι ο τρόπος που λειτουργεί για να προκαλέσεις τον ίδιο σου τον εαυτό – προκαλείς τον εαυτό σου δημόσια για να κάνεις ένα από τα πράγματα που έχεις γράψει μέχρι μια συγκεκριμένη μέρα, και αν δεν το κάνεις, ορίζεις κάτι που πρέπει να κάνεις αντ’ αυτού (όπως το να φας το καπέλο σου ή ό,τι άλλο).

Παρακάτω είναι τα 18 πράγματα που έχουν μείνει στην λίστα μου:
Να ολοκληρώσω το τρίαθλο
Να ζω παθιασμένα
Να βγω από τα χρέη
Να κάνω την γυναίκα μου ευτυχισμένη για το υπόλοιπο της ζωής της
Να είμαι στο παρόν
Να ζω απλά

Να περικόψω πράγματα από τη ζωή μου που δεν είναι απαραίτητα
Να αποφύγω κι άλλο τη σπατάλη
Να ολοκληρώσω ένα Ironman τρίαθλο
Να δω το βόρειο σέλας
Να κάνω πράξη το ζεν
Να γυρίσω την Ευρώπη με σακίδιο στην πλάτη
Να ολοκληρώσω το διάβασμα του Οδυσσέα
Να χτίσω ένα απλό σπίτι
Να βοηθήσω να σταματήσει η πείνα στον κόσμο
Να κάνω 25 έλξεις στο μονόζυγο
Να δω το ηλιοβασίλεμα στην Ταϊλάνδη
Να τρέξω έναν μαραθώνιο σε λιγότερο από 3,5 ώρες

Είχα κι άλλα εδώ, αλλά τα έχω ήδη τσεκάρει γιατί τα έκανα.

Ποια είναι τα ΔΙΚΑ ΣΑΣ 43 πράγματα?

Συντάκτης Leo Babauta

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Πρωτοποριακό ενεργειακό κέικ, μπορεί να συντηρήσει τον οργανισμό για ένα 24ωρο!



Το θαυματουργό ελληνικό αρτοσκεύασμα αποτελεί παγκόσμια πατέντα, που ήδη διατίθεται στο εμπόριο και έχει γίνει περιζήτητο εκτός συνόρων. Ονομάζεται κέικ αποκατάστασης Feed Back και το κύριο συστατικό του προέρχεται από το τυρόγαλα ή ορό γάλακτος, το εξαιρετικά ρυπογόνο απόβλητο των τυροκομείων, που απορρίπτεται ανεξέλεγκτα στα ποτάμια, εξαφανίζοντας το οξυγόνο και κάθε ίχνος ζωής σε ακτίνα χιλιομέτρων.

Για κάθε κιλό τυριού παράγονται 9 κιλά τυρογάλακτος, ενώ το απόβλητο μόνο ενός τυροκομείου έχει ισοδύναμο βιολογικό φορτίο με αυτό μιας πόλης 40.000 κατοίκων.

Το 2006 ανατέθηκε στο τμήμα Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας την εκπόνηση ειδικής μελέτης για την αναζήτηση λύσεων στη διαχείριση αυτού του απόβλητου στον Πηνειό.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Δημήτρης Κουρέτας, δήλωσε: «Στο εργαστήριο ανακαλύψαμε μια διαδικασία επεξεργασίας του τυρογάλακτος που απομονώνει την πρωτεΐνη και αυτό που απομένει είναι απλό νερό, απαλλαγμένο από ρυπαντικό φορτίο.

Έχοντας καταφέρει να απομονώσει την πολύτιμη πρωτεΐνη και να τη διαθέτει σε μορφή σκόνης, ο καθηγητής, δηλώνει ότι αναζήτησε τρόπους να αξιοποιήσει αυτά τα πλεονεκτήματά της. Αναμειγνύοντας πρωτεΐνη με ένα μείγμα πολυμερισμένων και ελεύθερων σακχάρων και προσθέτοντας κάποια αρωματικά στοιχεία παρασκεύασε το πρωτοποριακό ενεργειακό κέικ.

Ο καθηγητής δεν περιορίστηκε σε αυτό αλλά προώθησε τη διαδικασία μετατροπής σε τελικό προϊόν που διατίθεται στο εμπόριο. Συνεργάστηκε με την εταιρεία «Πρωτεΐνες Κεντρικής Ελλάδος, και με τους Μύλους Καπλανίδη στις Σέρρες.

Ο γενικός διευθυντής των Μύλων Καπλανίδη, Δημήτρης Τσιλιακούδης δήλωσε: «Από την αρχή του χρόνου, το Feed Back διατίθεται σε ινστιτούτα διατροφής, αθλητικούς χώρους, καταστήματα πώλησης βιολογικών προϊόντων στην Ελλάδα, ενώ ήδη ξεκίνησε η εξαγωγή του».

Το Feed Back μοιάζει με κοινό κέικ και έχει βάρος μόλις 80 γραμμάρια, αρκεί όμως για να συντηρήσει τον ανθρώπινο οργανισμό για ένα 24ωρο, καθώς περιέχει τις θερμίδες και τις πρωτεΐνες ενός πλήρους γεύματος.

Δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους







...Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ' αγοράζουν όλα έτοιμα απ' τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.
-Τι πρέπει να κάνω; Είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά...

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Τα δώρα της ψυχής ενάντια στην ψυχική πίεση.



Ένα κατακόκκινο ηλιοβασίλεμα. Ένα ζεστό μπάνιο. Μια πεταλούδα μονάρχης. Η καθησυχαστική φωνή ενός καλού φίλου. Αυτά είναι τα δώρα που τροφοδοτούν την ψυχή.

Εμείς λαχταρούμε και πρεσβεύουμε αυτές τις ειδικές στιγμές, που θα δώσουν ισορροπία απέναντι σε εκείνες που τόσο συχνά και εύκολα γίνονται εκτός λογικής και με τις έντονες απαιτήσεις και τις αυξανόμενες πιέσεις των θέσεων εργασίας, για τις οικογένειές μας και τις ανυπολόγιστες συνέπειες στην καθημερινή ζωή.

Αυτά τα δώρα, ένα είδος θείας ενέργειας να το πω έτσι, το φιλτράρισμα μέσα από τις αισθήσεις μας για την ενδυνάμωση του ανθρώπινου πνεύματος.

‘Το όλο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών της.’Αυτό το ψήγμα σοφίας μιλάει για την κατανόησή μας για ευημερία, για την υγεία, που δεν είναι μόνο η βέλτιστη λειτουργία των οργανικών συστημάτων του σώματος.

Βέλτιστη υγεία είναι η ενσωμάτωση και η αρμονία του μυαλού, (δηλαδή πνεύματος και των συναισθημάτων) και σώματος. Ωστόσο, για πολλούς επαγγελματίες του κλάδου, από τους γιατρούς και τους γυμναστές, σχεδόν όλη η προσοχή δίνεται στηνσωματική ευεξία, επειδή είναι το πιο απτό επίτευγμα της υγείας.

Για αιώνες, η Δυτική επιστήμη και φιλοσοφία έχει τοποθετήσει μια διαχωριστική γραμμή, μεταξύ του νου και του σώματος. Σήμερα, ως παραδείγματα αλλαγής, οι ερευνητές, σε διάφορους τομείς της επιστήμης μαθαίνουν ότι, πράγματι, το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του ότι, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του νου και σώματος.

Οι γιατροί και οι φυσικοί όλο και περισσότερο, στρέφουν την προσοχή τους στην παραμελημένη από καιρό έννοια - την υγεία του ανθρώπινου πνεύματος και της ψυχής.

Με την προϋπόθεση ότι υπάρχει μια οριστική σύνδεση μεταξύ άγχους και ασθένειας, καθώς και μια μεγαλύτερη εκτίμηση για τη θεραπευτική δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος (π.χ. αυτόματη υποχώρηση σημαντικών νοσημάτων).

Oι επαγγελματίες σε όλους τους τομείς της υγείας και φυσικής, αρχίζουν να αναγνωρίζουν ποια είναι η σοφία όλων των ηλικιών και των πολιτισμών, που έχουν πει εδώ και χιλιετίες – δηλαδήγια να είναι υγιείς οι άνθρωποι, πρέπει κανείς να αναγνωρίσει και να γαλουχήσει και το ανθρώπινο πνεύμα.

Οι άνθρωποι που έχουν υποστεί πολλά από καταστροφικές εμπειρίες της ζωής, συχνά βγαίνουν νικητές και όχι θύματα.

Όταν ρωτούν, ‘Τι ήταν αυτό που έχεις κερδίσει μέσα από τη δοκιμασία σου;’ κάθε πρόσωπο δίνει μια παρόμοια απάντηση.

Αυτό που περιγράφει είναι αυτό που ονομάζεται ‘μυς της ψυχής’, οι εσωτερικές πηγές που μας βοηθούν να διαλυθούν και να ξεπεραστούν τα οδοφράγματα στο ταξίδι της ζωής.

Αυτά τα οδοφράγματα περιλαμβάνουν τα πάντα, από τη διαφωνία των συζύγων, από την κόλαση και καρκινικών όγκων, τους αλκοολικούς γονείς ή ένα σκασμένο λάστιχο κατά τη διάρκεια της ώρας αιχμής.

Οι ‘μύες’ της ψυχής περιλαμβάνουν, (αλλά δεν περιορίζονται εκεί μόνο) , το θάρρος, την πίστη, το χιούμορ, την υπομονή, τη συμπόνια, τη φαντασία, την ταπεινοφροσύνη, τη συγχώρεση, τη διαίσθηση, τη δημιουργικότητα, την αισιοδοξία, την ειλικρίνεια και αγάπη.

Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι πόροι, που μπορείς να βασιστείς σε περιόδους κρίσης και καταστροφών. Δεν είναι τα δώρα για τους λίγους εκλεκτούς. Είναι για κάθε έναν από εμάς. Αλλά, όπως η σωματικοί μας μύες, θα ατροφήσουν αν δεν χρησιμοποιηθούν.

Και ενώ ποτέ δεν θα εξαφανιστούν, θα είναι αποδυναμωμένοι ή ανενεργή κατάσταση, και εξίσου αναποτελεσματικοί, όπως οι μύες του πρόσωπου που είναι αγύμναστο και προσπαθεί να λάβει μέρος σ΄ ένα μαραθώνιο.

Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε πνευματικά υγιείς. Ίσως πνευματική υγεία μπορεί καλύτερα να περιγραφεί ως η εσωτερική μας λειτουργία – που δεσμεύει με την πνευματική της δύναμη τους μυς σε τακτική και συχνή βάση.

Σε περιόδους αλλαγών που συχνά παράγει η ψυχική πίεση, καλούμαστε αρκετά τακτικά να χρησιμοποιήσουμε τους εσωτερικούς πόρους μας, ώστε να δράσουν δυνατά μέσα από κάθε κατάσταση, ώστε ο νικητής να μην είναι το θύμα.

Πνευματική υγεία σημαίνει τη μη κάμψη αυτών των μυών και την αίσθηση της δύναμης που παρέχουν, όταν χρειάζεται.

Η υγεία του ανθρώπινου πνεύματος

Αναγνωρίζοντας τη μοναδική χημεία του ανθρώπου όντος και του Θεού, είναι αυτό που μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τα προβλήματα της ζωής. Επιπλέον, αυτή η μυστικιστική σχέση, που στηρίζει την υγεία του ανθρώπινου νου, είναι μια καλή στρατηγική για τη διαχείριση του ψυχικού φόρτου, επειδή αναγνωρίζει και τιμά, αντί να αγνοεί, την κρίσιμη σημασία που έχει η πνευματική διάσταση.

Ακριβώς όπως η νευρική ένταση μπορεί να ενισχύσει τις μυϊκές ίνες, να περιορίσει τη ροή του οξυγονωμένου αίματος και των θρεπτικών ουσιών στους ιστούς των μυών, το ίδιο μπορεί να επαναληφθεί όταν αντιλήψεις του φόβου και του θυμού περιορίζουν τη ροή της διανοητικής δύναμης.
Η λύση στην απόκτηση πνευματικής ηρεμίας και ισορροπίας είναι η αγάπη και η συμπόνια του συνανθρώπου που πάσχει. Η αγάπη, όταν είναι πραγματική και αληθινή, θα πρέπει να τεθεί σε δράση. Υπάρχουν πολλά χρώματα στο ουράνιο τόξο της αγάπης. Συμπόνια είναι ένας από τους λαμπρότερούς της. Συμπόνια στη δράση μπορεί να εξηγηθεί με μια λέξη - διακονία. Διακονία δεν είναι το ίδιο πράγμα με βοήθεια. Είναι ένα είδος σχέσης, και εκείνοι που βοήθησαν θα αισθάνονται αυτή την ικανοποίηση . Βοήθεια συνεπάγεται μια αίσθηση του χρέους.

Η διακονία προσφέρει μέρισμα της αγάπης σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Η συμπόνια περιλαμβάνει την ικανότητα να αισθάνονται τον πόνο του άλλου, αλλά δεν σταματά εκεί. Για να συμμετέχουμε στην αληθινή συμπόνια πρέπει να προχωρήσουμε στα συναισθήματα και στην εσωτερική καλλιέργεια, γι 'αυτό η έκφραση ‘συμπόνια στη δράση’ έχει πολύ περισσότερη έννοια από την έννοια πο έχει ίδια η λέξη. Μόνο με αυτήν τη μέθοδο, που περιγράψαμε πιο πάνω, η ανθρώπινη διανόηση θεραπεύει και νικά την ψυχική πίεσή της.
 Γράφει:Σάπικας Ε. Δανιήλ, Αρχ. Δρ. Οικογενειακός - Ιατρός

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Πως έδωσα τέλος στον ερωτικό δεσμό με την πιστωτική μου κάρτα






Πως έδωσα τέλος στον ερωτικό δεσμό με την πιστωτική μου κάρτα (και γιατί χρησιμοποιώ μετρητά)


Στα πρώτα μου βήματα στον κόσμο των ενηλίκων, από φόβο, έμενα μακριά από τις πιστωτικές κάρτες. Οι γονείς μου είχαν κάποια προβλήματα με αυτές, κι έτσι είχα κάτι σαν φοβία. Στα 20 μου, παρασύρθηκα και απέκτησα μία κάρτα. Είχε ένα όριο στα €500 μόνο, και είχα υποσχεθεί ότι θα πλήρωνα το υπόλοιπο κάθε μήνα. Το έκανα αυτό για κάποια χρόνια, αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο, σταδιακά άφησα το υπόλοιπο να κατρακυλήσει μέχρι που δεν μπορούσα πια να πληρώνω το υπόλοιπο κάθε χρόνο. Μετά από αυτό, το ξεπλήρωσα και ακύρωσα την κάρτα, καθαρά από φόβο. Πέρασα κάποιο διάστημα χωρίς κάρτα, αλλά μετά ήρθαν οι άσχημες μέρες.

Χρειάστηκα να πάρω κάτι σημαντικό, και δεν είχα τα μετρητά. Απέκτησα μια κάρτα με όριο €5000, κι ένιωσα τον φόβο πάλι να με κυριεύει. Η πρώτη χρέωση ήταν αρκετά πάνω από €1000. Στη συνέχεια ακολούθησαν άλλες μεγάλες χρεώσεις – έξοδα που ήθελα να καλύψω, αλλά δεν είχα τα μετρητά. Προσπάθησα να πληρώνω όσα περισσότερα μπορούσα κάθε μήνα, αλλά όταν άρχισα να έχω άλλα έξοδα, ο λογαριασμός της πιστωτικής κάρτας δεν ήταν σε προτεραιότητα. Μπορούσα να τον πληρώσω αργότερα.

Μετά από λίγα χρόνια: δεν μπορούσα πλέον να πληρώνω την ελάχιστη καταβολή στην κάρτα μου. Είχα κι άλλους λογαριασμούς που ήταν επίσης εκτός ελέγχου. Ακύρωσα την κάρτα, και έφτιαξα ένα πλάνο αποπληρωμής. Πάλευα και με τους υπόλοιπους λογαριασμούς μου μέχρι πριν ένα χρόνο, ώσπου άρχισα να έχω τα πράγματα υπό έλεγχο. Αλλά εξακολουθούσα να έχω μία χρεωστική Mastercard, και την χρησιμοποιούσα για τις αγορές μου μέσω Internet. Από τη στιγμή που δεν ήταν πιστωτική, δεν υπήρχε πρόβλημα, σωστά?

Σήμερα, τα φέρνω δύσκολα βόλτα, αλλά το καλύτερο είναι το εξής: δεν έχω πιστωτική κάρτα. Ούτε καν τη χρεωστική Mastercard. Ξεπληρώνω τα χρέη μου και τα πράγματα δείχνουν πιο ρόδινα.

Η σύστασή μου: αν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στο να πληρώνεις το υπόλοιπο της κάρτας σου κάθε μήνα, και δεν μπορείς να αντισταθείς σε παρορμητικές αγορές, ακύρωσε την πιστωτική σου κάρτα. Σήμερα κιόλας. Είναι μάστιγα.

Το θέμα αυτό βέβαια έχει συζητηθεί μέχρι αηδίας, άρα θα πω απλά το εξής: κάνε ότι σε εξυπηρετεί, αλλά να είσαι πολύ προσεχτικός με τις πιστωτικές κάρτες. Είναι επικίνδυνες, και έχουν προκαλέσει πολλά οικονομικά ναυάγια σε πολλές οικογένειες. Η καλύτερη πολιτική για πολλούς ανθρώπους, και μπορεί εσύ να διαφέρεις, είναι να πορευτείς χωρίς κάρτα για όσο το δυνατόν περισσότερο.

Αλλά πως ζω χωρίς πιστωτική κάρτα? Να πως:

1. Πληρώνω τους λογαριασμούς μου ηλεκτρονικά ή με πάγια εντολή πληρωμής. Είναι απλό, βολικό, και αυτόματο. Και ταχύτατο!

2. Χρησιμοποιώ μετρητά για όλα τα άλλα. Όλα τα άλλα? Σχεδόν ναι. Μία στο τόσο θα γράψω μια επιταγή ή θα χρησιμοποιήσω τη χρεωστική μου κάρτα (η συγκεκριμένη δεν έχει σήμα πιστωτικής κάρτας επάνω της, κι έτσι δεν μπορώ να τη χρησιμοποιήσω στο Internet), αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες. Τραβώ μετρητά για τα τρόφιμα και τη βενζίνη.

Και τι γίνεται με τις αγορές μέσω Internet? Ακριβώς! Έπεσες διάνα! Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους των πιστωτικών καρτών αυτές τις μέρες είναι ότι κάνουν τις αγορές τόσο, μα τόσο εύκολες. Κάνεις κάποια έρευνα για το πώς μπορείς να ξεπληρώσεις το χρέος σου? Ορίστε! Υπάρχει ένα πολύ καλό βιβλίο του Dave Ramsey. Ένα κλικ, και έρχεται στην πόρτα μου. Οι πιστωτικές κάρτες σου επιτρέπουν να αγοράζεις οτιδήποτε, χωρίς να πρέπει να το σκεφτείς. Και αυτό είναι επικίνδυνο.

Αν λοιπόν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χρειάζομαι να αγοράσω κάτι από το Internet, θα μπορούσα να ζητήσω από ένα συγγενή μου να το αγοράσει για μένα, και να του δώσω τα μετρητά. Προφανώς αυτό δεν είναι βολικό και δεν θέλεις να γίνει κατάχηση κάνοντάς το πολύ συχνά. Κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που πιάνει. Πριν ακυρώσω τη χρεωστική μου Mastercard (πριν από περίπου 4 μήνες), αγόραζα από το Internet περίπου δύο πράγματα την εβδομάδα. Δεν το λες και αγοραστική μανία, αλλά αν το σκεφτείς σε βάθος χρόνου, μαζεύονται πολλά. Τους τελευταίους τέσσερις μήνες, νομίζω έχω παραγγείλει ένα πράγμα. Μία μείωση των προαιρετικών εξόδων μου μέσω Internet κατά 95%.

Θα μπορούσα επίσης να πληρώνω μέσω Paypal ή άλλων παρόμοιων μεθόδων, αλλά δεν το έχω κάνει ακόμα. Το νόημα είναι ότι μου είναι πολύ πιο δύσκολο να αγοράζω πράγματα από το Internet τώρα (ως ένα βαθμό το ίδιο συμβαίνει και στον πραγματικό κόσμο, όχι μόνο ηλεκτρονικά), κι έτσι το κάνω σπάνια. Ενώ μπορεί να νομίζουμε ότι το να αγοράζουμε πράγματα από το Internet είναι απαραίτητο, σχεδόν σε κάθε περίπτωση, δεν είναι. Κάνοντας αγορές μέσω Internet απλά ξοδεύεις περισσότερα απ’ όσα θα ξόδευες κανονικά. Πάρε για παράδειγμα εμένα – είμαι ζωντανή απόδειξη.

Το να χρησιμοποιείς μετρητά έχει άλλα οφέλη. Μπορώ να δω με μια ματιά (κοιτώντας τους φακέλους μου για την κάθε κατηγορία εξόδων) πόσα χρήματα μου έχουν μείνει από τον προϋπολογισμό μου σε εκείνη την κατηγορία. Αυτό είναι δύσκολο όταν χρησιμοποιείς πιστωτική κάρτα. Θα μπορούσες βέβαια να ελέγξεις το υπόλοιπό της κάρτας σου, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν ποτέ. Θα μπορούσες επίσης να ενημερώνεις το Quicken ή το Money, προγράμματα που και τα δύο σου επιτρέπουν να γνωρίζεις το διαθέσιμο υπόλοιπό σου, αλλά αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο, ιδίως αν είσαι μακριά από το σπίτι. Έτσι, πολλοί άνθρωποι, όταν είναι στο δρόμο, μαντεύουν πόσο είναι το υπόλοιπό τους στο περίπου. Και μερικές φορές δεν μπαίνουν καν στον κόπο. Με μια πιστωτική κάρτα, μπορείς να ανυσηχείς γι’ αυτό αργότερα. Με υψηλό τόκο!

Πρόκειται για ένα καυτό θέμα σε πολλά blogs οκονομικών, όπου άλλοι είναι υπέρ των πιστωτικών και άλλοι κατά. Πιστεύω ότι είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός, και διαφορετικές μέθοδοι λειτουργούν για διαφορετικούς ανθρώπους.
Πηγη:Leo Babauta

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

«Η ΘΕΙΑ ΚΙ ΕΓΩ» του Μόρις Πάνιτς


Η Θεατρική Διαδρομή θα παρουσιάσει το βραβευμένο έργο του Καναδού Μόρις Πάνιτς, «Η ΘΕΙΑ ΚΙ ΕΓΩ» στο θέατρο Βασιλάκου, από την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011.

Το έργο που γνώρισε τεράστια επιτυχία στο Λονδίνο, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλια, με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και τη Μπέτυ Βαλάση, η οποία επανέρχεται στη σκηνή μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, σε ένα ρόλο έκπληξη.

Πρόκειται για μια σύγχρονη μαύρη κωμωδία, που διαπραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις, τη μοναξιά και την ανάγκη που αυτή γεννά για επικοινωνία και συντροφικότητα. Όλα αυτά δοσμένα με χιούμορ, σασπένς και ευαισθησία μέσα από συνεχείς ανατροπές και απρόσμενες καταστάσεις.

Ένας ιδιόρρυθμος ανιψιός (Χρήστος Χατζηπαναγιώτης) αναγκάζεται να επισκεφθεί και να συμβιώσει με την από χρόνια χαμένη υπερήλικη θεία του (Μπέτυ Βαλάση). Το αταίριαστο αυτό ντουέτο, ένα δυναμικό δίδυμο, περνά όλη τη γκάμα των αισθημάτων και των καταστάσεων. Οι κωμικές στιγμές διαδέχονται τις δραματικές, σ’ ένα σκηνικό παιχνίδι συνεχών εκπλήξεων, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Είναι σα να παρακολουθεί κανείς μια ανελέητη πάλη μεταξύ δύο κολοσσιαίων μονομάχων, ένα απολαυστικό ρινγκ, πάνω σε όλα τα μεγάλα θέματα της ζωής.

Στο τέλος ποιος θα κερδίσει? Η ελπίδα και η αγάπη οδηγεί και τους δύο στην κάθαρση και στην ευτυχία! 

Θέατρο Βασιλάκου Πλαταιών & Προφ. Δανιήλ 3
Τηλ. 210-3470707 και 210-3467735
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ : ΠΕΜΠΤΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011

 «Η ΘΕΙΑ ΚΙ ΕΓΩ» του Μόρις Πάνιτς
Μαύρη κωμωδία 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση : Γιώργος Βάλαρης
Απόδοση : Αντώνης Γαλαίος
Σκηνοθεσία : Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά – κοστούμια : Αναστασία Αρσένη
Φωτισμοί : Ανδρέας Μπέλης
Μουσική επιμέλεια : Παναγιώτης Αυγερινός
Βοηθός Σκηνοθέτης : Μαρίνος Δεσύλλας 

ΠΑΙΖΟΥΝ :
Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Μπέτυ Βαλάση

Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων: Αντώνης Κοκολάκης
Email : HYPERLINK "mailto:kokolakispr@yahoo.gr" kokolakispr@yahoo.gr και HYPERLINK "mailto:kokolakispr@gmail.com" kokolakispr@gmail.com
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :
Τέταρτη : 19:00
Πέμπτη : 21:15
Παρασκευή : 21:15
Σάββατο : 18:00 & 21:15
Κυριακή : 19:00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Γενική Είσοδος : 20 €
Φοιτητικό- Μαθητικό : 15 €
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 90 Λεπτά
HYPERLINK "http://www.ticketservices.gr" \t "_blank" www.ticketservices.gr
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου)Τηλεφωνικό κέντρο: HYPERLINK "tel:210%207234567" \t "_blank" 210 7234567 - Φαξ: HYPERLINK "tel:210%207224173" \t "_blank" 210 7224173

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Το μανιφέστο της τεμπελιάς: Κάνε Λιγότερα. Στη συνέχεια, Κάνε ακόμη Λιγότερα.


"Εξασκήσου στο να μην κάνεις τίποτα, και όλα θα μπουν στη θέση τους." Lao Tzu

Πόσοι από εμάς δεν τεμπελιάζουν πότε πότε? Φυσικά, κάποιοι από εμάς τεμπελιάζουν περισσότερο από άλλους. Η μητέρα μου, που ήταν πάντα δουλευταρού, μου έλεγε καμιά φορά ότι βαριόταν, αλλά μετά έκανε τη δουλειά που είχε ούτως ή άλλως. Κι εγώ της έλεγα: “Μαμά, αυτό δεν είναι τεμπελιά! Είναι το αντίθετο της τεμπελιάς!”

Η τεμπελιά συχνά φαίνεται σαν κάτι κακό, αλλά διαφωνώ. Η τεμπελιά είναι εκπληκτικό πράγμα. Και να γιατί:

1. Τεμπελιά σημαίνει ότι το σώμα σου και το μυαλό σου είναι κουρασμένα και θέλουν να ξεκουραστούν. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι καλό είναι να ξεκουραστείς. Όταν αγνοείς τέτοια σημάδια, καταλήγεις να εξαντλείσαι. Άρα ξεκουράσου, και μην έχεις τύψεις!

2. Τεμπελιά σημαίνει ότι δε θέλεις να δουλέψεις πολύ σκληρά, κι αυτό συχνά καταλήγει στο να βρίσκεις τρόπους για να κάνεις λιγότερη δουλειά. Σχεδόν όλη η πρόοδος της τεχνολογίας βγαίνει από την τεμπελιά: οδηγούμε αυτοκίνητα αντί να περπατάμε γιατί βαριόμαστε να περπατήσουμε, χρησιμοποιούμε πλυντήρια γιατί βαριόμαστε να πλύνουμε στο χέρι, χρησιμοποιούμε κομπιούτερ γιατί είναι κουραστικό να γράφουμε με το χέρι. Βέβαια, το να βασιζόμαστε στις μηχανές δεν είναι ότι καλύτερο. Καλό είναι να χρησιμοποιούμε την τεμπελιά για να βρούμε καλύτερους τρόπους να κάνουμε τα πράγματα.

3. Οι τεμπέληδες άνθρωποι δεν ξεκινούν πολέμους. Ποιος θέλει να τραβήξει όλα αυτά που χρειάζεται ένας πόλεμος? Η ειρήνη και η φιλία είναι πολύ πιο εύκολες.


Κάνε Λιγότερα: Από τα πάντα

Κάνε Λιγότερα σημαίνει όχι μόνο να είσαι παραγωγικός, αλλά πολλά περισσότερα. Στοχεύει στην καρδιά του πράγματος, ότι κι αν κάνουμε. Στοχεύει στην καρδιά της κοινωνίας μας. Το Κάνε Λιγότερα είναι ένα μανιφέστο για τη ζωή, που απλά έχει μόνο δύο λέξεις στον τίτλο.

Και να πως μπορεί το μανιφέστο αυτών των δύο λέξεων, αυτό το “Κάνε Λιγότερα”, να αλλάξει τα πάντα:

1. Κάνε λιγότερες αγορές. Αν ξοδεύεις λιγότερα, αγοράζεις λιγότερα, αποκτάς λιγότερα, τότε θα έχεις στην κατοχή σου λιγότερα, θα χρειάζεσαι λιγότερα, θα έχεις λιγότερο χρέος, θα είσαι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, θα έχεις λιγότερη σαβούρα, και θα έχεις περισσότερο χρόνο για πράγματα που είναι πραγματικά σημαντικά.

2. Να είσαι λιγότερο πολυάσχολος. Αντί να τρέχεις σαν τρελός κάνοντας πολλά μικρά πραγματάκια, χαλάρωσε τους ρυθμούς σου. Κάνε Λιγότερα. Ζήσε μια πιο ήρεμη ζωή, πιο γαλήνια. Αρκέσου στο να καθίσεις, και να μην κάνεις τίποτα. Χαλάρωσε λίγο. Χαμογέλασε και νιώσε ευχαριστημένος. 
3. Κάνε λιγότερο κουμάντο. Αν είσαι σε θέση που έχεις εξουσία πάνω σε άλλους, είτε είσαι διευθυντής, είτε είσαι γονιός… όσο λιγότερο κουμάντο κάνεις, τόσο καλύτερα. Πολλοί άνθρωποι παρακάνουν κουμάντο στη δουλειά, ή σαν γονείς. Αυτό δίνει στους υπαλλήλους τους ή στα παιδιά τους αντίστοιχα, πολύ λίγη ελευθερία, πολύ μικρό περιθώριο για δημιουργία, για να μάθουν από τις δικές τους εμπειρίες, για να πετύχουν και να αποτύχουν. Όσο λιγότερα κάνεις εσύ, τόσο περισσότερο θα βρουν οι άλλοι τον τρόπο να κάνουν τα πράγματα. Κάνε μικρά πραγματάκια για να καθοδηγήσεις και να διδάξεις, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος, κάνε πίσω και άστους να βρουν το δρόμο μόνοι τους.

4. Να επικοινωνείς λιγότερο. Λιγότερες ομιλίες, λιγότερες φωνές, λιγότερες διαφωνίες, λιγότερα e-mails, μηνύματα, τηλεφωνήματα. Ενώ πιστεύω ότι η επικοινωνία είναι εξαιρετικά σημαντική, και θα έπρεπε να είναι το κλειδί σε κάθε σχέση, πιστεύω επίσης ότι το παρακάνουμε. Ειδικά όταν η επικοινωνία καταλήγει να είναι κυρίως φλυαρία, και η πραγματική ακρόαση στο τι έχει να πει ο άλλος είναι μηδαμινή. Όλο αυτό, είναι θόρυβος. Επέτρεψε στη σιωπή να μπει στη ζωή σου. Ας διεισδύσει στα μυαλά μας η ιδέα του να μην κάνουμε τίποτα, η απραγία. Όταν επικοινωνείς, φρόντισε να αξίζει, κάντο ειλικρινές, και περισσότερο απ’ το να μιλάς, άκου. Φρόντισε κάθε e-mail σου να αξίζει. Στείλε μηνύματα όταν είναι απαραίτητο. Ξόδεψε λιγότερο χρόνο στο τηλέφωνο, στο twitter, στο blackberry, στο i-phone, και περισσότερο χρόνο με ανθρώπους, περισσότερο χρόνο με τον εαυτό σου, περισσότερο χρόνο στο παρόν. 
5. Να παραπονιέσαι και να κριτικάρεις λιγότερο. Δε θα αναλύσω το πόσο αυτά τα δύο πράγματα μπορεί να ρίξουν εσένα και τους γύρω σου… αλλά αντί γι’ αυτό θα πω ότι αν κάνεις λιγότερο από αυτά τα δύο πράγματα, η ζωή σου θα είναι καλύτερη. Και όλοι τα κάνουμε – παραδεχτείτε το! Εγώ τα κάνω, και προσπαθώ να τα κάνω λιγότερο. Αντί να παραπονιέσαι και να κριτικάρεις, δοκίμασε να έχεις περισσότερη καλοσύνη, συμπόνοια, κατανόηση, αποδοχή, αγάπη.

6. Να προγραμματίζεις λιγότερο, να ανησυχείς λιγότερο, και να σκέφτεσαι λιγότερο το μέλλον. Αφιέρωσε περισσότερο χρόνο στη στιγμή. Ανησυχούμε υπερβολικά, και δε μας κάνει καλό. Σκεφτόμαστε πράγματα που δεν έχουν γίνει, αντί να σκεφτόμαστε τι συμβαίνει τώρα. Κι ενώ ο λίγος προγραμματισμός είναι απαραίτητος, ο πάρα πολύς είναι χάσιμο χρόνου – δεν υπάρχει περίπτωση να προβλέψεις το μέλλον. Είναι μάταιο να προσπαθείς να ελέγξεις κάθε μικρό πραγματάκι που πρόκειται να συμβεί. Μάθε να πηγαίνεις με το τώρα, ψάξε τις ευκαιρίες, βρες τον φυσικό τρόπο των πραγμάτων, και κάνε αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή. Δεν μπορείς να ελέγξεις τα αποτελέσματα, αλλά αν μάθεις να δουλεύεις πιο ελεύθερα (αντί να ακολουθείς αυστηρά τα πλάνα), θα μπορείς να έχεις καλά αποτελέσματα.

7. Να κρίνεις λιγότερο και να περιμένεις λιγότερα. Η αποδοχή είναι κάτι που προσπαθώ να μάθω να έχω περισσότερο. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κρίνω λιγότερο, και να σταματήσω να έχω συγκεκριμένες προσδοκίες για όλα και όλους. Αν δεν έχεις προσδοκίες, και δεν κρίνεις τα πράγματα, τότε μπορείς να τα δεχτείς. Και η αποδοχή οδηγεί στη γαλήνη, οδηγεί στην ευτυχία. Άρα, όταν πιάνεις τον εαυτό σου να κρίνεις, σκέψου “Κρίνε λιγότερο”. Όταν πιάνεις τον εαυτό σου να προσδοκάς από κάποιον να είναι όπως θα ήθελες εσύ να είναι, σκέψου “Περίμενε λιγότερα”. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι δε θα σε απογοητεύσουν, γιατί θα μάθεις να τους αποδέχεσαι όπως είναι, και θα μάθεις ότι είναι ήδη τέλειοι, όπως είναι.
 
Αρκέσου σε αυτά που έχεις. Να χαίρεσαι που τα πράγματα είναι όπως είναι. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι δε λείπει τίποτα, τότε όλος ο κόσμος σου ανήκει. Lao Tzu 


Κάνε Λιγότερα: Η Απόλυτη Απλή Παραγωγικότητα

Μπορεί να φαίνεται παράδοξο το ότι να Κάνεις Λιγότερα μπορεί να σημαίνει ότι είσαι πιο παραγωγικός. Αν πεις βέβαια ότι “παραγωγικός” σημαίνει “κάνω περισσότερα”, τότε όχι, μην περιμένεις το Κάνε Λιγότερα να οδηγήσει σε τέτοιου είδους παραγωγικότητα.

Αν όμως αντίθετα προσδιορίσεις την παραγωγικότητα σαν έναν τρόπο να εκμεταλλευτείς τις πράξεις σου στο έπακρο, να είσαι δηλαδή όσο πιο αποτελεσματικός γίνεται στο διάστημα που δουλεύεις (ή κάνεις οτιδήποτε άλλο), τότε το Κάνε Λιγότερα είναι ο καλύτερος τρόπος να είσαι παραγωγικός.

Αναλογίσου το εξής: Μπορεί να δουλεύεις όλη μέρα σαν τρελός, και να μην έχεις καταφέρει και τίποτα ιδιαίτερο τελικά. Ή μπορεί να κάνεις μόνο ένα δύο πράγματα που θα πάρουν μία ώρα, αλλά αυτά να είναι οι ενέργειες κλειδιά που θα σε οδηγήσουν σε πραγματικό κατόρθωμα. Στο δεύτερο παράδειγμα, έκανες λιγότερα, αλλά στον χρόνο που ξόδεψες, είχαν μεγαλύτερη αξία.

Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός blogger: Μπορώ να γράφω μια ντουζίνα άρθρα που δε λένε και τίποτα ιδιαίτερο, και να μου πάρουν όλη μέρα… ή μπορώ να γράψω ένα άρθρο που επηρεάζει χιλιάδες κόσμο, που πραγματικά αγγίζει τις καρδιές των αναγνωστών μου, και μου παίρνει μιάμιση ώρα να το γράψω. Έκανα λιγότερα, αλλά φρόντισα τα λόγια μου και ο χρόνος μου να αξίζουν περισσότερο.
Αν είσαι τεμπέλης, όπως είμαι κι εγώ συχνά, τότε η επιλογή είναι απλή. Κάνε Λιγότερα.
Αλλά κάντο έξυπνα: Κάνε Λιγότερα, αλλά φρόντισε η κάθε ενέργεια να αξίζει. Στείλε λιγότερα e-mails, αλλά κάντα σημαντικά. Γράψε λιγότερες λέξεις, αλλά κάνε κάθε λέξη ουσιαστική. Πραγματικά, σκέψου τον αντίκτυπο που έχει κάθε σου ενέργεια, και δες αν μπορείς να περιορίσεις κάποιες ενέργειες. Δες αν μπορείς να πετύχεις να έχουν καλύτερο αντίκτυπο οι πράξεις σου, κάνοντας λιγότερα.
Αυτό δε σημαίνει λιγότερο = περισσότερο.  Σημαίνει λιγότερο = καλύτερο.

Πώς να Κάνεις Λιγότερα

Αν συμφωνείς με το μανιφέστο “Κάνε Λιγότερα”, μπορεί να αναρωτηθείς: “Ωραία ακούγονται όλα αυτά, αλλά που οδεύω Κάνοντας Λιγότερα?” Είναι απλό:

1. Κάνε Λιγότερα. Ναι, πραγματικά είναι τόσο εύκολο. Κάνε Λιγότερα. Δες πόσα κάνεις συνήθως, και Κάνε Λιγότερα από αυτά. Αν είσαι έξυπνος, θα διαλέξεις να κάνεις τα πιο απαραίτητα. Είναι πιθανόν όμως και να μην το κάνεις, αλλά να διαλέξεις ότι είναι εύκολο, βολικό ή ευχάριστο. Δεν πειράζει, κάντο. Στο τέλος, θα πρέπει πιθανότατα να κάνεις και ότι είναι σημαντικό, γιατί θα πρέπει πιθανότατα να γίνει κάποια στιγμή. Ή μπορεί και να μην το κάνεις ούτε τότε, και να καταλήξεις να μην κάνεις τίποτα. Τότε είναι που θα σκεφτείς ότι δεν μπορεί – πρέπει να υπάρχει και καλύτερος τρόπος. Ή που θα πρέπει να γυρίσω πίσω στο να κάνω περισσότερα, ή που θα πρέπει να διαλέγω καλύτερα τι θα κάνω.

2. Στη συνέχεια, Κάνε Ακόμη Λιγότερα. Αν έκανες το πρώτο βήμα, και τώρα κάνεις λιγότερα απ’ όσα έκανες πριν, δώσε συγχαρητήρια στον εαυτό σου! Γιόρτασέ το πηγαίνοντας να πάρεις έναν υπνάκο. Κι όταν είσαι έτοιμος να ξαναρχίσεις, προσπάθησε να κάνεις ακόμη λιγότερα απ’ όσα έκανες στο Βήμα 1 πιο πάνω. Κόψε κάποιες από τις ενέργειές σου. Δες αν κάποια πράγματα τελικά δεν είναι και τόσο απαραίτητα όσο νόμιζες. Δώσε κάποια πράγματα σε άλλους, άλλα πράγματα αυτοματοποίησέ τα, άλλα καθυστέρησέ τα, και άλλα μην τα κάνεις – απλά τηλεφώνησε ή στείλε ένα e-mail και εξήγησε “Συγνώμη, αλλά τελικά δεν μπορώ να κάνω όσα είχα σχεδιάσει αρχικά”. Τώρα κάνεις λιγότερα από πριν!

Επανέλαβε τη διαδικασία. Συνέχισε να κάνεις λιγότερα, μέχρι να φτάσεις να μην κάνεις σχεδόν τίποτα. Όταν φτάσεις σε αυτό το σημείο, συγχαρητήρια! Όταν μπορείς να μην κάνεις τίποτα εντελώς, είναι σαν να έχεις φτάσει στον διαφωτισμό, και πραγματικά θα έπρεπε να διδάσκεις εσύ εμένα, παρά το αντίθετο.

Κάποιες ακόμη ιδέες που μπορείς να λάβεις υπόψη σου, όταν μαθαίνεις να Κάνεις Λιγότερα:
Πήγαινε, όπως πάνε τα πράγματα. Φαντάσου την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλεις για να κολυμπήσεις ένα ποτάμι αντίθετα προς τη ροή του, σε σχέση με το να πας με τα νερά του. Αν πας όπως πάνε τα πράγματα, αντί να πας αντίθετα, φυσιολογικά θα κάνεις λιγότερα, και με λιγότερη προσπάθεια.
Μην πιέζεις τα πράγματα. Ένα σύνηθες λάθος – το να πιέζουμε κάτι που δε θέλει να πιεστεί, το να πιέζουμε ανθρώπους να κάνουν πράγματα που δε θέλουν να κάνουν. Πολλή προσπάθεια, πολλή ενέργεια, και χρόνος πάνε χαμένα. Αντί γι’ αυτό, βρες έναν πιο ομαλό τρόπο – σκέψου το νερό, που ρέει γύρω από τα πράγματα, ομαλά, αντί να προσπαθεί να πεταχτεί προς αυτά και να τα καταβρέξει. Βρες τα σημεία πίεσης. Στις πολεμικές τέχνες, αντί να χρησιμοποιείς το μέγιστο της δύναμής σου, είναι πιο σοφό να βρεις τα σημεία του σώματος που λιγότερη δύναμη μπορεί να έχει μεγαλύτερη επίπτωση, είτε αυτή είναι να προκαλέσει πόνο, είτε να χάσει ο άλλος την ισορροπία του, είτε κάποια άλλη επίπτωση. Δε συνηγορώ στον πόνο βέβαια, αλλά η ιδέα των σημείων πίεσης είναι καλή. Αν μπορείς να βρεις τα μικρά σημεία που μία μικρή ενέργεια μπορεί να αλλάξει τα πάντα, τότε κατέχεις τέλεια τη φιλοσοφία του “Κάνε Λιγότερα”.
Άφησε τους άλλους να κάνουν πράγματα. Δώσε στους άλλους το περιθώριο και την ελευθερία να κινηθούν, να δημιουργήσουν, να επινοήσουν, να μάθουν, να δουλέψουν, μόνοι τους. Λιγότερος χρόνος, λιγότερη προσπάθεια και ενέργεια για να ελέγξεις άλλους, σημαίνει ότι κάνεις λιγότερα, αλλά αφήνεις τους άλλους να πράξουν οι ίδιοι. Σημαίνει να αφήσεις τον έλεγχο, αλλά αυτό είναι καλό. Οι άλλοι άνθρωποι έχουν κι εκείνοι δημιουργικότητα, φαντασία, προσήλωση, καλές ιδέες.
Άφησε τα πράγματα να συμβούν. Συχνά οι πράξεις μας μπερδεύονται με γεγονότα που θα συνέβαιναν και χωρίς τις πράξεις μας. Με άλλα λόγια, αν δεν κάναμε τίποτα εμείς, τα πράγματα θα γίνονταν χωρίς εμάς. Κάποιες φορές είναι καλύτερα να αφήσουμε τα πράγματα να συμβούν. Κάνε πίσω, μην κάνεις τίποτα, τα πράγματα θα συμβούν και χωρίς εμάς. 

Μην κάνεις τίποτα να εμποδίσεις την αβίαστη ροή των πραγμάτων. Lao Tzu 
Συντάκτης Leo Babauta

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Σχολεια Εναλλακτικης Εκπαιδευσης: Υπαρχουν;



Μια περιπλάνηση στις δυνατότητες εναλλακτικής εκπαίδευσης που υπάρχουν ανά τον κόσμο, μια ιστορική αναδρομή της δημιουργίας τους και φυσικά μια απόδειξη ότι υπάρχει «εναλλακτική» λύση στα επικρατούντα εκπαιδευτικά συστήματα που προωθούν τον ανταγωνισμό και το stress.

Όλα ξεκίνησαν τo 1907, όταν ο Αυστριακός φιλόσοφος Rudolf Steiner έγραψε το πρώτο του βιβλίο πάνω στην εκπαίδευση με τίτλο «Η εκπαίδευση του παιδιού». Πέρα όμως από τη συγγραφή αυτού του βιβλίου και την εντρύφηση του στην παιδαγωγική, ο Rudolf Steiner είναι ο ιδρυτής της «ανθρωποσοφίας»· ενός δηλαδή φιλοσοφικού ρεύματος που αξιώνει την ύπαρξη ενός πνευματικού και ταυτόχρονα προσιτού σε όλους κόσμου, στον οποίο ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει τη φαντασία, την έμπνευση και τη διορατικότητα του ελεύθερα και ορθολογικά.

Μπορεί να είναι δύσκολη η κατανόηση του φιλοσοφικού αυτού όρου, όμως αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκαν τα σχολεία του Steiner και τα οποία μέχρι σήμερα πρεσβεύουν μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση στην εκπαίδευση. Το πρώτο σχολείο ιδρύθηκε το 1919 στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας προκειμένου να εξυπηρετήσει τα παιδιά των εργαζομένων στο εργοστάσιο τσιγάρων Waldorf-Astoria, το όνομα του οποίου συμπεριλήφθηκε και στην επωνυμία του εκπαιδευτηρίου. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 1000 σχολεία και 2000 παιδικοί σταθμοί Steiner-Waldorf ανά τον κόσμο, αν και κανένα ακόμη στην Ελλάδα.

Η δομή και ο τρόπος διδασκαλίας στα σχολεία Steiner-Waldorf διαφέρουν πάρα πολύ από αυτά που γνωρίζουμε οι περισσότεροι και βασίζονται εξ ολοκλήρου στην ελεύθερη ανάπτυξη του παιδιού μέσω δημιουργικών μεθόδων εκμάθησης. Στην προσχολική ηλικία το παιδί μαθαίνει να πειραματίζεται και να χρησιμοποιεί τις αισθήσεις του, ενώ του δίνεται ο χώρος και ο χρόνος να έρθει σε επαφή με τη φύση και να αναπτυχθεί κοινωνικά. Η μεγάλη σημασία που δίνεται στο παιχνίδι, τις χειροτεχνίες και τα παραμύθια, κάνει τα παιδιά να νιώθουν ασφαλή και ήρεμα μέσα στο σχολικό περιβάλλον.

Στην ηλικία των 7 ετών τα παιδιά περνούν στο δεύτερο στάδιο εκπαίδευσης και έρχονται σε επαφή με το δάσκαλο, ο οποίος θα παραμείνει μαζί τους για τα επόμενα 8 χρόνια. Η διδασκαλία βασίζεται στην καλλιτεχνική δημιουργία και την ανάπτυξη της φαντασίας, ενώ τα παιδιά αναπτύσσουν έναν σεβασμό απέναντι στο περιβάλλον και τους γύρω τους. Πέρα από τα βασικά μαθήματα Γλώσσας, (παγκόσμιας) Ιστορίας, Μαθηματικών, Φυσικής και Χημείας, τα παιδιά διδάσκονται «Ευρυθμία» και πολλές πρακτικές τέχνες. Στην επόμενη φάση, από την ηλικία των 14 μέχρι 19 ετών, η μέθοδος Steiner εστιάζει στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης και ερευνητικού πνεύματος, ενώ τα παιδιά ενθαρρύνονται να «εξερευνήσουν ιδέες που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν σε ιδεώδη».



Στη Μεγάλη Βρετανία, μια χώρα με πολύ μεγάλο αριθμό σχολείων Steiner, γίνονται πολλές προσπάθειες για να επιδοτηθούν αυτά τα σχολεία από το κράτος και να αντικαταστήσουν τη μέθοδο της «κατ’ οίκον διδασκαλίας», η οποία είναι ίσως η πιο δημοφιλής μέθοδος εκμάθησης από γονείς που θέλουν να αντισταθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα που επιβάλλει το κράτος, αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στα δίδακτρα ενός ανεξάρτητου σχολείου.

Μία άλλη μέθοδος εναλλακτικής εκπαίδευσης, που μας είναι γνωστή και στην Ελλάδα, είναι αυτή της Μaria Montessori. Η Ιταλίδα παιδαγωγός Maria Montessori άρχισε να αναπτύσσει τις μεθόδους της το 1897, αφού παρακολούθησε μαθήματα παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Το Μοντεσσοριανό σύστημα στηρίζεται στην αυτοέκφραση, την ελευθερία και την αυθόρμητη δραστηριότητα και εστιάζει στην αγωγή των αισθήσεων, της ευφυΐας, των κοινωνικών συναισθημάτων και της ηθικής βούλησης.

Στην πράξη, η Μοντεσσοριανή αγωγή ξεκινά από την ηλικία των 2 ετών και φτάνει μέχρι τα 12. Όμοια με τα σχολεία Steiner, η Montessori ενθαρύνει τη δημιουργική έκφραση στην προσχολική ηλικία, ενώ στη συνέχεια παρακινεί τα παιδιά να αποφασίζουν ελεύθερα και ανεξάρτητα με ποιον τρόπο θα εκπονούν τις εργασίες τους, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες τους. Αυτό που μπορεί να προβληματίσει κάποιον σχετικά με τα σχολεία Montessori, είναι ότι μετά την ηλικία των 12, τα παιδιά είναι αναγκασμένα να ενταχθούν σε ένα συμβατικό εκπαιδευτικό ίδρυμα και αναπόφευκτα να απομακρυνθούν από τη φιλελεύθερη φιλοσοφία της Maria Montessori.

Αν και οι δυνατότητες εναλλακτικής εκπαίδευσης είναι πολύ περιορισμένες στη χώρα μας, θελήσαμε μέσω αυτής της ανασκόπησης να προσφέρουμε τροφή για σκέψη αναφορικά με τις μη συμβατικές μεθόδους διδασκαλίας ανά τον κόσμο και να προβληματίσουμε ίσως τους σημερινούς γονείς σχετικά με το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το εκάστοτε σχολείο στην ανάπτυξη του παιδιού.

Παρακολουθείστε μερικές εικόνες από το μεγαλύτερο σχολείο Steiner στο Ηνωμένο Βασίλειο:

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

"Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας" Του Νηλ Σάιμον με τον Γρηγορη Βαλτινό ...ολοι οι happistas το βλεπουμε γιατι ειναι οπως και ο Γρηγορης Αnti-misery.


Ίσως η ζωή να μην είναι κωμωδία, αλλά η κωμωδία είναι σίγουρα, ζωή.
Επειδή το γέλιο βλάπτει σοβαρά τη μελαγχολία των καιρών μας, ο Γρηγόρης Βαλτινός, εγκαινιάζει την καινούρια του θεατρική στέγη στο θέατρο «Ιλίσια», με την εξαιρετικά επίκαιρη κωμωδία του Νηλ Σάιμον "Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας". Με θεατρική παρτενέρ την Κατερίνα Λέχου, με την οποία συνεργάζεται για πρώτη φορά, υπόσχονται άφθονο γέλιο με αφορμή τα προβλήματα που μας απασχολούν σήμερα: την αλλοπρόσαλλη ζωή στη μεγαλούπολη, τις οικογενειακές σχέσεις, την ερωτική αντιζηλία, την οικονομική ανασφάλεια, τον θυμό και την αγανάκτηση που μας κατακλύζουν, όλα αυτά που μόνο το γέλιο μπορεί να τα ξορκίσει και να μας χαρίσει ξανά την αισιοδοξία. Μαζί με τον Γρηγόρη Βαλτινό και την Κατερίνα Λέχου, συμπρωταγωνιστούν και η Υβόννη Μαλτέζου, ο Κώστας Φλωκατούλας, η Αλεξάνδρα Παντελάκη, η Φωτεινή Ντεμίρη και ο Στάθης Νικολαϊδης.

"Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας" θα κάνει πρεμιέρα στις 7 Οκτωβρίου 2011 σε σκηνοθεσία–μετάφραση–μουσική επιμέλεια Γρηγόρη Βαλτινού, σκηνικά–κοστούμια Γιώργου Πάτσα και φωτισμούς Μελίνας Μάσχα.

Βοηθό σκηνοθέτη Χαρά Μπαλτά, βοηθό σκηνογράφου Λουκία Μινέτου. Φωτογραφίες Θωμά Χρυσοχοϊδη.

Για τo έργο 

Πώς είναι να ζεις στη θορυβώδη πόλη, να σκας από τον καύσωνα, οι διπλανοί να το γλεντάνε όλη νύχτα, να μυρίζεις τα σκουπίδια από τους ξέχειλους κάδους, να απεργούν τα νοσοκομεία και τα Μέσα Μεταφοράς, να πέφτεις θύμα ληστείας, να σε διώχνουν από τη δουλειά σου, να μένεις κλεισμένος στο διαμέρισμά σου σαν φυλακισμένος, να απογοητεύεσαι από το πολιτικό σύστημα, να καταρρέουν όλα γύρω σου, να φοβάσαι τη φτώχεια, να μη σε καταλαβαίνει η οικογένειά σου και να σε μπουγελώνει με έναν κουβά νερό ο γείτονας του πάνω ορόφου επειδή έβρισες τον σκύλο του; Είναι πολλά όλα αυτά για την ψυχολογία ενός μεσήλικα άντρα; Έχει ελπίδες να γλιτώσει τον νευρικό κλονισμό; Κι αν όλα αυτά ακούγονται τόσο πολύ τραγικά, υπάρχει περίπτωση να χωρούν σε μια τρελή κωμωδία;

Η "πιο λαμπρή πένα του Μπρόντγουαιη", ο πολυβραβευμένος Νηλ Σάιμον το κατάφερε με μια ανατριχιαστικά επίκαιρη κωμωδία, τον "Φυλακισμένο της Διπλανής Πόρτας", ένα έργο που θα έλεγε κανείς πως γράφτηκε για να καλοπιάσει με γέλιο τη σημερινή χαοτική κατάσταση, μέσα στην οποία όλοι χρειαζόμαστε μια ανάσα αισιοδοξίας. Γιατί, ίσως η ζωή να μην είναι κωμωδία, αλλά σίγουρα η κωμωδία είναι ζωή. Και εξάλλου, στο γέλιο δεν έχει μπει (ακόμα) ΦΠΑ… οπότε, γιατί να μην ευθυμήσουμε;

Το έργο του Νηλ Σάιμον “The Prisoner Of Second Avenue” (στην ελληνική του μεταφορά «Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας»), ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουαιη το 1971 και παίχτηκε για τρία συνεχόμενα χρόνια (800 παραστάσεις), με πρωταγωνιστές τους Peter Falk και Lee Grand, σε σκηνοθεσία Mike Nichols. Στη συνέχεια, έγινε κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστές τους Jack Lemon και Ann Bancroft, σε σενάριο του ίδιου του Σάιμον. Έκτοτε, παίζεται συχνά σε θεατρικές σκηνές σε όλο τον κόσμο, ενώ το περασμένο καλοκαίρι ο Κέβιν Σπέϊσι το επέλεξε και το ανέβασε στο Λονδίνο, σε μια παραγωγή του Old Vic, με πρωταγωνιστές τους Jeff Goldblum και Mercedes Ruehl. Ο κριτικός θεάτρου Michael Billington, του “Guardian”, έγραψε ακριβώς γι’ αυτό το ανέβασμα: «Μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει, γιατί σήμερα ακριβώς είναι η κατάλληλη εποχή για να αναβιώσει το συγκεκριμένο έργο του Σάιμον: αναφέρεται στην οικονομική κατάρρευση και στην αγωνία που προκαλεί η πόλη στους ανθρώπους, μια πόλη στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης…»

Για τoν συγγραφέα
Νηλ Σάιμον O Νηλ Σάιμον, συγγραφέας των μεγαλύτερων επιτυχιών του Μπρόντγουαιη (σε σημείο …μομφής για την εμπορικότητα του), έχει γράψει τριάντα τέσσερα θεατρικά έργα, τα οποία έγιναν όλα κινηματογραφικές ταινίες, σε σενάρια του ίδιου. Έχει τιμηθεί πολλές φορές με βραβεία Τόνι, Έμμυ, Πούλιτζερ, Χρυσές Σφαίρες και γενικά έχει σαρώσει σε όλα τα κινηματογραφικά και θεατρικά βραβεία (Writers Guild of America Award, Drama Desk Award, Outer Critics Circle Award κ.α) καταφέρνοντας πάντα να ταξιδεύει τον θεατή από το γέλιο στο δάκρυ, σε όλη την γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων, με τρυφερότητα κι αστείρευτο χιούμορ. Όπως έχει πει ο Τζακ Λέμον γι΄ αυτόν «ο Νηλ, έχει την ικανότητα να πλάθει χαρακτήρες. Οι ήρωες του, ακόμα κι αν είναι σκάρτοι, ή αποτυχημένοι, ακόμα και με τα λάθη τους, είναι ανθρώπινοι. Δεν είναι εντελώς καλοί, ή εντελώς κακοί, είναι άνθρωποι σαν κι εμάς…»

Ο ίδιος ο Νηλ Σάιμον, λέει για τη σχέση του με την κωμωδία: «Όταν ήμουν παιδί, σκαρφάλωσα σε μια μάντρα για να δω λαθραία την προβολή μιας ταινίας του Τσάρλι Τσάπλιν. Γέλασα τόσο πολύ, που έπεσα κάτω και άνοιξα το κεφάλι μου. Με πήγαν στον γιατρό, καταματωμένο και σκασμένο στα γέλια! Η άποψη που έχω για την απόλυτη επιτυχία μιας κωμωδίας, είναι ακριβώς αυτή: να κάνω το κοινό να πέσει στο πάτωμα, σπαρταρώντας από τα γέλια τόσο πολύ, που κάνα-δυο να λιποθυμήσουν κιόλας…»
Πληροφορίες:
Θέατρο Ιλίσια
Παπαδιαμαντοπούλου 4 & Βασιλίσσης Σοφίας
ΤΗΛΕΦΩΝΑ
210 7210045 
210 7216317
Στάση Μετρό: Μέγαρο Μουσικής (Γραμμή 3)

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τετάρτη 19.15
Πέμπτη 21.15
Παρασκευή 21.15
Σάββατο 18.15 (λαϊκή) & 21.15
Κυριακή 19.15

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Τετάρτη-Πέμπτη: Γενική είσοδος 16 ευρώ (ειδική προσφορά)
Παρασκευή-Κυριακή: 18 ευρώ (εξώστης), 23 ευρώ (πλατεία)
ΛαΙκή Σαββάτου: 18 ευρώ
Φοιτητικό (όλες τις ημέρες): 16 ευρώ

Parking με 50% έκπτωση (Παπαδιαμαντοπούλου 26 & Μιχαλακοπούλου, Αδαμόπουλος)
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
120 λεπτά (με διάλειμμα)

"Ο Φυλακισμένος της Διπλανής Πόρτας" Του Νηλ Σάιμον με τον Γρηγορη Βαλτινό ...ολοι οι happistas το βλεπουμε γιατι ειναι οπως και ο Γρηγορης Αnti-misery.









Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

«ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΖΩΕΣ» του Νόελ Κάουαρντ ...προτεινουμε για το σ/κο Γενική είσοδος : 16 ευρώ Φοιτητικό : 12 ευρώ


Στη Β’ σκηνή του θεάτρου «ΑΛΜΑ» θα παρουσιαστεί από το Σάββατο 15 Οκτωβρίου το έργο του Νόελ Κάουαρντ, «Ιδιωτικές ζωές», από το Θεατρικό Οργανισμό S.Τ.Ε.P.. Το πιο γνωστό έργο του κορυφαίου Βρετανού θεατρικού συγγραφέα, που θίγει με κωμικό τρόπο τον παραλογισμό του έρωτα, θα φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Πέτρου Φιλιππίδη.

Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους θα ερμηνεύσουν η Θάλεια Ματίκα, ο Τάσος Ιορδανίδης, ο Ορέστης Τζιόβας και η Νικολέτα Κοτσαηλίδου.

Λίγα λόγια για το έργο:

Ο Έλιοτ (Τάσος Ιορδανίδης) και η Αμάντα (Θάλεια Ματίκα) χωρίζουν, παίρνουν διαζύγιο, παντρεύονται αντίστοιχα τη Σίμπιλ (Νικολέτα Κοτσαηλίδου) και το Βίκτορ (Ορέστης Τζιόβας) και φεύγουν για τον μήνα του μέλιτος. Θα ξανασυναντηθούν, όμως, αφού και τα δύο ζευγάρια διαλέγουν το ίδιο μέρος και το ίδιο ξενοδοχείο. Αυτό θα αποτελέσει μια καλή αφορμή για να αναθερμανθεί η σχέση τους μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών και επικίνδυνων επεισοδίων, που θα ξεδιπλώσουν επί σκηνής ένα ξέφρενο ερωτικό γαϊτανάκι.

Ο Νόελ Κάουαρντ, με την «κοφτερή» του πένα, σκιαγραφεί την ανθρώπινη σκληρότητα και ευαισθησία μέσα από το ιδιότυπο και υπεροπτικό χιούμορ του. «Μαστιγώνει» τον συντηρητισμό και την υποκρισία και τολμά να πει πως ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στην προσωπική του ζωή. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο το ανεπανάληπτα πνευματώδες χιούμορ του για να δημιουργήσει κωμικές καταστάσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στους γοητευτικά κακομαθημένους χαρακτήρες του.

Μέσα από την αντίθεση των δύο ζευγαριών ο συγγραφέας καταδεικνύει και μια αντίστροφη πορεία: των έξυπνων, οι οποίοι αναλώνονται σε εξυπνακίστικες ατάκες και σε επίδειξη ανωτερότητας χάνοντας τελικά τις εντυπώσεις και των ανόητων, οι οποίοι καταφέρνουν να γίνουν συμπαθείς μέσα από την ένταση των διαλόγων και της συμπεριφοράς τους.

Χρονικό του έργου:
Οι «Ιδιωτικές ζωές», που καθιέρωσε τον Νόελ Κάουαρντ ως θεατρικό συγγραφέα, χαρακτηρίστηκε ως «απολαυστικά τολμηρό». Το κοινό ανταποκρίθηκε και έξω από τα ταμεία σχηματίζονταν ουρές. Χαρακτηριστικά να σημειώσουμε ότι στο πρώτο ανέβασμα του έργου, το ρόλο του Έλιοτ επωμίστηκε ο ίδιος ο Κάουαρντ, ενώ το ρόλο του Βίκτορ ο Λόρενς Ολίβιε. Θεωρείται, πέρα από την αποδοχή της καλλιτεχνικής του αξίας, ένα από τα πλέον «καλότυχα» θεατρικά έργα, καθώς όποτε και όπου έχει ανέβει, παγκοσμίως, έχει σημειώσει τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Τελευταία μεγάλη επιτυχία σημείωσε στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου, όπου το ρόλο της Αμάντα υποδύθηκε η Κιμ Κατράλ- η γνώστη σε όλους Σαμάνθα του «Sex and the City». Η παράσταση απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Έτσι, αποφασίστηκε να επαναληφτεί και τη θεατρική σαιζόν 2012-13, αυτή τη φορά στο Μπρόντγουεϊ.

Την καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεατρικού Οργανισμού S.Τ.Ε.P. έχει ο Τάσος Ιορδανίδης.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ : Μετάφραση : Πέτρος Φιλιππίδης, Χρήστος Σιμαρδάνης Σκηνοθεσία : Πέτρος Φιλιππίδης Σκηνικά : Γιώργος Γαβαλάς Ενδυματολόγος : Ιωάννα Τιμοθεάδου 
Κοστούμια : Βασίλης Ζούλιας
Χορογραφίες : Ελπίδα Νίνου - Φιλιππίδη Φωτισμοί : Μπάμπης Αρώνης Μουσική επιμέλεια : Ιάκωβος Δρόσος Σκηνοθεσία trailer : Αλέξανδρος Ζαρμπής
Τα κοστούμια και τα φορέματα της παράστασης είναι δημιουργίες του Οίκου Μόδας Βασίλης Ζούλιας – Old Athens.
ΘΕΑΤΡΟ «ΑΛΜΑ»
Αγ. Κωνσταντίνου και Ακομινάτου 15-17
τηλέφωνο: 210-5220100
Β’ ΣΚΗΝΗ
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :
Τετάρτη : 19:30
Πέμπτη : 21:15
Παρασκευή : 21:15
Σάββατο : 21:15
Κυριακή : 19:30

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Γενική είσοδος : 16 ευρώ
Φοιτητικό : 12 ευρώ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 95 λεπτά

Μυαλό Ζεν: Πώς να ξεκαθαρίσεις τη σαβούρα



Όταν ξυπνώ το πρωί και διασχίζω το σαλόνι που είναι τακτοποιημένο, που έχει μινιμαλιστική εικόνα, και δεν υπάρχουν άχρηστα αντικείμενα εδώ κι εκεί, αισθάνομαι ήρεμος και χαρούμενος.

Όταν, από την άλλη, περνώ από το σαλόνι και βλέπω στοιβαγμένα παιχνίδια, βιβλία και άλλα πράγματα παντού, τρελαίνομαι με αυτό το χάος.

Το να απλοποιώ τα πράγματα με όποιο τρόπο μπορώ καλύτερα και να τα κρατώ συμμαζεμένα είναι κάτι που κάνω εδώ και χρόνια (ίσως 8-9 χρόνια) και έχω γίνει πολύ καλός σε αυτό. Αλλά έχω καταλάβει ότι πρέπει να επανέρχεσαι μία στο τόσο, και με μια καινούρια ματιά να ξεκαθαρίζεις τα χρήσιμα από τη σαβούρα.

Να οι καλύτερες συμβουλές μου γι’ αυτό το ξεκαθάρισμα:
Κάντο σε μικρές δόσεις. Αφιέρωσε απλά 15 λεπτά για να ξεκαθαρίσεις μόνο ένα ράφι, και όταν αυτό το ράφι ή τα 15 λεπτά τελειώσουν, γιόρτασέ το. Την επόμενη μέρα, καταπιάσου με ένα άλλο ράφι για 15 λεπτά. Το να πιάσεις να συμμαζέψεις μία ολόκληρη ντουλάπα ή ένα δωμάτιο μπορεί να φαίνεται βουνό, και μπορεί να το αναβάλλεις για πάντα. Αν τίθεται τέτοιο ζήτημα, κάντο με μικρά βηματάκια.
Αφιέρωσε λίγες ώρες για να το κάνεις. Αυτό μπορεί να φαίνεται αντιφατικό σύμφωνα με την παραπάνω συμβουλή… και βασικά, είναι. Απλά είναι μια διαφορετική στρατηγική, και θα έλεγα να κάνεις αυτό που σου ταιριάζει καλύτερα. Κάποιες φορές, για μένα, είναι καλό να αφιερώνω ένα μέρος κάποιου πρωινού ή ένα ολόκληρο Σάββατο πρωί, για να ξεκαθαρίσω μία ντουλάπα ή ένα δωμάτιο. Το κάνω όλο με μιας και όταν τελειώνω, το συναίσθημα είναι υπέροχο.
Βγάλε οτιδήποτε υπάρχει σε ένα ράφι ή ένα συρτάρι, όλα με μιας.Όποια από τις παραπάνω στρατηγικές κι αν ακολουθήσεις, εστίασε σε ένα συρτάρι ή ένα ράφι τη φορά, και άδειασέ το τελείως. Καθάρισε αυτό το ράφι ή το συρτάρι. Στη συνέχεια ξεδιάλεξε το σωρό με τα πράγματα που είχε εκεί (δες την επόμενη συμβουλή), και βάλε πίσω μόνο ότι θέλεις να κρατήσεις. Μετά καταπιάσου με το επόμενο ράφι ή συρτάρι.
Ταξινόμησε ένα ένα τα πράγματα στο σωρό αυτό, και πάρε γρήγορες αποφάσεις. Έχε δίπλα σου μία σακούλα σκουπιδιών και ένα κουτί για τα πράγματα που θα χαρίσεις. Όταν αδειάζεις το ράφι ή το συρτάρι, ξεδιάλεξε ένα ένα τα πράγματα που βάζεις στο σωρό. Πάρε ένα πράγμα από αυτά, και πάρε μία απόφαση: το πετάς, το χαρίζεις ή το κρατάς? Μην το βάζεις πίσω στο σωρό. Κάντο αυτό με ολόκληρο τον σωρό, και σύντομα, θα έχεις τελειώσει. Αν αρχίσεις να βάζεις τα πράγματα του σωρού σε κατηγορίες, και μετά τα χωρίσεις σε υποκατηγορίες, θα σου πάρει κανέναν αιώνα. Βάλε πίσω στο ράφι ή το συρτάρι μόνο αυτά που θέλεις να κρατήσεις, και τακτοποίησέ τα όμορφα.
Να είσαι αμείλικτος. Μπορεί να μαζεύεις διάφορα άχρηστα αντικείμενα, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσεις ποτέ τα περισσότερα από αυτά. Αν δεν έχεις χρησιμοποιήσει κάτι μέσα στον τελευταίο χρόνο, ξεφορτώσου το. Είναι τόσο απλό. Αν το χρησιμοποίησες μόνο 1-2 φορές πέρυσι, αλλά ξέρεις ότι δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσεις και φέτος, ξεφορτώσου το. Πέταξέ το ή χάρισέ το, αν κάποιος άλλος μπορεί να το χρησιμοποιήσει.
Χαρτιά? Να είσαι αμείλικτος μαζί τους, εκτός κι αν είναι σημαντικά.Περιοδικά, καταλόγους, άχρηστη αλληλογραφία, λογαριασμούς παλιότερους από ενός χρόνου, σημειώματα στον εαυτό σου, σημειώματα από άλλους, παλιά πράγματα της δουλειάς… πέταξέ τα! Η μόνη εξαίρεση είναι τα χαρτιά που έχουν σχέση με φορολογικά ζητήματα – που πρέπει να διατηρούνται για κάποια χρόνια, και άλλα σημαντικά έγγραφα, όπως εγγυήσεις, πιστοποιητικά γέννησης, θανάτου, γάμου, ασφαλιστήρια, διαθήκες κτλ. Αλλά μην ανησυχείς, θα τα αναγνωρίσεις αυτά μόλις τα δεις. Αν δεν είναι τέτοια, πέταξέ τα!!!!
Αν είσαι αναποφάσιστος για πολλά από αυτά τα πράγματα, πάρε άλλο ένα κουτί και ονόμασέ το “ίσως”. Αν δε σου βγαίνει να πετάξεις κάτι επειδή σκέφτεσαι ότι μπορεί να το χρειαστείς αργότερα, βάλτο σε ένα κουτί, στη συνέχεια κλείσε το κουτί, βάλτου μια ετικέτα, και βάλτο στην αποθήκη (στο γκαράζ, στη σοφίτα, στη ντουλάπα), κάπου που δεν το βλέπεις και δεν είναι μέσα στα πόδια σου. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα ξανανοίξεις ποτέ αυτό το κουτί. Σε αυτή την περίπτωση, βγάλτο έξω μετά από έξι μήνες ή ένα χρόνο, και πέταξέ το ή χάρισέ το.
Φτιάξε ένα σύστημα για να σταματήσεις να συσσωρεύεις άχρηστα πράγματα. Υπάρχει κάποιος λόγος που έχεις παντού στοίβες από χαρτιά, σωρούς από παιχνίδια, βιβλία, ρούχα. Είναι επειδή δεν έχεις ένα σύστημα να κρατάς τα πράγματα στη θέση τους, και να ξεφορτώνεσαι τα πράγματα που δε χρειάζεσαι. Αυτό είναι ένα θέμα που θα πιάσουμε άλλη μέρα, αλλά είναι κάτι που μπορείς να σκεφτείς όσο ξεκαθαρίζεις τη σαβούρα. Δε θα φτάσεις ποτέ στο τέλειο, αλλά αν σκεφτείς πιο έξυπνα το πώς έγινε το σπίτι σου ακατάστατο, ίσως μπορέσεις να βρεις τρόπους να αποτρέψεις το να ξαναγίνει.
Γιόρτασέ το όταν τελειώσεις! Αυτός βασικά είναι ένας γενικότερος κανόνας στη ζωή: πάντα να γιορτάζεις τα επιτεύγματά σου, ανεξάρτητα από το πόσο μικρά είναι. Ακόμη κι αν ξεκαθάρισες μόνο ένα συρτάρι, αυτό είναι υπέροχο. Κέρασε τον εαυτό σου κάτι νόστιμο. Άνοιξε αυτό το συρτάρι (ή ντουλάπα ή ότι είναι), και θαύμασε την απλότητά του. Ανάπνευσε βαθιά, και να ξέρεις ότι έχεις κάνει κάτι καλό. Απόλαυσέ το με την ησυχία σου.
Πηγη:Συντάκτης Leo Babauta
voula soufi zenhabits

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Ο δρακογέννητος, Οι πύλες των κόσμων της Εριέλλας Χρυσού ...μας εμπνεει και το προτεινουμε



Εριέλλα Χρυσού , νέα και πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφεας  με το έργο της: «Ο Δρακογέννητος – Οι Πύλες των δυο Κόσμων»  πρωτοτυπεί όσον αφορά τον κεντρικό ήρωα του μυθιστορήματος. Ο Κρίτωνας είναι ένας νεαρός ανάπηρος καθηλωμένος σε κινούμενη αναπηρική πολυθρόνα, αποφασίζει ξαφνικά να ταξιδέψει με την φαντασία του σε άγνωστους και μαγικούς κόσμους. Ξεκινά και κατανικά τα εμπόδια που του προβάλουν οι σφραγισμένες πύλες του κόσμου που θέλει να γνωρίζει. Ένας ανάπηρος κατορθώνει κάτι το αδύνατο στη κοινή λογική του μέσου νου, και γκρεμίζει τείχη προκαταλήψεων και ανοίγει πύλες ενός άλλου κόσμου που αρνείται να τον ενσωματώσει. Ποιος είναι όμως αυτός ο κόσμος; Κόσμος που απαντάται στα όνειρα και στη μαγεία των παραμυθιών. Χτισμένος με αυστηρή ιεραρχία και στεγανά, νόμοι σκληροί και αδυσώπητοι, η ηθική του ακραία γεμάτη απαγορεύσεις και προπαντός κατοικείται από διάφορα έθνη και φυλές με ηγέτες «ανθρώπινους» γεμάτους αρετές και κακίες. Οι ανταγωνισμοί τα πάθη, οι κακίες κυριαρχούν σε αυτόν τον κόσμο που γνώρισε ο Κρίτωνας.

Η περιπέτεια του δεν έχει τέλος. Ένας ακήρυχτος πόλεμος έχει ανάψει και σε αυτό τον κόσμο, σημάδι άσχημο που οι φόβοι μας προμηνύουν το τέλος του ανθρώπινου γένους. Το έργο της Ε.Χ. παρά τις σχεδόν 400 σελίδες του είναι ευανάγνωστο δεν κουράζει τον αναγνώστη ούτε νιώθει πλήξη. Είναι κατανεμημένο σε 56 κεφάλαια συνδεδεμένα μεταξύ τους. Οι προτάσεις του σύντομες, οι διάλογοι των προσώπων συχνοί με συγκρούσεις, και αρκετά ποιητικοί. Οι σκηνές αλλάξουν συχνά, οι εικόνες του είναι πλούσιες, τοπία με ζωντανά χρώματα. Τα στοιχεία του φόβου του τρόμου του αλλόκοτου είναι περιορισμένα. Κόσμος γεμάτος φως, μαγεία, ήρωες ανθρώπινοι με ονόματα που μας θυμίζουν δημοτικό τραγούδι, ελληνικό παραμύθι, αλλά και επιτυχημένη δική της επινόηση (Σκιάγγιχτος, Λίμνιος, Θεόσταλτος, Μαμέλχθη). Η συγγραφέας δεν περιορίζεται στην επική διάσταση του έργου, όπου οι πολεμικές στιγμές μεταξύ των φυλών της ημέρας και των φυλών της νύκτας αποτυπώνονται με τρόπο συγκλονιστικό, το λυρικό και δραματικό στοιχείο δεν απουσιάζουν στα περισσότερα μέρη του έργου της.

Η συγγραφέας με την περιπλάνησή της στους μαιάνδρους της φανταστικής λογοτεχνίας, επικαιροποιεί το έργο της με τα μηνύματα που εκπέμπει. Καταγράφει μια κοινωνία ρηχή, υποκριτική με διάφορα στεγανά που στηρίζονται στις διάφορες προκαταλήψεις. Ο κεντρικός της ήρωας ένας ανάπηρος νέος παθητικός, περιθωριακός, φοβισμένος, δέσμιος της μοίρας του, θύμα των προκαταλήψεων και διακρίσεων μίας καθωσπρέπει κοινωνίας. Αναγεννάται γίνεται αγνώριστος όταν γνωρίζει τον Χρύσανθο Λαίο συγγραφέα φανταστικών διηγημάτων και μυείται στον κόσμο αυτής της λογοτεχνίας και ανακαλύπτει τις δικές του Πύλες σωτηρίας. Αυτές δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ζωογόνος δύναμη για δημιουργία, την οποία κρύβει ο κάθε «άσημος» άνθρωπος που κάποιοι ισχυροί τον καταδικάζουν στην μοιρολατρία. 
ΕΡΙΕΛΛΑ ΧΡΥΣΟΥ
Ο ΔΡΑΚΟΓΕΝΝΗΤΟΣ
ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ
(εκδόσεις Αίολος)
2009
Πηγη:Λουκάς Θεοχαρόπουλος
loukastheoharopoulos@critique.gr

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Απόλαυσε τα μικρά πράγματα.



Διαβάζεις και παράλληλα τρως? Αν ναι, μπορεί να έχεις παρατηρήσει το φαινόμενο που έχω παρατηρήσει κι ο ίδιος: κάποιες φορές μπορεί να φας ένα ολόκληρο γεύμα χωρίς καν να γευτείς πραγματικά το φαγητό. Αυτό ισχύει με πολλά πράγματα στη ζωή μας: μπορεί να περάσουμε μία ώρα με την οικογένειά μας χωρίς πραγματικά να τους μιλάμε. Μπορεί να πάμε στο πάρκο ή την παραλία, χωρίς πραγματικά να προσέχουμε τα πράγματα γύρω μας.

Να λοιπόν μία συμβουλή που μοιάζει τόσο εύκολη, και όμως μπορεί να είναι δύσκολη να εφαρμοστεί στην πράξη: σταμάτα, και δώσε προσοχή σε αυτό που κάνεις αυτή τη στιγμή. Έχε μεγαλύτερη επίγνωση στο παρόν, αντί να σκέφτεσαι συνέχεια το παρελθόν ή το μέλλον.

Είναι δύσκολο να το κάνεις κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά το θέμα δεν είναι να είσαι τέλειος. Σταμάτα και κάντο μία στο τόσο, σε διαφορετικές στιγμές της ημέρας, και απλά δώσε προσοχή στα μικρά πράγματα. Και ευχαριστήσου τα.

Δοκίμασε αυτές τις μικρές ασκήσεις (είναι πολύ εύκολες, γι’ αυτό μη φοβηθείς με τη λέξη “άσκηση”):
Όσο τρως το επόμενο γεύμα σου, μη διαβάζεις και μη σκέφτεσαι τίποτα άλλο πέρα από το φαγητό που τρως. Πραγματικά νιώσε τη μυρωδιά του φαγητού, την υφή του μίγματος του φαγητού στο στόμα σου, τη ζέστη ή τη δροσιά του, τις ποικίλες γεύσεις. Αυτό είναι καλύτερο όταν τρως κάτι που απολαμβάνεις ιδιαίτερα (ξηρούς καρπούς για μένα!).
Την επόμενη φορά που θα είσαι με κάποιον, είτε είναι κάποιος αγαπημένος σου είτε είναι συνεργάτης σου, σταμάτα ότι κάνεις, άστα όλα στην άκρη, και αφιέρωσε λίγα λεπτά για να μιλήσεις πραγματικά μαζί του. Άκουσε αυτά που λέει. Εκτίμησε το ποιος είναι και προσπάθησε να τον καταλάβεις. Να είσαι με αυτό τον άνθρωπο αυτή την ώρα, ολοκληρωτικά.

Την επόμενη φορά που θα είσαι έξω, σταμάτα και κοίταξε γύρω σου. Εκτίμησε την απίστευτη ομορφιά, την απλότητα και άλλοτε πολυπλοκότητα της φύσης. Παρατήρησε ότι είναι ζωντανό γύρω σου, από φυτά μέχρι πουλιά και έντομα. Παρατήρησε τα στοιχεία της φύσης – τον αέρα και τον άνεμο, το νερό ή τη βροχή, τον ήλιο ή το φεγγάρι και τα αστέρια. Βασικά, απόψε, βγες έξω και κοίταξε τα αστέρια. Τα αστέρια και ο ωκεανός μου δίνουν πάντα αφάνταστη προοπτική.
Την επόμενη φορά που θα κάνεις ντους, προσπάθησε να μην σκέφτεσαι τίποτα άλλο από το ίδιο το ντους. Σκέψου την αίσθηση του νερού που χτυπά στο δέρμα σου. Πραγματικά ευχαριστήσου αυτή την αίσθηση. Νιώσε τους αφρούς από την σαπουνάδα που γλιστρούν στο κορμί σου.

Μπορεί να σκεφτείς κι άλλα πράγματα, απλά αυτές είναι κάποιες ιδέες. Και αν πραγματικά ζήσεις την εμπειρία αυτών των πραγμάτων, μπορούν να είναι απίστευτα. Και η ζωή δε θα περάσει από δίπλα σου τόσο γρήγορα όσο περνάει συνήθως – και αυτό είναι ένα καλό στοιχείο.

Πηγη: Συντάκτης Leo Babauta

Διαβάζεις και παράλληλα τρως? Αν ναι, μπορεί να έχεις παρατηρήσει το φαινόμενο που έχω παρατηρήσει κι ο ίδιος: κάποιες φορές μπορεί να φας ένα ολόκληρο γεύμα χωρίς καν να γευτείς πραγματικά το φαγητό. Αυτό ισχύει με πολλά πράγματα στη ζωή μας: μπορεί να περάσουμε μία ώρα με την οικογένειά μας χωρίς πραγματικά να τους μιλάμε. Μπορεί να πάμε στο πάρκο ή την παραλία, χωρίς πραγματικά να προσέχουμε τα πράγματα γύρω μας.
Να λοιπόν μία συμβουλή που μοιάζει τόσο εύκολη, και όμως μπορεί να είναι δύσκολη να εφαρμοστεί στην πράξη: σταμάτα, και δώσε προσοχή σε αυτό που κάνεις αυτή τη στιγμή. Έχε μεγαλύτερη επίγνωση στο παρόν, αντί να σκέφτεσαι συνέχεια το παρελθόν ή το μέλλον.
Είναι δύσκολο να το κάνεις κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά το θέμα δεν είναι να είσαι τέλειος. Σταμάτα και κάντο μία στο τόσο, σε διαφορετικές στιγμές της ημέρας, και απλά δώσε προσοχή στα μικρά πράγματα. Και ευχαριστήσου τα.
Δοκίμασε αυτές τις μικρές ασκήσεις (είναι πολύ εύκολες, γι’ αυτό μη φοβηθείς με τη λέξη “άσκηση”):
  • Όσο τρως το επόμενο γεύμα σου, μη διαβάζεις και μη σκέφτεσαι τίποτα άλλο πέρα από το φαγητό που τρως. Πραγματικά νιώσε τη μυρωδιά του φαγητού, την υφή του μίγματος του φαγητού στο στόμα σου, τη ζέστη ή τη δροσιά του, τις ποικίλες γεύσεις. Αυτό είναι καλύτερο όταν τρως κάτι που απολαμβάνεις ιδιαίτερα (ξηρούς καρπούς για μένα!).
  • Την επόμενη φορά που θα είσαι με κάποιον, είτε είναι κάποιος αγαπημένος σου είτε είναι συνεργάτης σου, σταμάτα ότι κάνεις, άστα όλα στην άκρη, και αφιέρωσε λίγα λεπτά για να μιλήσεις πραγματικά μαζί του. Άκουσε αυτά που λέει. Εκτίμησε το ποιος είναι και προσπάθησε να τον καταλάβεις. Να είσαι με αυτό τον άνθρωπο αυτή την ώρα, ολοκληρωτικά.
  • Την επόμενη φορά που θα είσαι έξω, σταμάτα και κοίταξε γύρω σου. Εκτίμησε την απίστευτη ομορφιά, την απλότητα και άλλοτε πολυπλοκότητα της φύσης. Παρατήρησε ότι είναι ζωντανό γύρω σου, από φυτά μέχρι πουλιά και έντομα. Παρατήρησε τα στοιχεία της φύσης – τον αέρα και τον άνεμο, το νερό ή τη βροχή, τον ήλιο ή το φεγγάρι και τα αστέρια. Βασικά, απόψε, βγες έξω και κοίταξε τα αστέρια. Τα αστέρια και ο ωκεανός μου δίνουν πάντα αφάνταστη προοπτική.
  • Την επόμενη φορά που θα κάνεις ντους, προσπάθησε να μην σκέφτεσαι τίποτα άλλο από το ίδιο το ντους. Σκέψου την αίσθηση του νερού που χτυπά στο δέρμα σου. Πραγματικά ευχαριστήσου αυτή την αίσθηση. Νιώσε τους αφρούς από την σαπουνάδα που γλιστρούν στο κορμί σου.
Μπορεί να σκεφτείς κι άλλα πράγματα, απλά αυτές είναι κάποιες ιδέες. Και αν πραγματικά ζήσεις την εμπειρία αυτών των πραγμάτων, μπορούν να είναι απίστευτα. Και η ζωή δε θα περάσει από δίπλα σου τόσο γρήγορα όσο περνάει συνήθως – και αυτό είναι ένα καλό στοιχείο.

Δείτε επίσης:

  • blogger
  • delicious
  • facebook
  • google_buzz
  • myspace
  • technorati
  • twitter
  • bookmark
  • email

Αφήστε το Σχόλιο σας